Το λέμε σήμερα για έγγραφα από κρατικές υπηρεσίες που είναι οδυνηρά οικονομικώς. Ή για άλλες διαταγές που έρχονται από τα πάνω, κράτος ή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Βγαίνει από το τουρκικό buyur που σημαίνει διατάζω, και σήμαινε παλιά απόφαση ή διαταγή των Οθωμανών, ή αίτημα για να προσκυνήσει ένας εξεγερμένος, προσκυνοχάρτι, κι από εκεί έχει μείνει η δυσάρεστη μνήμη.

Είναι όμως και συνταγή για ένα πικάντικο καυτερό φαγητό με ντομάτα, πιπεριές, τυρί φέτα, μπούκοβο, ελαιόλαδο, ρίγανη, λαχανικά.

Βορειοελλαδίτικο πιάτο, κυρίως της ταβέρνας, που αποτελείται από τυρί τοποθετημένο σάντουιτς ανάμεσα σε δύο αλουμινόχαρτα και ψημένο στο φούρνο.

Λέγεται και φέτα ψητή.

Μαζί με τη φέτα συνήθως μπαίνουν κομματάκια καυτερής πιπεριάς κι ένα μεγάλο κομμάτι ντομάτα. Στη συνέχεια τα δύο αλουμινόχαρτα σφραγίζονται περιμετρικά ώστε να κρατήσουν μέσα τα ζουμιά. Το κλείσιμο γίνεται τυλίγοντας τα άκρα σαν πάπυρο, κάνοντας έτσι το πακέτο να μοιάζει κυριολεκτικά με μπουγιουρντί (βλ. έτερο ορισμό και συνταγή).

Τουρκικής και δη Οθωμανικής προελεύσεως λέξη, που χρησιμοποιείται συχνά στα Νέα Ελληνικά [ρ. buyur «διατάζω», «buyrultu»επίσημη γραπτή διαταγή]. Αναφέρεται πρωτόλεια σε έγγραφη διαταγή, σε επίσημο έγγραφο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα χρησιμοποιείται όταν αναφερόμαστε σε επίσημο έγγραφο, με δυσάρεστο συνήθως περιεχόμενο, εν είδει λογαριασμού ή υποχρεωτικής πληρωμής.