Μη με παρεξηγείς, το λήμμα είναι απίστευτο και το πρώτο μου σχόλιο το εννοώ απλά θα ήταν καλό να υπήρχε μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται με το λήμμα του τύπου:
όταν λέμε κάμε-χάμε κύμα εννοούμε την περίπτωση εκείνη που έχεις να εκσπερματώσεις καιρό και όταν τελικά γίνεται πετιέται κύμα παρόμοιου χρώματος, έντασης, δύναμης και υφής (;) με το αντίστοιχο στο γνωστό άνιμε κτλ κτλ
Θα μπορούσες να μας πεις με πιο νόημα χρησιμοποιείται σήμερα εκτός από τα ενδοπαρεΐστικα αστεία;
Βέβαια τώρα που το ξαναδιαβάζω δεν βρίσκω κάποιο λόγο να υπάρχει εδώ πέρα αλλά και πάλι είναι άριστο τριπ ντάουν δε μέμορυ λέιν.
Είσαι κάποιου είδους θεότητα. Ρεσπέκτ.
Δεσμεύομαι να το διαβάσω και να επανέρθω με σχόλια.
Τα εψέ ήμανε σε ένα opencoffee όπου μεταξύ άλλων μίλησε και ένας εκ των συνιδρυτών της gipht.me Inc., ελληνικής μόνο γιατί τα μέλη της είναι έλληνες, στάρταπ και είπε πολλά ενδιαφέροντα. Ένα από αυτά ήταν πως όταν προσπάθησαν να αντλήσουν κεφάλαια από την ελληνική κεφαλαιακή αγορά (αν μου επιτρέπεις) για την υλοποίηση ενός πρότζεκτ εφαρμογής για κινητά τηλέφωνα, έπεσαν σε έναν τύπο που τους είπε: «Αν η πιθανότητα του να πετύχει αυτό που κάνετε είναι κάτω από 46% καλύτερα μαζέψτε ότι λεφτά έχετε και παίξτε τα στη ρουλέτα».
Εδώ ένα όχι τόσο μικρό αρθράκι αλλά πολύ περισσότερο ευκολοδιάβαστο από το προηγούμενο για την ιστορία των παραπάνω.
Όπως έχω πει και εδώ:
Και μια που το 'φερε η κουβέντα, σαν ερασιτέχνης κόπιράιτερ που υμπήρξα θέλω να αναφέρω πως η φράση θα σου βάλω και σως για να γλυστράει αμέσως μετά την φράση σε κόβω να μην υπάρχει δεν είναι διόλου μα καθόλου τυχαία.
Η λύση ήρθε μετά από 42 δευτερόλεπτα προσποίησης σκληρής σκέψης και τη φράση: «Μόνο ένας το βρήκε και αυτόν πήρανε» που ενισχύει την πεποίθηση ότι πρόκειται όντως για αστικό μύθο.
Δίνεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον κολλητό σου, βάζεις την ετοιμοθάνατη στο δίπλα κάθισμα για να την πετάξει στο νοσοκομείο κι εσύ μένεις με τον έρωτα της ζωής σου και δεν σε νοιάζει κιόλας τίποτα μετά.
Σας φχαριστώ και τους δύο.
Τον έριχνε για κάμψεις ο Μιλτιάδης. (Ωχ)
Η ερώτηση πήγαινε για τον φικιώρη αλλά με άρεσε και η δική σου.
Πως και η άπειρη επικίλα ετούτου του λήμματος δεν με οδήγησε κοντά του ενωρίτερα;
Μόλις σήμερα άκουσα εντελώς τυχαία κι άλλον ένα αστικό μύθο με συνεντεύξεις για δουλειά και ερωτήσεις αυτή τη φορά.
Οδηγάς ένα διθέσιο αυτοκίνητο και στο φανάρι πετυχαίνεις τον κολλητό σου, μια τύπισσα ετοιμοθάνατη και τον έρωτα της ζωής σου. Ποιον/α παίρνεις μαζί σου;
Τώρα χωρίς πλάκα, το όζον κάνει δουλειά;
Και γιατί όχι και το μούμπλε μούμπλε και το γούγλε γούγλε;
Δωρικός και χομπίστας
Κι εγώ που περίμενα στο τέλος του μυδιού να φιληθούνε;
Όντως αλλά ο ορισμός με υπερκάλυψε μιας και συμπληρώνει άλλες δύο χρήσεις της έκφρασης που αγνοούσα.
Και μια που το 'φερε η κουβέντα, σαν ερασιτέχνης κόπιράιτερ που υμπήρξα θέλω να αναφέρω πως η φράση θα σου βάλω και σως για να γλυστράει αμέσως μετά την φράση σε κόβω να μην υπάρχει δεν είναι διόλου μα καθόλου τυχαία.
Τώρα που το λες θα δοκιμάσω με «Lawyer» και «Good Boy» και «Leftas».
Τώρα τα στάρταπς είναι αυτό που λέει ο βράστα πιο πάνω: μικρές ιδέες που βασίζονται (τώρα τελευταία περισσότερο αλλά όχι περιοριστικά) στο σχετικά φτηνό κόστος που χρειάζεται μια επιχείρηση στο διαδίκτυο για να ξεκινήσει. Ψάχνοντας διακαώς χρηματοδότηση, βρίσκοντας συνεχώς λύσεις σε αυξανόμενα προβλήματα, αποφεύγοντας το δυσκίνητο και γραφειοκρατικό κορμό μιας «κανονικής» εταιρείας μερικές φορές μπορούν να βγουν διαμαντάκια!
