(και για τους τρομπετίστες επίσης)
σερτς; Τρώγεται αυτό; :Ρ
Ήμουν 100% σίγουρος ότι υπήρχε σε κάποια μορφή αλλά δεν ήξερα πως να το ψάξω. Ωραίος.
Για την ιστορία να πω πως πάλεψα για να δημιουργήσω παράδειγμα παρόμοιο αυτών των δύο ορισμών αλλά δεν τα κατάφερα.
Ναι μοιάζει αλλά δεν έχει την τσαχπινογαργαλιά εκείνης. Τσέκαρε τους She & Him και μια καινούρια σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί.
Δώσε κι από μένα τιμή και δόξα στην Μπιζελόσουλα για την ανυπέρβλητη λέξη κι όταν βρεθούμε θα στα δώσω πίσω.
Και να ´ξερες πόσο προσπάθησα για να γράψω -ω αντί για -ο :Ρ
Σας παρακαλώ διαδώστε το.
Είσαι θεός. Έκλεισα 1 ώρα γελώντας, 33 λεπτά με τον ορισμό (ειδικά παρατήρηση 3) και 27 με το παράδειγμα.
Πέω τα ρισπέκια.
Αυτοί φταίνε που έχουν βάλει το πλήκτρο του τόνου δίπλα στο λάμδα.
Πήρες παραμάζωμα την αγγλική σλάνγκ;
Επίσης, το παράδειγμα είναι ironickό ή στραβά αρμενίζουμε;
Να αγαπήσω μίνιμαλ-γαμάτο ορισμό;
αλλιβέ, επειδή κάθομαι και κοιτάζω το μύδι εδώ και κανά 10λεπτο, είναι γκιφάκι; Θα κουνηθεί; Θα βγει από μέσα τούρτα κι από μέσα μπαμπούσκα μεσαίου μεγέθους κι από μέσα ιδεολογία; Ή είναι απλά εικόνα;
Εσύ κι η μάνα σου, τι βιντεάκλα ειν' ετούτη;
Έλα το καμπάκ!
Θαρρω και ο Γκάτζμαν το είχε αναφέρει κάπου αλλα δεν νιώθω τώρα. Θα επανέλθω.
Για ακόμη μία φορά ζητώ την κατανόησή σας.
Επίσης κάτι άλλο που θυμήθηκα σε μια στιγμή Βασιλάκης καΐλας: Σε ένα κόμικ στριπ του περιοδικού 9 με τίτλο Μάνα Ρέιβερ που υπέγραφε ο Σπύρος Δερβενιωτης τρεις γριές καταλήγουν, λόγω διαφόρων γεγονότων, κρεμασμένες και τηγανισμένες στα κλαδιά του χριστουγεννιάτικου δέντρου του δήμου αθηνέζων και εμπλέκονται στον παρακάτω γαμάτο διάλογο με έναν περαστικό που τις βλέπει.
Νεαρός: Τι άσχημα μπαλάκια!
Γριές: Που να στο λένε όλες οι γκόμενες της ζωής σου, τσόγλανε!
Και τώρα το μελό-φρι σχόλιο:
[I]Που να τα φας για τα στέφανα των παιδιών σου
Που να τα φας για παρθενορραφή (για άντρα)
Που να τα φας στα μνημόσυνα[/I]
Αισθάνομαι πραγματικά άσχημα όταν βλέπω κολλημένο αυτοκολλητάκι ή αναρτημένο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο οπουδήποτε με τη φράση «Ό,τι σκέφτεσαι για μένα το εύχομαι για σένα». Δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο αλλά μου λέει πολλά για τον χαρακτήρα του ατόμου που το ενστερνίζεται.
Μαζί μου κι εσύ ε; Έτσι να γινόμαστε πολλοί και να τα βλέπουν αυτά κάτι ανοργασμικοί, αγάμητοι, γρηγορογαμούληδες, κομπλεξικοί χωρίς φαντασία στο σεξ που κάθε φορά που κατέθετα την άποψή μου αυτή με ανταποκρίνονταν με ειρωνία.
Δεν το πιστεύω ότι ΚΑΙ αυτό έλειπε. Από τις εκφράσεις που ακούω πααρα πολυ συχνά (και δεν ξέχασα το π)