Κάνω τον τρελό για να αποφύγω μία κατάσταση προσδοκώντας να τη βγάλω καθαρή.

Βασίζεται στην λογική ότι όποιος τα βάλει με τρελό θα βγει χαμένος, γιατί

1ον ο τρελός έχει δική του λογική, άρα τα λογικά επιχειρήματα θα πάνε στον βρόντο, 2ον ο τρελός είναι απρόβλεπτος και ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η αντίδρασή του, και
3ον αν η όλη ιστορία καταλήξει σε καβγά, κανείς δεν θα ρίξει τις ευθύνες στον τρελό.

[i]Προσοχή-Προσοχή[/i]: ΔΕΝ πρέπει να συγχέεται με τους τσαμπουκάδες που δηλώνουν ευθύς εξ αρχής την τρέλα τους με φράσεις τύπου: «Ρε δεν με ξέρεις εμένανε ρε!!! Ρε, Ρε είμαι τρελός εγώ Ρε!!!», γιατί ως γνωστόν, ο τρελός δεν πιστεύει ότι είναι τρελός, και ωσεκτουτού, όποιος θέλει να πουλήσει τρέλα δεν θα πέσει σε τέτοια παγίδα παρά μόνο αν είναι ερασιτέχνης του είδους και φυσικά θα υποστεί τις συνέπειες.

Ανάλογα με την συζήτηση, την πειστικότητα ή τον παραλογισμό, αυτός που πουλάει τρέλα μπορεί να προκαλέσει στους συνομιλητές του απλά γέλια ή ακόμα και να τους τρελάνει, που είναι και πιθανότερο.

Και κυριολεκτώ!!! Ο πιο ευερέθιστος από τους συνομιλητές κοκκινίζει, νιώθει την πίεση να ανεβαίνει σε ανησυχητικά επίπεδα, το κέντρο λόγου χτυπάει μπιέλα με αποτέλεσμα να βγάζει μόνον άναρθρες κραυγές, οι ηθικές αναστολές κάμπτονται και ξυπνάει ο μικρός φονιάς που κρύβει μέσα του. Μόνο μετά την παρέμβαση των ψυχραιμότερων θα γλιτώσει ο πωλών την τρέλα από τα χέρια του υποψήφιου αγοραστή.

[i]Πώς αναγνωρίζεται[/i]:
Είναι κανονικός άνθρωπος και ζει ανάμεσά μας. Σε γενικές γραμμές είναι καλός συζητητής, μιλάει με λογικά επιχειρήματα, παραδείγματα, μεταφορές και ό,τι άλλο μπορεί να μεταχειριστεί κάποιος για να τεκμηριώσει την άποψή του.

Έρχεται όμως η στιγμή που όλα αυτά τελειώνουν και αρχίζει ο παραλογισμός, είτε για να καλύψει μαλακία που έχει κάνει ή έχει πει, είτε γιατί θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο σε μια διαφωνία (να κερδίσει δηλαδή την συζήτηση), είτε γιατί απλά διασκεδάζει με τις αντιδράσεις της παρέας είτε του αρέσει να την μπαίνει στον σχολαστικό τύπο που επιμένει ότι: «ή μιλάμε ή κλάνουμε».

Εάν αμφιβάλουμε για την γνησιότητα της τρέλας που μας πουλάν, έχω να προτείνω ένα τεστ: φέρνουμε τον περί ου ο λόγος τρελό σε αντιπαράθεση με έναν μεθυσμένο και κόβουμε αντιδράσεις, γιατί όπως λέει η παροιμία: «είδε ο τρελός τον μεθυσμένο και φοβήθηκε».

Πραγματικός διάλογος

Μαμά: Έχω φαγητό στο ψυγείο. Να σου ζεστάνω;
Παιδί: Όχι, φέρ' το κρύο.
(μετά από 10 λεπτά)
Παιδί: Γιατί το ζέστανες, αφού το ήθελα κρύο…
Μαμά: Ήταν στο ψυγείο!
Παιδί: Λέω, γιατί το ζέστανες;
Μαμά: Δεν το ζέστανα…
Παιδί: Πώς δεν το ζέστανες, αφού καίει!
Μαμά: Μα το είχα στο ψυγείο…
Παιδί: (αρχίζει το κοκκίνισμα) Ναι, αλλά μετά το ζέστανες, γιατί;
Μαμά: Δεν το ζέστανα παιδί μου…
Παιδί: (καταπίνει γκουστέρες, τι να κάνει, μάνα του είναι, να την σκοτώσει για ένα πιάτο ζεστό φαΐ;)
Μαμά: Αλήθεια παιδί μου, το είχα στο ψυγείο και το έβαλα πέντε λεπτά πάνω στο μάτι. (Φωνάζει έξαλλη) Ε τι, παγωμένο θα στο ‘δινα; (Παρέμβαση της αδερφής που περίμενε να δει πόση τρέλα μπορεί να πουλήσει)

(από perkins, 16/09/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Κάνω τον τρελό για ίδιον όφελος.

Προσφιλής στρατηγική των στρατευμένων νιάτων.

Πουλάει τρελίτσα για να τον απαλλάξουν από φαντάρο.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία