Ορισμοί με ετικέτες (3)
Εμφανίζονται 1-3 από 3

Σχηματιζόμενη με το -ιτιδα που όπως και το -ιαση δηλώνουν σλανγκικές ασθένειες, πρόκειται για την ασθένεια του να σου έρχεται ξαφνικά να κάνεις το καλό, ή, συχνά, παθητικοεπιθετικές καλίες, λ.χ. επειδή είναι βρωμιάρες μέρες και σε έχει πιάσει το Christmas Spirit, ή επειδή the plot dickens, ή επειδή περνάς φάση που θες να είσαι ούμπερ καλός, ή επειδή υιοθετείς ακριβώς τις παθητικοεπιθετικές καλίες ως ευχερέστερο μέσο για να πετύχεις τους σκοπούς σου. Δυστυχώς ή ευτυχώς η καλίτιδα είναι μια ασθένεια που περνάει σύντομα, όπως λ.χ. και το ολιγοήμερο Πνεύμα των Χριστουγέννων, εξ ου και εξαρχής στιγματίζεται ως σλανγκική -ιτιδα.

Κοινωνικό νόσημα που άρχισε να ξεσπά μετά το 2011 και μεσούσης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Πήρε το όνομα της από τον ιδρυτή του κόμματος «Δημιουργία Ξανά» Θάνο Τζήμερο. Χαρακτηριστικό των νοσούντων, είναι η ξαφνική τους μεταστροφή, από τα τραγιά που ήταν, σε σκεπτόμενους ανθρώπους με παιδεία και κριτική σκέψη, άποψη για όλα με νεοφιλελέ ειρωνικό στυλάκι που εξωθεί τους άλλους στη βία και φυσικά παραθέσεις απόψεων του ίδιου του Θάνου Τζήμερου για οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Συνώνυμο του «τζημερικού» αποτελούν διάφορες ομάδες που ξεκίνησαν εκείνη περίπου την περίοδο, όπως «ατενίστας», «παγουρίστας» κτλ.

Ανήκει στην ιδιόλεκτο των δεξιών, ακροδεξιών και όσων εντοπίζουν τα προβλήματα της νεοελληνικής κενωνίας ιδίως στην αθρόα προσέλευση αλλοδαπών μεταναστών. Το λογοπαίγνιο αφορά στην αρρώστια Ηπατίτιδα και στο κτήριο της Υπατίας, όπου κατέφυγαν στις αρχές του 2011 τριακόσιοι μετανάστες απεργοί πείνας.

Στην (ακρο)δεξιά ιδιόλεκτο ο όρος σημαίνει δύο πράγματα κυρίως: α) Αριστερές ιδεολογίες που βάζουν τον εργασιακό διεθνισμό πάνω από το θεωρούμενο εθνικό συμφέρον, και οι οποίες κατά τους χρήστες του όρου μεταδίδονται μολυσματικώς χτυπώντας κατ' αρχήν συριζαίους και θολοκουλτουριάρηδες και μετά άλλα ευπαθή μέλη της κοινωνίας. β) Τους ίδιους τους μετανάστες ως μολυσματική ασθένεια για την εθνική κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό, εξάλλου, ότι οι εν λόγω απεργοί πείνας αντιμετωπίστηκαν συχνά ως «κίνδυνος για την υγεία» από έναν ευρύτερο κυριαρχικό λόγο (discourse) όχι μόνο δεξιών.

(Σ.ς.: Ο ρατσισμός ιδίως της δεύτερης σημασίας είναι προφανής, προκειμένου περί συνανθρώπων μας που κινδυνεύουν με θάνατο ή με μη αναστρέψιμες βλάβες εν μέσω γενικής αδιαφορίας, και χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλο τον σλανγκικό μου αμοραλισμό για να το αναρτήσω).