Μετά από την ενδελεχή μελέτη του Μίκυ Μάους (βλ. λήμμα λυγμ) και του Αστερίξ (βλ. μα τον Τουτάτη), απαιτείται μια αναφορά και στον πολυαγαπημένο Ποπάυ.
Ο Ποπάυ λοιπόν χρησιμοποιεί μια σειρά εκφράσεων που δείχνουν έκπληξη. Οι εκφράσεις αυτές είναι της μορφής: μα τις χίλιες x, όπου x ένα αγαπημένο του αντικείμενο ή ένας ναυτικός όρος. Ώστε:
- μα τις χίλιες πίπες,
- μα τα χίλια κουτιά σπανάκι,
- μα τις χίλιες φάλαινες,
μα τις χίλιες θύελλες (νομίζω),
είναι όλα δόκιμα παραδείγματα.
Απ' αυτά, μόνο το πρώτο επιβιώνει ως τις μέρες μας, και χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη για να εκφράσει μια αναπάντεχη (συνήθως δυσάρεστη) έκπληξη.
Χρήσιμη είναι επίσης η αναφορά στη χαριτωμένη συμβολή του αξιαγάπητου Ρεβυθούλη: μα τα χίλια μπιμπερό(ν).
— Κι εκεί ρε φίλε που ήμουν με το μωρό, έτοιμος να τοποθετήσω, μου βγαίνει τρανς ρε μαλάκα!!
— Μα τις χίλιες πίπες!!! Και τι έκανες;
— Ε τσούλησα, τι να κάνω...
