Σύμφωνα με τον ήδη αναρτηθέντα ορισμό από τον χάνκυ, Αντουανέτα χαρακτηρίζεται «ο πολύ υψηλόφρων, που σνομπάρει τα προβλήματα άλλων», ή ο «που έχει λύσει ανάλογα προβλήματα οι απόψεις του είναι τελείως ουτοπικές».

Να πω εδώ ότι Αντουανέτα παίζει να χαρακτηρίζεται και η μη μου άπτου, η πριγκιπέσα με την κακή την έννοια, αυτή που έχει μάθει τα προβλήματά της να της τα λύνουν άλλοι όσο εκείνη ασχολείται με σοβαρές δουλειές π.χ. να επιβλέπει τις εργασίες μανικιούρ που γίνονται στα δαχτυλάκια της ενώ είναι καθισμένη στον λαμπερό της θρόνο.

Μπορεί να αποτελεί χαρακτηρισμό μόνιμης κατάσταση χαρακτήρος και συμπεριφοράς ή να αναφέρεται σε κάποια που με τυχαία δήλωσή της παραπέμπει σε τέτοιο κατάπτυστο μοντέλο φτου φτου βλ. σενάριο επιστημονικής φαντασίας - παράδειγμα.

Το ανέκδοτο λέει ότι όταν είπαν στην βασίλισσα της Γαλλίας ότι ο λαός δεν έχει να φάει ψωμί, αυτή απάντησε «τότε γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;», qu'ils mangent de la brioche, γαλλιστί, όπου το brioche δεν είναι ακριβώς παντεσπάνι, αλλά τέσπα. Εξάλλου, όπως λέει η Βικούλα, η αδικημένη από την Ιστορία βασίλισσα δεν μπορεί να είπε ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί πρόκειται για ανέκδοτο, που είχε εφεύρει ο Jean-Jacques Rousseau, πολύ πριν η Μαρία Αντουανέτα έρθει στην γαλλική αυλή. Δες εδώ. Τέσπα ήταν μια προπαγανδιστική συκοφαντία ενάντια στην Μαρία Αντουανέτα μας.

Βάσει αυτής της έστω ψευδούς ιστορίας, Μαρία Αντουανέτα χαρακτηρίζεται ένας άνθρωπος πολύ υψηλόφρων, που σνομπάρει τα προβλήματα άλλων, κυρίως κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, τα οποία θεωρεί ανάξια λόγου. Ή επειδή αυτός έχει λύσει ανάλογα προβλήματα οι απόψεις του είναι τελείως ουτοπικές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μοντέλες, που τους ζητάνε να πουν την γνώμη τους για πολιτικά-κοινωνικά ζητήματα κι αυτές είναι τελείως άσχετες. Για πολιτικούς, οι οποίοι σνομπάρουν τους διαδηλωτές ως «ταραξίες», και σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Την αδικοχαμένη πάντως βασίλισσα της Γαλλίας απεκατέστησε η σκηνοθέτις Sophia Coppola στην ομώνυμη ταινία, όπου στο πλαίσιο (χα, σε πρόλαβα Άλλε) μιας απενοχοποιημένης ποστίλας, η Μαριώ παρουσιάζεται ως μια κοπελίτσα που ήθελε απλώς να κάνει την ζωή της, αλλά ο Λουί ήταν λούλης (τό 'χει το όνομα) και για να δουν δροσιά τα σκέλια της έπρεπε να τρέχει σε parties της αριστοκρατίας –γενικά η ταινία ήταν sex, whigs & rock n' roll.

Στο Δ.Π. υπό Bubis.