Ο δημοσιοκάφρος του αισχίστου είδους. Ειδικότητά του να αμπαλάρει και να πουλάει ανθρώπινο πόνο. Κάπου έχει ακούσει τη λέξη «δεοντολογία», αλλά του φάνηκε ύποπτη και δε θέλει πολλά πολλά μαζί της. Αυτό που θέλει είναι αίμα, σπέρμα, δάκρυα και αποκαλυπτικές φωτογραφίες.
Όσο πιο δράμα η ιστορία, τόσο χαίρεται το κοράκι. Όσο πιο ευαίσθητο το θέμα, τόσο ξεσκίζεται να το κάνει πρωτοσέλιδο και πρώτο θέμα. Δεν ξέρει τι παναπεί τεκμήριο αθωότητας, προσωπικά δεδομένα, ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Κι άμα ξέρει, τα γράφει στ' αρχίδια του. Το κοράκι είναι:
- Ο θεατρικός τύπος που χώνει το ματσούκι στη μούρη του θύματος και φωνάζει «Μόλις απανθρακώθηκαν η γυναίκα σας και τα τρία παιδιά σας! Δεδομένου ότι πέθαναν με φρικτούς πόνους ενώ εσείς δεν μπορούσατε να κάνετε τίποτα για να τα σώσετε, πείτε μας: πώς νιώθετε;»
- Ο ανεύθυνος τύπος που δημοσιεύει όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο και Αριθμό Μητρώου ΙΚΑ κάθε ταλαίπωρου που κατηγορείται για οτιδήποτε ζουμερό. Αθώος, ένοχος, ζμπούτσατ.
- Ο φορτικός τύπος που πιέζει επιθετικά για δηλώσεις, όχι κάναν αιρετό λειτουργό που τα 'χει κάνει ρόιδο (ποιος τους χέζει αυτούς, άμα δε μπλέξουν σε ροζ ιστορίες, δεν απασχολούν), αλλά τον χαροκαμένο, τον τραυματία, το θύμα, τον κατηγορούμενο. Εκεί συνήθως μαζεύονται πολλοί με τα ματσούκια τους, ακριβώς σαν τα κοράκια που γυροφέρνουν το πτώμα. Ή σαν τα Πουλιά του Χίτσκοκ.
- Και κυρίως, ο επικεφαλής τύπος που αμολάει τους υφισταμένους να κυνηγήσουν αυτές ακριβώς τις «ειδήσεις» πάση θυσία, που βγάζει το θέμα στο πρωτοσέλιδο, που το κάνει μόνη και μόνιμη είδηση στο δελτίο, που το κρατάει εκεί μέρες και βδομάδες μέχρι να το ξεζουμίσει, που δεν έχει ιερό και όσιο.
Σε ιδιαίτερα πλανημένες περιπτώσεις, το κοράκι έχει πείσει τον εαυτό του ότι κάνει τη δουλειά του ως δημοσιογράφος. Συνηθέστερα, ξέρει πολύ καλά τι ακριβώς κάνει, και κάπως καταφέρνει να μην κόβει τις φλέβες του από ντροπή και σιχαμάρα. Τελεί είτε σε άρνηση, είτε σε αποδοχή, είτε σε κάποιο άλλο ψυχολογικό στάδιο του πένθους.
Υ.Γ. Αυτός ο ορισμός πιάνεται για υποκατηγορία του ορισμού του Χάνκοντα: «[Το κοράκι] γενικότερα μπορεί να λεχθεί για οποιονδήποτε εξ ορισμού και εκ θέσεως έχει συμφέρον να πάνε τα πράγματα άσχημα.»
- Και καλά. Για τις οροθετικές πουτάνες, βγάλανε στη φόρα όνομα, επώνυμο, λοιπά στοιχεία, και μια φωτογραφία ΝΑ. Διότι πρέπει να προστατέψουν τους νοικοκυραίους απ' τις πουτάνες. Αλίμονο! Για τους οροθετικούς νοικοκυραίους, που τρέξανε μπουλουκηδόν να εξεταστούνε, δε θα βγάλουνε στη φόρα όνομα επώνυμο και λοιπά; Δεν πρέπει να πρστατέψουν τις πουτάνες απ' αυτούς; Και τις γκόμενές τους και τις γυναίκες τους; Αυτοί δεν είναι «υγειονομική βόμβα»; Ε;
- Βρε πουλάκι μου κι εσύ, απ' τον πισινό της μυλωνούς ζητάς ορθογραφία. Περιμένεις δεοντολογία από τα κοράκια; Μυρίστηκαν αίμα και πλάκωσαν.
