Φίλε χτύπησε ο δαίμων του τυπογραφείου.Opening ηθελα να γράψω.
Ωστε υπάρχει τέτοιο μηχάνημα τώρα, ε;Θυμάμαι πως είχαμε μουρλαθεί στην αποψίλωση.Ενδιαφέρον πάντως.
Απ' ότι ξέρω το ομώνυμο έργο ανέβηκε φέτος και ίσως παίζεται ακόμη.Πρωταγωνιστεί ο Παύλος Χαϊκάλης
Αχ...εδώ στην ψωροΚώσταινα πουλάμε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες
Σπρώξε σπρώξε τα κουράδια θα βγούν απ' το στόμα. Δηλαδή η μια ανωμαλία θα φέρει κι άλλη αφού τα κουράδια κινούνται αντίθετα στο μονόδρομο.Αχ...μιας ανωμαλίας μύριες έπονται
Καλόοοο!
Τα σπάει!!!
Αυτές οι απειλές ρε γαμώτο,γεμίζουν τον κόσμο ενοχές
Σπερματορουφήχτρα η Ματούλα. Αν το Ματούλα βγαίνει από το Σταματούλα, τότε κάλα έκανε και το άλλαξε.
Ωραίος. Μια εικόνα = 1000 λέξεις. Το σύμβολο του γιν και του γιάνγκ ε; Η διατήρηση δηλαδή της αρμονίας και της ισορροπίας και μεταξύ του δίπολου καθαριότητας-βρομιάς.
Οπως λένε επίσης:έπηξε η μούνα μας.
extra fine!!!
Του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο δέκα φορές ειναι αδειανό και μια φορά γεμάτο.
Τι σχέση άραγε να δένει τον πόντσο με το πόντσι(βραστό κονιάκ ή κρασί με ζάχαρη);
Λες φίλε Vrastaman το story στο οποίο βασίστηκε το παραμύθι «Η χιονάτη και οι 7 νάνοι»,που για παιδαγωγικούς λόγους παρουσιάστηκε όπως παρουσιάστηκε, να ήταν μια παρτούζα άνευ προηγουμένου με επτά μικρούς στο μάτι αλλά μεγάλους στο κρεββάτι;
Ατάκα διαχρονικής αξίας
Το 'έχει πει κι ο Λαζό;
Καλό! Να δούμε μήπως και η συγκεκριμένη ομάδα εξελιχθεί και σε κουταβοανθυπόσκυλο
Βέβαια.Thanks για τη διόρθωση.Ave
multimedia φευγάτη κατάσταση. Ωραίος!
Ωραίος και άψογος ο παίκτης! Δε χρειάζεται να ζηλεύουμε κανέναν. Δεν παιζόμαστε αδέλφια.Εχουμε απλά το καλύτερο breakfast.Μια λεπτομέρεια μόνο:Να βελτιωθούμε και στα λίγα υπόλοιπα που απομένουν και θα είμαστε unpaictable!!!!
Κώστας Βάρναλης: Οι Μοιραίοι
Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ'η παρέα πίναμ' εψες'
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Του ενός ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό'
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό'
στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Θα σκάσει απ' τη χοληστερίνη το παλικάρι και θα σηκώσουμε μεσίστια τη σημαία αφου όντας φτωχότεροι κατά εναν Ελληναρά.
Αλα ο ακατονόμαστος!
Νομίζω πάντως πως αν μια γυναίκα διαθέτει σε υπερέκκριση όλες αυτές τις συσχετιζόμενες μεταξύ τους ορμόνες, τότε ο άντρας που θα την αντέξει θα πρέπει να έχει σίγουρα μια περίοπτη θέση στο βιβλίο Γκίνες. Κι όσο κι αν φαντάζει οξύμωρο,αυτή του τη διάκριση .....τη χρωστάει στη γυναίκα του.
Σωστό...ος! Γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέγει