Ακαθόριστο χρονικό διάστημα, που όμως δίνει την αίσθηση του συγκεκριμένου (ίσως λόγω της ηχητικής ομοιομορφίας με τον όρο «τρίμηνο»).
Σαν να λέμε, τρία τέρμινα π.χ. μπορεί να είναι: τρεις ώρες, τρεις μέρες, τρεις μήνες, τρία χρόνια και πάει λέγοντας.
Αντίστοιχο του μελλοντικού «κάποτε», «όποτε» κ.λπ., όμως είναι μια πολύ ευέλικτη λέξη, με την οποία όλοι είναι ευχαριστημένοι: αυτός που την λέει δεν δεσμεύεται, αυτός που την ακούει ικανοποιείται, η συζήτηση λήγει (βλ. Παράδειγμα).
Τούλα (αγωνιούσα): Τι βλέπεις κυρά Τασία μου; Καλό το φλυτζάνι;
Καφετζού: Τούλα μου τι να σε λέω... Ευτυχία σκέτη, ανοιχτό εντελώς ούτε ένα συννεφάκι!
Τούλα (γκχμ γκχμ): ... στεφάνι; Θα το πάρει απόφαση ο Ντίνος;
Καφετζού: Ολοφάνερο! Να, κοίτα εδώ (δείχνει ένα σημείο στο φλυτζάνι με έναν ακαθόριστο λεκέ από κατακάθι), το βλέπεις το στρογγυλό; Στεφάνι!
Τούλα (λάμπει ολόκληρη): Αχ πότε κυρά Τασία μου, πότε;;;
Καφετζού (ψάχνει με σπουδή συνοφρυωμένη και αποφαίνεται): Σε τρία τέρμινα το πολύ.
Τούλα (ανάθεμα τι κατάλαβε - μαζεύει την τσάντα της όπως όπως και φεύγει τρέχοντας για τις φίλες της): Ευχαριστώ κυρά Τασία μου, καλά μου το 'παν ότι είσαι καταπληκτικήηη...
