#1
Desperado

στο τριχοφοβία

Αμήν αδελφέ Vickar.
Θέτω τα τιμημένα μου six shooters στη διάθεση του Κυρίου για τη Δόξα του «και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους» (όπως έγραψε ο Boris Vian στο εξαιρετικό ομώνυμο βιβλίο του)!

#2
Desperado

στο κατσίκι

Με αφορμή το σχόλιο του Vrasta και παίζοντας το Dune, θυμήθηκα την «αντίστοιχη» κατσικο-τακτική στα Strategy ονόματι Rushing, που γενικώς είναι κατάπτυστη στο είδος (αφορμή για ban από τους servers). Κοινώς: σε on-line one-on-one, ο ένας χτίζει σε χρόνο dt όσα περισσότερα φανταράκια μπορεί και την πέφτει στον άλλο πριν προκάμει να χτίσει τα δέοντα για ένα ωραίο και στρατηγικό ματς.

Εξαιρετικός όπως πάντα Xali!
Ένας φίλος μου, μου έλεγε για τον πατέρα του που κάπνιζε μια (εξαφανισμένη εδώ και χρόνια) μάρκα ονόματι «4». Κατά τα φαινόμενα, το συγκεκριμένο στούκας ήταν τύπου «σέρτικο» (btw κάποιος με πληροφορίες ας το καταχωρήσει αυτό!), απευθείας από τους παραγωγούς της Θράκης ή κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων, ο άνθρωπος τα έκοψε όταν άναψε ένα και δεν τραβούσε με τίποτα, κι αυτό γιατί είχε όλόκληρο κοτσάνο καπνού! Μετά το γύρισε στα μαστόρικα!

#4
Desperado

στο κατσίκι

Να'στε καλά σύντροφοι.
Παρόλο που είμαι fan και τακτικός παίκτης των FPS (προτίμηση σε MOHAA, CoD, GRAW), θα συμφωνήσω με τον Xali ως προς τους δυο χαρακτηρισμούς RPG-άδων και FPS-άδων.
Η αλήθεια είναι ότι τη μια φορά το εξάμηνο που θα βρεθώ σε Cafe, μέσα σε μια ώρα θέλω να φύγω.

Παρεμπιπτόντως, με έπιασε μια τρέλα (τέλος!) και έστησα ένα Olden Goldie strategy: Dune Emperor της πάλαι ποτέ Westwood... είναι σαν να κάνεις βόλτα με κλασσικό αυτοκίνητο!

#5
Desperado

στο καμπέρι

Xalikouti: At your request! :-) Κατσίκι, το

#6
Desperado

στο τριχοφοβία

Πανμέγιστε πνευματικέ ηγέτη του Αβαείου του Slangonshire υποκλίνομαι στα αντανακλαστικά, την άμεση εξυπηρέτηση του αιτήματος των τριχοφοβικών, την άψογη περιγραφή και την ολοκληρωμένη παρουσίαση με τα πολυμέσα. Top Αστερίες σε όλα!

Τι να πω. Κρεμάω τα εξάσφαιρά μου ως Desperado και ακολουθώ τον δρόμο του Θεού ως δόκιμος μοναχός.

Muchas Gracias Padre!

#7
Desperado

στο καμπέρι

Πριν απ' όλα: Vrasta σπεκ, Gatz καρασπέκ!!!

Προσωπικά νομίζω ότι η εν λόγω στρατηγική είναι μόνο αποδεκτή για snipers αφού και στην πραγματικότητα, έτσι συμβαίνει! Με τη διαφορά ότι με το πρώτο kill αλλάζεις θέση (άρα ημί-καμπέρι;!).

Για το CounterStrike (που αντιπαθώ) έχω να αντιπαραθέσω την τακτική «κατσίκι» όπου ενώ τρέχεις σαν παλαβός, έρχεσαι πρόσωπο-με-πρόσωπο με αντίπαλο και ο τύπος αρχίζει να χοροπηδάει σαν κατσίκι κάνονατας ταυτόχρονα melee attack, πατώντας χειροβομβίδες και πυροβολώντας...