- Μα, τα μουνόπανα, δεν ξέρεις πώς συγχύστηκα μ' αυτή την ιστορία...- Πρωί Ζαχόπουλος, μεσημέρι Ζαχόπουλος, απόγευμα Ζαχόπουλος, βράδυ Ζαχόπουλος!!! Ρε κορακιασμένοι δημοσιογράφοι την είπατε την είδηση μία, την είπατε δύο, την είπατε τρεις. Την καταλάβαμε φτάνει! Ο Ελληνικός λαός έχει λύσει όλα του τα προβλήματα, μόνο το θέμα Ζαχόπουλου πλέον απασχολεί τους Έλληνες! Στο διάλο ρε κοράκια δημοσιογράφοι, ΡΕ ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΛΕΜΕ! ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΟΡΑΚΙΑ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΡΕ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΤΕ!!!
(απ' εδώ)- Ρε συ, τι παίζει με τη γειτόνισσά σου; Στέκει, ή το 'χει χάσει; Εντελώς παρμένη μου φαίνεται.
- Άσε, πονεμένη ιστορία. Αυτή είχε ένα γιο φαντάρο, που σε μια άδεια πήρε μπιστόλι και μπούκαρε σε τράπεζα να σηκώσει το ταμέιο. Σκάσανε μπάτσοι, έγινε καταδίωξη, και τέλος πάντων το παιδί σκοτώθηκε. Και το χειρότερο ξες ποιο είναι;
- Για πε...
- Πλακώσανε δημοσιογράφοι για δηλώσεις, κι εκείνη δεν το 'χε μάθει ακόμα, δεν είχε ιδέα. Κανείς δεν την είχε ενημερώσει. Και το 'μαθε απ' αυτούς, μπροστά στην κάμερα. Έπαθε σοκ, άστα να πάνε.
- Καλά, κι αυτοί οι μαλάκες συνεχίζανε να τραβάνε;
- Ρε πλάκα κάνεις; Πάρτι κάνανε τα κοράκια! Άλλο που δε θέλανε! Η γυναίκα μισοτρελάθηκε, κι αυτοί χαιρόντουσαν που τσίμπησαν «πλάνα με την τραγική μάνα».
- Γαμημένα κοράκια...
- Ε τι σε λέω;- Ρε μαν, έχω ξεμείνει από τσόντες. Να φέρω μία το φορητό σκληρό, να γράψω απ' τις δικές σου;
- Δε γίνεται, τις έσβησα.
- ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ;!
- Να σου πω την αλήθεια, έκλασα μέντες. Σκέφτηκα ότι, κοίτα να δεις, εγώ κατεβάζω αβέρτα, νταξ; Πού ξέρω γω αν κάποιες από δαύτες είναι με ανήλικα. Που παίζει. Παιδάκια δεν έχω, δεν είμαι ανώμαλος, αλλά με παστάκια γουστάρω. Και πού ξέρω γω ότι μεθαύριο δε θα θα μου ψάξουνε το λάπτοπ. Και πού ξέρω γω ότι δε θα πούνε «α, εγληματίας, έχει παιδική πορνογραφία». Και είμαι και καθηγητής γυμνασίου. Ακόμα κι αν δε με πάνε μέσα, να με σφάξουν οι φυλακόβιοι στο γόνατο, τα κοράκια οι δημοσιογράφοι θα με φάνε ζωντανό! Θα καταστραφεί η ζωή μου! Και τι έκανα; Κατέβαζα τσόντες απ' το ίντερνετ όπως όλος ο κόσμος!
- Καλά όλ' αυτά, αλλά το λάπτοπ σου γιατί να το ψάξουν;
- Ε, άμα βρούνε μαύρο στ' αμάξι, μπορεί να κάνουν ψαχτική στο σπίτι...
