Παλαιά απειλή ξυλοδαρμού προς φλώρο, μικροκαμωμένο ή σωματικώς κακοσχηματισμένον αντίπαλο.
Ο λόγος γίνεται για απεντόμωση με το φλιτ, το παλιό φυσερό με την τρόμπα, που απολυμαίναν οι νοικοκυρές τα σπίτια τους απ' τα λογής ζούμπερα, που μπαίνανε απ' τον κήπο.
Δηλαδή ενώπιον του απειλούντος, ο αντίπαλος έχει μορφήν εντόμου (βλ. «σε βλέπω σα μύγα» / «...είσαι σα μύγα που κάθισε στη μύτη μας...» - Τρύπες, «Θλιμμένοι στη γιορτή μας»).
Βλ. και Βασίλη Παπακωνσταντίνου: ...Θεριά Γαλάτες με λιώσαν στη φάπα», «καταταχτείτε! μας λέγαν παλιά...» (Λεγεωνάριος).
Συνώνυμα: Θα σε κοντύνω, θα σε τσαλακώσω, θα σε (απο)τελειώσω, θα ξοφλήσεις, θα σε σβήσω, θα τα πείς όλα, θα μείνεις σκεφτικός, θα σε αναστενάξω / ρημάξω / μπαφιάσω / αλαφιάσω / ρέψω / λιώσω / γονατίσω / χαζέψω / χτικιάσω στην καρπαζιά / μπάτσα / φάπα κτλ.
Ακέραια την έκφραση αυτή, χρησιμοποιεί ο Αθηνόδωρος Προύσαλης δίκην ντερβισόμαγκα στο «Μιά Ιταλίδα απ' την Κυψέλη» προς τον ντιστεγκέ Γαβριηλίδη (πρόξενο της Αγγλίας).
— Εμένα είπες κοντό ρε;
— Εσένανε ρε, γιατί;
— Ρε, έτσι και δε γίνεις θυμιατό να ξεθυμάνεις, θα σε πάρουνε τέσσερεις!
— Κάνε παραπέρα ρε εφταμηνίτικο, για θα σε ψεκάσω με φλίτ και θα κλαιν τα έντομα που σε χάσανε...