Στο CoD και άλλα σοβαρά FPS (εννοώντας ότι μπορείς να κάνεις τακτική και όχι απλώς να πυροβολείς αλαλάζοντας), αλλάζουν τα πράγματα.

#8
Desperado

στο μπούλης

Όπως το'πες Vrasta!

Φίλε Kreps συγνώμη αλλά η φωτό είναι κανονικά 16:9 και εδώ την έχεις 4:3!!!

Προφανώς ξέρω τον Χρίστο (με «ι» παρακαλώ!) αλλά τον μπέρδεψα με τον Κούβελο ο οποίος είναι φλωρομπούλης!

#9
Desperado

στο βερμουδιάρης

Αγαπητή Μαρία,
Δεν είναι θέμα ευχέρειας, αντίληψης, γνώσης ή ικανοτήτων μικρή μου... Είναι θέμα απουσίας στοιχειώδους σεβασμού στους αναγνώστες σου.

ιακ αδοπάνα αν ατ ςιεψάργ, πάλι θα μπορώ να τα διαβάσω...

#10
Desperado

στο βερμουδιάρης

Αγαπητέ Ειρωνάρχη, θέτεις ένα ζήτημα που κατατάσσεται στην κατηγορία «Ιθάκη»! Άλλως, δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Το ταξίδι εν προκειμένω, είναι δύσκολον, δύσβατον, χωρίς πυξίδα, αφρό, ξυράφι, after shave και χαλάουα ή μήπως όχι;
Μήπως (λέγω), ο ορισμός της μέσης οδού, ήτοι η χρυσή τομή του Πυθαγόρα (ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε πλούσια τριχοφυία ως άλλωστε και όλοι οι Αρχαίοι), πρακτικώ τω τρόπω όπως ορθά λέγεις, βρίσκεται ακριβώς στην προηγηθείσα λέξη δηλαδή θεάρεστη;
Αν ορθός (συγγνώμη: ορθοσ), ο συλλογισμός, τότε η απάντησις ευρίσκεται στο σωματίδιο του Θεού ο οποίος αρέσκεται σε αντιπαραθέσεις βαρύτητας όπως αυτή της τρίχας! Στο μποζόνιο του Higgs λοιπόν αγαπητέ Ironck θα ευρεθεί και θα κατακτηθεί η μέση οδός. Συνεπώς, βουρ για CERN (μόλις ξεμπερδέψουν τα μπούτια τους)!

Παράδοξον: Οι προαναφερθέντες αρχαίοι, τιμούσαν τον ανδρισμό και το αξιοπόλεμον με πλούσια γενειάδα. Οι σωζώμενες αναπαραστάσεις των αγώνων όμως (ολυμπιακών και μη), παρουσιάζουν έφηβους με πλήρη απουσία τριχοφυίας. Συμπέρασμα; η χαλάουα είναι ακόμα μια ανακάλυψις των δαιμόνιων ημών προγόνων (όπως ο φραπές και η τεχνολογία που παρουσιάζονται στα παραδείγματα και images του Greek Breakfast).

#11
Desperado

στο μπακλαβάς

Πολύ καλό!

#12
Desperado

στο βερμουδιάρης

Έγω θα θυμίσω απλώς το θέμα της grafis ή γραφησ όπως προτιμάνε οι Μαρίες (ασχημεσ, ομορφεσ, μικρεσ, μεγαλεσ, ανορθογραφεσ κε ατριχεσ). Βάλτε κάνα τόνο, κάνα τελικό σίγμα, να μπορούμε να διαβάζουμε τα posts χωρίς να καταφεύγουμε στο Babel Fish...

Επί του θέματος, δεν χρειάζεται να είσαι ούτε μπαμπουίνος, ούτε ο Mr. Άτριχμαν της καμπάνιας του Calvin Klein. Υπάρχει και η θεάρεστη μέση οδός...