Δεν ήξερα για το συγκεκριμένο βέντσουρ κάπιταλ που λέει ο βράστα αλλά μου έχυσε τα μυαλά! Περισσότερα μπορείτε να δείτε κι εδώ
Από τη στιγμή που οι άνθρωποι επιλέγουν το χαρακτηριστικό «καταγωγή» ως την ευρύτερη μορφή ομοιομορφίας νομίζω ότι το κράτος-έθνος σε αυτή του τη μορφή είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο χρησιμοποίησης αυτής της ομοιομορφίας για να βγει κάτι καλό από την όλη ιστορία. Το πως επιβλήθηκε έχει να κάνει με αυτό που έγραψα παραπάνω (το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό) ότι ήταν κάτι καινούριο που βγήκε μέσα από συρράξεις που σχεδόν καταστρέψανε τα πάντα. Δεν θα γίνω τόσο κλισέ ώστε να τσιτάρω Ηράκλειτο.
Το πρόβλημα με τον καπιταλισμό (σύγχρονο ή όχι δεν έχει σημασία) και γενικά με όλα τα οικονομικά συστήματα αν μου επιτρέπεις, είναι πως εκτιμούν την ανθρώπινη νοημοσύνη περισσότερο από όσο πρέπει. Μπορεί να ακούστηκε λάθος ή ελιτίστικο αυτό αλλά δυστυχώς ακόμη και σήμερα το επιθυμητικό μέρος της ανθρώπινης ψυχής κυριαρχεί στο σύνολο του ανθρώπινου είδους και φαίνεται παντού και πάντα με ευκολία. Οπότε δεν υπάρχει «άριστο» σύστημα.
Τώρα, μακριά από τα θεωρητικοφιλοσοφικά, όντως ο καπιταλισμός έχει οδηγηθεί στην παραγωγή/εμπόριο αέρα για να επιβιώσει γιατί η παραγωγή απτού προϊόντος (του οποίου η παραγωγή βέβαια δεν επηρεάζεται και τόσο πολύ από τις αεριτζίδικες επιχειρήσεις, ακόμη χρησιμοποιείς λάπτοπ/πισι για να μπεις εδώ τα οποία κάποιος τα φτιάχνει) απλά δεν είναι αρκετά κερδοφόρα στα πλαίσια του «κράτους». Για ποιο λόγο να θέλω να «φτιάξω» πχ μήλα στο ΟΥΣΑ όταν μπορώ απλά να τα εμπορευτώ με πολύ χαμηλότερο κόστος; Θα φτιάξω αέρα που έχει σχεδόν μηδενικό κόστος και (τουλάχιστον για τώρα γιατί, ας είμαστε ρεαλιστές, οι αποτιμήσεις των ιντερνετικών εταιρειών τώρα είναι Φούσκα 2.0) αποφέρει τρελά κέρδη! Αυτή η ευελιξία του καπιταλισμού, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα γεγονότα είναι που κρατάει ακόμη το σύστημα στα πόδια του παρά τα όποια προβλήματά του (ο εκβιασμός των τραπεζιτών και η συνακόλουθη «αναγκαστική» παρέμβαση του κράτους. Έτσι κι αλλιώς τα μέσα παραγωγής πραγματικού πλούτου είναι πεπερασμένα.
Σύμφωνα με τα ονόματα που παραθέτει ο βράστα πιο πάνω, έπρεπε να αφεθούν όλα στο έλεος της ελεύθερης αγοράς για το ποιες εταιρείες πρέπει να κλείσουν και ποια κράτη να χρεοκοπήσουν, οι κοινωνικές ανισότητες να διευρυνθούν ακόμη περισσότερο, να επέρθει τόση αγανάκτηση όση χρειάζεται για να περάσουμε την «γραμμή» και να ανατραπεί το στάτους κβο κάτι που φυσικά κανείς από τους έχοντες κυρίαρχη θέση σε αυτό δεν θέλει. Από την άλλη μπορεί να μας οδηγήσει και στην εξέλιξη μέσα από ένα θατσερικό σύστημα το οποίο, αν και κοινωνικά κατάπτιστο και βδελυρό (ουάου...) οδήγησε το νησί στο βάθρο των παγκόσμιων οικονομιών. Βέβαια θα μου πεις τα είδαμε κι αυτών τα σκατά και θα σου πω ότι έχεις δίκιο.
Υπήρχε μια φράση που λεγόταν από μπρόκερς (ή έτσι τουλάχιστον μας είπε ένας καθηγητής) και μάλλον μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε: When it comes to money you never use your own.
Δεν νομίζω πλέον ο καπιταλισμός, έτσι όπως έχει εξελιχθεί, να μπορεί να ερμηνευτεί πλήρως από τις αντιλήψεις του Μαρξ πχ για την παραγωγή προϊόντος, υπεραξία που καρπώνονται οι έχοντες τα μέσα παραγωγής σε βάρος του εργαζόμενου κτλ.
Αν το καλοσκεφτείς ακόμη και οι υπηρεσίες υγείας ή συμβουλευτικής μπορούν να μπουν στην ίδια κατηγορία στην οποία αναφέρεις (σταριλικι κλπ) απλά νομίζω ξεχωρίζεις αυτές τις άυλες υπηρεσίες με βάση το περιεχόμενό τους (ή καλύτερα την έλλειψη αυτού).
Περισσότερα σε πισι
Προσυπογράφω τα λεγόμενα του γκατζ μιας και τυχαίνει να κρατάει από εκεί η σκούφια μου.