Λέξη που πέρασε στα ελληνικά από τα αραβικά, μέσω τουρκικών [τουρ. tekke, το μουσουλμανικό μοναστήρι].

Στα νέα ελληνικά βέβαια, ο όρος δε χρησιμοποιείται με τη θρησκευτική του διάσταση, αλλά αναφέρεται στο καταγώγιο που συχνάζουν οι χασισοπότες και είναι γεμάτο καπνό από τους ναργιλέδες που «εργάζονται» αδιάκοπα.

Με άλλα λόγια, ο χώρος των «Μοιραίων» του Κ. Βάρναλη.

  1. Άσμα Τζίμη Πανούση, από το δίσκο Μουσικές Ταξιαρχίες:

Ο τεκές

Μόλις μπουκάρω στον τεκέ
τον αργιλέ τσακώνω
και μες στα φυλλοκάρδια μου
τραβώ τον ξελιγώνω.

Του τεκετζή ξηγήθηκα
να τον ξαναγεμίσει,
μα για κακή μου σύμπτωση
σώθηκε το χασίσι.

Και ξεμπουκάρω απ' τον τεκέ
μες την ταβέρνα πάω,
δυο ποτηράκια εφετινό
κάθομαι κοπανάω.

Ζούλα τρελός στη σούρα μου
βγαίνω απ' την ταβέρνα,
για το τσαρδί μου πάγαινα
είχα γενεί στην πένα.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Hank

Οι δερβίσηδες ήταν ένα είδος μοναχών (;), δεν έχω αυτοπεποίθηση στην Τουρκολογία μου, ας βοηθήσει το Πονηρόσκυλο, οι οποίοι είχαν πολλά κοινά σημεία με την ορθόδοξη ρωμαίικη παράδοση, αφού οι πρώτοι λόγιοι τους είχαν πάρει πολλά στοιχεία από τους Βυζαντινούς-Ρωμηούς, και από τους Σούφι της Περσίας (που λέγεται ότι κι αυτοί πνευματικώς κατάγονται από Βυζαντινούς-Ρωμηούς Νεστοριανούς εκδιωχθέντες, τουλάχιστον εν μέρει). Στην αρχή σε κάποιο βαθμό χρησιμοποιήθηκαν οι δερβίσηδες ως Δούρειος Ίππος για τον εξισλαμισμό των Ρωμηών. Αλλά τελικά υπερίσχυσε μάλλον η αμοιβαία συμπάθεια, αφού και οι δερβισηδες ήταν ένα είδος αιρετικού Ισλάμ (σ.ς. ετυμολογείται από λέξη που σημαίνει «επαίτης»). Αυτό φαίνεται λ.χ. ακόμη και στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τέλος 19ου αιώνα. Ο τεκές ήταν ισλαμικό μοναστήρι ασκητήριο για ντερβίσηδες.
Και από μνήμης πιθανολογώ ότι υπήρχαν ζυμώσεις μεταξύ ντερβίσηδων και Ρωμηών, δεν θυμάμαι τις ακριβείς λεπτομέρειες (Πονηρόσκυλο;), αλλά γενικώς οι δερβίσηδες ήταν λίγο μπυρίτσουαλς φάση, όχι με μπίρα, αλλά με αργιλέ (;), λίγο «δια Μωάμεθ σαλοί», και ως τέτοιοι είχαν κερδίσει την συμπάθεια των καθ΄ ημάς νωχελίμ, βλ. και θεωρία Βράστα. Αυτό πάντως για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι υπάρχει συνέχεια και όχι αντίθεση ή ειρωνεία μεταξύ της θρησκευτικής διάστασης και της χασικλίδικης τοιαύτης.

#2
Pirate Jenny

Δερβίσηδες. :-Ρ

Ο τεκές στο ρεμπέτικο, από τραγούδι του Πάνου Τούντα, φωνή-φωνάρα Ρόζα Εσκενάζη:

Μέσα στου Μάνθου τον τεκέ, βρ' αμάν αμάν
Φουμάρουν μάγκες αργελέ
Αργελέδες και τσιγάρο
Και χασίσι Προύσας μαύρο

#3
ΠΡΩΤΕΥΣ

Βασικά, το άσμα είναι Ανέστου Δελιά και ο Πανούσης το διασκευάζει. Τσεκ ιτ άουτ...

#4
dryhammer

Μόνο τούτο: Κατα τη γιαγιά μου την Πρόσφυγια, το πανηγύρι του Αγιού Γιωργιού στη Σμύρνη, το κάναν οι Δερβίσηδες. (Περί ιδρύσεως του τάγματος, Νεοπλατωνικοί, τ' ανάλια κλπ κλπ έχουνγράψει πολλοί)

#5
deinosavros

Του Αγιού Γιωργιού = Hidirellez, εξ ου και το γνωστό άσμα Εντερλέζι από τον Καιρό των Τσιγγάνων.