#13
Desperado

στο ιστιοφλωρία

Top Marks και εύγε! Ως λάτρης και ασχολούμενος με το άθλημα από τα 8 μου, συμφωνώ και επαυξάνω!
Να σημειώσω ότι όλοι αυτοί οι πανάσχετοι «τρέχουν» και σε αγώνες βάζοντας πάντα το συνθετικό «Ράλι» μπροστά (λες και κάνουν τον γύρο του κόσμου σόλο): «Ράλι» Ύδρας, «Ράλι» Αίγινας... τύφλα να'χει ο Coutts.

#14
Desperado

στο δεν κουνιέται πούστης

Για την ιστορία: Η φράση είναι πραγματική και ειπώθηκε από τον αξεπέραστο Γιάννη Τσαρούχη στην Επίδαυρο σε γενική δοκιμή του Θεάτρου Τέχνης. Το γεγονός έχει σημασία καθώς ο Τσαρούχης ουσιαστικά αυτοσαρκάστηκε (όντας ομοφυλόφιλος).
Άλλο ενδεικτικό του φοβερού χιούμορ που διέθετε, ήταν κατά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, όταν ανάμεσα σε χιλιάδες Αθηναίους με Αγγλικές, Αμερικάνικες, Ρωσικές και Γαλλικές σημαίες, εκείνος πήγαινε ανεμίζοντας μια... Κινέζικη!!

#15
Desperado

στο τομπούλογλου

Σπεκ! Η λέξη από μόνη της είναι εξαιρετική και ευρέως διαδεδομένη, αλλά δεν ήξερα καν για το καμάρι που παραθέτεις. Life imitates Art! Εύγε!

#16
Desperado

στο μέταλ

Σπεκ! Νομίζω ότι το Gore και ειδικά το Speed είναι απίστευτης έμπνευσης... εύγε!
Οι αντηρησίες μπορούν να πνίξουν τον πόνο τους στα Forum του Kerrang. Get a life επιτέλους (κάνετε σαν 16χρονα που τους έβρισαν την μάνα).
Και άλλοι μεγάλωσαν και συνεχίζουν να ακούνε metal αλλά δεν έχουν και εικονοστάσι του Eddie...

#17
Desperado

στο αατα

Κορυφαίος και σπέκια acg. Τσίμπα και τους αναλογούντες αστερίες.

#18
Desperado

στο πιπόνι

Η αλήθεια είναι ότι έρχονται μυριάδες ομοιοκατάληκτες λέξεις για ερωτήσεις σαν του Xalikouti. Όντως τα ερωτήματα είναι αμείλικτα (ειδικά για το παγώνι).
Vrasta, νομίζω ότι απαιτείται αποστολή στη Mattel... :-)

#19
Desperado

στο μπούλης

Σωστός ο Kreps! Αστεράκια για τις φωτό του Κωστάκη και του Ισίδωρου (όνομα και πράγμα ο κερατάς!!!).

#20
Desperado

στο καρακαλτάκα

Ομοίως με το «σπεκ» μου κάνει εντύπωση που το συγκεκριμένο δεν είχε καταχώρηση, καθώς ήταν πολύ της μοδός σε πανελλήνια εμβέλεια την εποχή των Μήτσων.

Εύγε Kreps, και μια παρατήρηση μόνο: Καλό θα ήταν η εισαγωγή Slang links στα λήμματα (για τα καράπουστας κλπ.)

#21
Desperado

στο μαλλιοκούβαρα

και τα μηχανοκίνητα παίζουν acg αλλά εμείς είμεθα του Old Adrenalin School: Wind Power! Μπορεί να μη χτυπάμε τα μηχανοκίνητα στη μπουνάτσα αλλά στο λέσι, μην τον είδατε τον Παναή (όταν οι μηχανάτζες κρύβονται!)

#22
Desperado

στο σπεκ

Πραγματικά μένω άφωνος που δεν υπήρχε η καταχώριση, O Lord.
Top marks για το λήμμα και σαφώς το αυτόν δια την εξαίρετον επεξήγησιν.
Αμήν και τα σπεκ μου!

#23
Desperado

στο χτίζει κοιλιακούς

Σπεκ αν μη τι άλλο για την ανάλυση! Έγραψες Gatz!

