Το μάλε-βράσε, το δώσε και μένα μπάρμπα. Δηλαδή μια κατάσταση με χάος και πολύ τζερτζελέ.
Προέρχεται από την λειτουργία που γίνεται το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, την λεγόμενη πρώτη ανάσταση. Το χαρακτηριστικό της είναι ότι είναι η λειτουργία με το μεγαλύτερο νταβαντούρι από όλη την χρονιά, καθώς διαθέτει υπερσύγχρονα ηχητικά εφέ (οι παπάδες κοπανάνε τα στασίδια και κάποια ντετζερέδια), που συμβολίζουν την θλάσιν των πυλών του Άδη, ενώ οι χριστιανόφατσες και χριστιανόφουστες ραίνονται με ροδοπέταλα. Όλα αυτά συμβαίνουν πριν το Ευαγγέλιο, όταν εκφωνείται ο παλαιοδιαθηκικός στίχος «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην» (προχριστιανικός, αλλά προσελήφθη, επειδή ταίριαζε), εξ ου και η λαϊκή έκφραση (με το «Κύριος» αντί για «Θεός»). Σημειωτέον ότι πρόκειται για Προστακτική («ανάστα»), καθώς μάλλον αποτελεί εβραϊκό αίτημα, κι όχι Αόριστο Οριστικής, όπως στο «Χριστός ανέστη».
- Πού ήσουνα μάνα μου όταν μοίραζε ο Καραμανλjής τα τριχίλjιαρα στην Μεσσηνjία; Το ανάστα ο Κύριος έγινε!
