Σχόλια από τον krepsinis (129)
Εμφανίζονται 91-120 από 129
Ή και αρουραίο με μίτρα... Γιατί όχι γάτα με άμφια;
Φίλε Vrastaman έχεις δίκιο, αλλά θεωρώ τον επιθετικό αντισημιτισμό ως μία τραγική έκφανση του μοντερνισμού και του μοντέρνου έθνους κράτους. Εξ αυτού και αποφεύγω την αναφορά. Το λήμμα μου είναι ελλιπές, αλλά....
Μπράβο acg, έγραψες! ωραία έκφραση! Εγώ το έχω ακούσει και ελαφρώς παραλλαγμένο ως «ρίχνω κανονάκι». Ίσως να αναφέρεται σε Α.Ε. με μικρότερο κύκλο συναλλαγών:)
Ρε παληκάρι Vrastaman, πως ανακάλυψες τον Dragoman; Καλή περίπτωση ο δικός σου, πραγματικα rocks da nation!
Πιστεύω ότι δεν έπιασε όλα όσα είπατε, χλωμό να άκουσε και να κέρασε. Δε νομίζεις; Ελληνοαμερικανός ή νατουραλιζέ Έλλην;
Πονηρόσκυλο ναι, από Γαλάτιστα! Η γιαγιά είναι από Άγιο Πρόδρομο (το Σουβλακοχώρι), ο παππούς από Βασιλικά. Εσύ;
Έχεις δίκιο Πονηρόσκυλο, MEA CULPA, της γιαγιάς ο ορισμός είναι ουσίας. Τώρα ξέρουμε :)
Το έχω ακούσει, αν θυμάμαι καλά, από τη γιαγιά μου, σε φάση που κάποιος στεκόταν πάνω από το κεφάλι της «τι στέκεσαι εδώ σαν δραγουμάνος». Προφανώς, όπως οι Δραγουμάνοι στεκόντουσαν πάνω από επίσημους ή επικεφαλής αμίλητοι και άκουγαν, έτσι στέκεται και αυτός που «είναι σαν το χάρο πάνω από το κεφάλι μου».
Ακριβώς φίλε GATZMAN. Παραθέτω αυτολεξεί τον Τριανταφυλλίδη:
Παγαπόντης: άνθρωπος πονηρός, κατεργάρης ή απατεώνας: Tον ξεγέλασε ο ~ και του πήρε τα λεφτά. [μπαγαμπ-: ιταλ. vagabond(o) `που περιπλανιέται, δε δουλεύει, άχρηστος΄ -ης κατά το κατεργάρης > βαγαμπόντης > μπ- από συμπροφ. με το άρθρο στην αιτ.: [ton-v > tomv > tomb > tom-b]· μπαγαπ-: < μπαγαμπόντης με ανομ. ηχηρ. [b-b > b-p]· παγαπ-: αποηχηροπ. του αρχικού [b > p] αναλ. προς άλλες λ. με παρόμοια εναλλ.: μπιστόλα – πιστόλα· μπαγαπόντ(ης), παγαπόντ(ης), μπαγαμπόντ(ης) -ισσα]
Σωστός! Συμπληρώνω απλώς, ταπί και ψύχραιμος...
Σωστός acg, είμαι αυτήκοος μάρτυς, όταν η γιαγιά μου είπε: Ο Γαλατσάνος είναι μεγάλος καλπουζάνς....
Μπράβο ρε Vrastaman, απορώ πως έλειπε ο ορισμός μέχρι τώρα. Φοριέται πολύ, ειδικά τα καλοκαίρια!
Μνημειώδες το πρώτο άσμα στον δίσκο των Μουσικών Ταξιαρχιών «Ντίσκο Τσουτσούνι».
Σωστός...Ενδελεχής ανάλυση!
Αξίζεις με το παραπάνω τα 5 αστέρια! Πρώτη έκφραση!
Κι ας μην τη γνωστή βιντεοταινία δεκαετίας 80 με τον Νίκο Παπαναστασίου, ο Αγκαλίτσας....
Καλό, αλλά εγώ έχω ακούσει τη version ¨δε γαμείς που δε γαμείς, να γαμήσουμε κι εμείς¨;
προφανώς προέρχεται από την ελληνική λέξη πληβείος, την οποία έφεραν οι Ρωμαίοι μετά τη ρωαμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος
Και ο όρος χρησιμοποιήθηκε ειδικά για τις δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής, αφού από εκεί γινόταν η μεγαλύτερη εξαγωγή μπανάνας σε όλη την υφήλιο.
Ιronick, έχεις δίκιο, εύλογη η απορία. Η μόνη γλώσσα που γνωρίζω, στην οποία το πρόσωπο είναι μόνο στον πληθυντικό είναι τα φινλανδικά: kasvot (όπου τ, κατάληξη πληθυντικού).
Stolis, έχεις δίκιο, έριξα το βάρος στο ουσιαστικό και αμέλησα το ρήμα. Λοιπόν, τσιλέβω σημαίνει κατουράω, η έκφραση προφανώς είναι μειωτική, κατουράς δηλ. στο πρόσωπο κάποιου.
Muhabbet, από τα αραβικά, μέσω τουρκικών, η κουβεντούλα, η συζήτηση.
Απόλυτα πετυχημένο και πλήρες το σχόλιο του Πονηρόσκυλου. Θέλω απλώς να προσθέσω ότι το βούτηγμα της βοϊδόπουτσας γινόταν ειδικά στο ξύδι, για να πονάει περισσότερο.
Ας μην ξεχνάμε και τον στρατιωτικό γαλλισμό, πήξ λα μουν.
Ωραίο! Το έχω ακούσει και ως ζητιάνα της πούτσας.
Εύγε!