#24
Desperado

στο Αλβανικό V

Να σημειώσω ότι στις ένδοξες τάξεις του ΕΣ, το συγκεκριμένο ονομαζόταν «πίτσα» ή «κομμάτι πίτσα», λόγω του χαρακτηριστικού τριγώνου στον λαιμό, που εδημιουργείτο (!) από το σχήμα του χιτωνίου εκστρατείας κατά τους θερινούς μήνες.

Επίσης, μια προσθήκη στο εξαιρετικό, αμιγώς Αμερικανικό «Rednecks» του φίλου Vrasta: Η φράση είναι ιδιαίτερα υποτιμητική και υποδηλώνει καράβλαχο, μπουρτζόβλαχο μπαστουνόβλαχο (όλα μαζί!) των Νότιων Πολιτειών (με ιδιαίτερη προτίμηση σε Alabama και Mississippi).

Συναφείς υποτιμητικές εκφράσεις είναι οι: Shitkicker (κλωτσάνε καβαλίνες στα χωράφια!), Yokel, Bumpkin, Hick, και Hillbilly.

Thanks Gatz.
Υπάρχει και μια πιο παλία έκφραση του Πολεμικού Ναυτικού για το πρόσω ολοταχώς (για την ακρίβεια, η ορθή): Πρόσω πάσει δυνάμει. Στα Αγγλικά, η εντολή αυτή είναι: All Ahead Flank.

#26
Desperado

στο πουστιέρα

Για τους αγαπητούς συναδέλφους που μεγάλωναν στα τέλη '70, αρχές '80, το αντρικό τσαντάκι ήταν ιδιαίτερα της μοδός κατά τη δεκαετία αυτή και πολλοί θα θυμούνται ακόμη και τον πατέρα τους να κουβαλάει τέτοιο πράγμα.
Προσωπικώς ουδέποτε κατάλαβα την χρησιμότητα και παρά τον εξαιρετικό ορισμό του οβελία, το θεωρώ μάλλον γεροντο-καγκουριά στην ίδια κατηγορία με την μετεξέλιξή του: την μπανάνα (μέσης).

#27
Desperado

στο πίπα της ειρήνης

Φίλε Gatz διέπρεψες όπως πάντα. Ειδικά η περίπτωση Vidal Sasoon είναι νομίζω κορυφαία, συνεπώς 5 τα αστεράκια!

Μία διόρθωσις μόνο (γιατί το έχεις και σε bold πανάθεμά σε!), η φυλή (άρα και των φυλών) είναι με ένα «λ» σε αντίθεση με το φύλλο (στα δέντρα).

#28
Desperado

στο νταρντάνα

Χεχεχεχε Vrasta. Μου θύμησες το κορυφαίο ανέκδοτο...

#29
Desperado

στο μαγκούρα

Εξαιρετικός!!
Να προσθέσω ότι η μόνη περίπτωση που μπορεί το συντριβανάκι από την πτώση να σου βρέξει τα παπάρια, είναι εκεί που έχουμε περάσει όλοι: στις ηρωϊκές τάξεις του Ελληνικού Στρατού, όπου η τούρκικη τουαλέτα προσφέρει το απαραίτητο ύψος για καταδύσεις μαγκουρών. Λόγω δε της γεωμετρίας, ο ήχος είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακός (κάτι σαν βαθύ «πλόρπφς»).

ΥΓ: το «κουρκουμπίνια» ήταν φοβερή έμπνευση. Εύγε!

#30
Desperado

στο wazaa

Το ορθό είναι «Wasuuuup» αν και ηχητικά σωστά το γράφεις Waza. Η Αμερικάνικη Budweiser έβγαλε μια σειρά από διαφημίσεις οι οποίες έκαναν τη συγκεκριμένη έκφραση ιδιαίτερα γνωστή (ο κανονικός «τίτλος» της σειράς των σποτ είναι True). Παραδείγματα στο YouTube:
True
True 2
True Wassabi

Για την ακρίβεια, η έκφραση (και οι διαφημίσεις) έγινε τόσο γνωστή που θα βρεις ένα σκασμό παρωδίες στο ίδιο site.