All time classic φράση (ντροπή σύντροφοι που δεν την είχαμε ως τώρα) που βγήκε από ένα γνωστό ανέκδοτο (παράδειγμα 1).
Με αυτήν τη φράση προσπαθούμε να προσγειώσουμε τον συνομιλητή μας, που πιστεύει ότι μπορεί να επιτύχει κάτι πέραν των δυνάμεών του (παράδειγμα 2). Αλλά, επειδή η πλαστελίνη δεν συγκρίνεται με το ατσάλι, η αναπηρική πολυθρόνα δεν συγκρίνεται με το αγωνιστικό αυτοκίνητο, το δεύτερο ημιυπόγειο δεν συγκρίνεται με τον ουρανοξύστη και λοιπά, καλύτερα να τον συνετίσουμε πριν φάει τα μούτρα του.
Σε ένα στρατόπεδο ο διοικητής ενημερώνεται ότι η μητέρα του φαντάρου Καραμήτρου είναι νεκρή. Λέει λοιπόν στον λοχία να του το πει με τρόπο. Πάει ο λοχίας και λέει του Καραμήτρου:
- Καραμήτρο, η μάνα σου πέθανε.
Πάρτον κάτω τον Καραμήτρο.
Μετά από κανένα μήνα ο διοικητής ενημερώνεται ότι πέθανε και ο αδελφός του Καραμήτρου. Τι να κάνει, λέει στον λοχία να του το πει με τρόπο. Πάει λοιπόν ο λοχίας και λέει του Καραμήτρου:
- Καραμήτρο, ο αδελφός σου πέθανε και αυτός, σαν τη μάνα σου.
Πάρτον πάλι κάτω τον Καραμήτρο.
Μετά από άλλους δύο μήνες φτάνει τηλεγράφημα πως πέθανε και ο πατέρας του Καραμήτρου. Αυτή τη φορά λοιπόν λέει ο διοικητής του λοχία:
- Εσύ δεν έχεις καθόλου τακτ. Θα του το πω εγώ με πλάγιο τρόπο και θα το πάρει πιο ήρεμα.
Μαζεύει λοιπόν ο διοικητής όλους τους φαντάρους σε μία γραμμή και φωνάζει:
- Όποιος έχει πατέρα, να κάνει δυο βήματα μπροστά.
Προχωράνε λοιπόν σχεδόν όλοι οι φαντάροι, προχωράει και ο φουκαράς ο Καραμήτρος, οπότε του φωνάζει ο διοικητής:
- ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΟΟΟΟ;
- - Μαλάκα, τι μανουλομάνουλο έσκασε μούρη σήμερα στο γραφείο; Θα της την πέσω κατευθείαν. Την είδα σαν να ψήνεται κιόλας. Θα της πω να πάμε για κανένα ποτάκι και ύστερα...
- Πού πας ρε Καραμήτροοο; Καινούρια ανηψούλα του προέδρου είναι ρεεε.
