Ο καφές που δεν περιέχει σταγόνα γάλα, δυνατός και πικρός. Συνήθως είναι και σκέτος, με δίχως καθόλου ζάχαρη, άντε το πολύ να είναι με ολίγη.

Συνώνυμα: της παρηγοριάς, του πεθαμένου

Κανονικά, ο μαύρος είναι μια ειδική ποικιλία καφέ μέσα στις τόσες. Σε αυτό εδώ π.χ. το σάιτ ο μαύρος καφές σχετίζεται με τον λιβανέζικο. Υπάρχουν επίσης και ξανθοί καφέδες. Αυτά όμως τα περί ποικιλιών είναι μάλλον ψιλά γράμματα για τους πιο πολλούς, τα οποία δεν αφορούν ιδιαίτερα την αργκοτική χρήση του όρου. Μαύρος είναι απλά ο με δίχως γάλα.

Γάλα στον καφέ βάζουν συνήθως οι γυναίκες. Αντίθετα, ο τύπος που πίνει τον καφέ του μαύρο, πλασάρει μάλλον ένα συγκεκριμένο αντρουά προφιλάκι, οτι και καλά είναι ζόρικο αγόρι, μασίφ και έμπειρο αρσενικό, που δεν μασάει τον πούτσο του, δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του κλπ κλπ. Λέμε τώρα.

Το γάλα θεωρείται κλασική φλώρικη τροφή. Παραπέμπει στην ευπαθή και ευαίσθητη βρεφική / νηπιακή ηλικία, καθώς και στην πολυπόθητη ανάπτυξη. Οι μάγκες όμως έχουν ξεμπερδέψει μ' αυτές τις αηδίες από νωρίς. Ενηλικιώθηκαν και πήραν τη ζωή στα χέρια τους στο πιτς-φιτίλι, όταν οι «άλλοι» ήταν ακόμα κρεμασμένοι απ' το βυζί της μάνας τους. Οι μάγκες γουστάρουν να δίνουν την εντύπωση (και προφάνουσλυ το έχουν πιστέψει κι οι ίδιοι) πως γεννήθηκαν έτοιμοι φτιαγμένοι, σαν την πάνοπλη Αθηνά που ξεπήδησε από το μηρό του Ζους. Συχνά κομπάζουν (μαζί με κάτι νταλικέρισσες γκόμενες) πως έχουν κόψει το γάλα από τα 12 τουλάστιχον, αν όχι από τα 8. Κλασική έϊτις φαρμακερή ατάκα προς φλωράντζες: «ήπιες το γαλατάκι σου σήμερα αγορίνα μου;» ή «πάαινε πιε καλύτερα το γάλα σου μωρή λουλού, που ήρθες και να μας κουνηθείς...»

Ο φασίστας.

Το μαύρο είναι το χρώμα (και) του φασισμού: απεικονίζει αφενός τις στιλιστικές επιλογές των παλαιάς κοπής μελανοχιτώνων μου Μπενίτο και των σημερινών ναζών συνεχιστών του και αφεδύο το σκοτεινό πνεύμα που διακατέχει τις ιδέες και τις ψυχές των φασό.

Ο έχων μακάβριο χιούμορ. Eκ του black humor.

Ασίστ: Jesus

Ο από τη Νιγηρία, την Γκάνα και τις άλλες αφρικανικές χώρες πωλητής CD, τον οποίο κυνηγούν οι δισκογραφικές εταιρείες γιατί «σκοτώνει τη μουσική». Άνευ ρατσιστικής χροιάς.

Από το Βιβλιοδρόμιο 7-8 Ιαν. 2006, άρθρο Μαρίας Μαρκουλή, εδώ

Στο ιδιόλεκτο των παλιατζήδων της Πλατείας Αβυσσηνίας στο Μοναστηράκι, μαύρος είναι ο γύφτος.

Οι εν λόγω κύριοι θεωρούν εαυτούς ως την αριστοκρατία των παλιατζήδων, η οποία απειλείται από τις ορδές των περιφερόμενων γύφτο-παλιατζήδων. Για έναν μη παλιατζή είναι τις περισσότερες φορές δυσχερές να ξεχωρίσει ποιος από τους παλιατζήδες στην Αβησσυνίας (και όχι μόνο) είναι γύφτος και ποιος όχι. Ούτως ή άλλως όλοι είναι το ίδιο μαυριδεροί, το ίδιο λαμόγια, κι έχουν το ίδιο έμπειρο (δηλαδή πειναλέο) βλέμμα... Σε τέτοιες καταστάσεις, ο μακροχρόνιος συγχρωτισμός οδηγεί μαθηματικά στην απόλυτη εξομοίωση...

Και για να συνεχίσω την ανθρωπολογική διατριβή μου, ιστέον ότι στη Λατινική Αμερική η «λευκότητα» ενός ανθρώπου ελάχιστα έχει να κάνει με το πραγματικό χρώμα του δέρματός του. Αντιθέτως, όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς στην κοινωνική ιεραρχία και όσο πιο πολλά φράγκα έχει στο παντελόνι του, τόσο πιο «λευκός» είναι...

Ειδικότερα στη νότια Ελλάδα, το επίθετο / ουσιαστικό «μαύρος» χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της λέξεως «καημένος». Προφανώς για λόγους ιστορικούς, από την εποχή της κατάφωρης αδικίας εις βάρος των μαύρων, η λέξη ταυτίστηκε με τον αδικημένο και χτυπημένο από τη μοίρα.

Συχνά χρησιμοποιείται και ειρωνικά, υπό μορφήν «έλα μωρέ καημένε», ήτοι «έλα μου εδώ χάμου ρε μαύρε να τελειώνουμε».

Μάυρος είναι ο αξιωματικός που είναι στρατόκαυλος ή ρίχτης, τα θέλει όλα προβλεπόμενα και διατάζει όλο ασκήσεις και επιθεωρήσεις.

Επίσης μαύρο είναι το τάγμα που βρίσκεται σε πρώτη γραμμή, όπου υποχρεωτικά ισχύουν τα παραπάνω.

Ο στρατιώτης που υπηρετεί στα τεθωρακισμένα, λόγω χρώματος μπερέ και, υποτιμητικά, λόγω των αγγαρειών που κάνει στα αντίστοιχα οχήματα.