Σχόλια από xalikoutis (1989)
Εμφανίζονται 61-90 από 1989
Προ αμνημονέ είχα κρίνει αξιολημμάτιστο το μωρή κυρία - δεν το βλέπω στην αποπάνω λίστα. Συμφωνώ με τον ΜΧΣ λες-κι-είναι-τώρα, ότι για τις τέτοιες φράσεις, έχει όντως μιαν οριτζιναλιά, μιαν αρχετυπικότητα, το μωρή λουλού και θεωρώ και το μωρή κυρία.
προσωπίκουσλυ, το προφέρω τσουμ-[:glottal-stop]-μπουλουρού, με μια αντιχιπστερική τουρκοπρέπεια, και καλά
Βασικά σούλτω μιαπουτανάφερες θα τοποθετηθώ για το θέμα τραγίλα: έπαθα μεγάλη χαρμολύπη όταν το είδα, γιατί αφενός το θεωρώ πανέξυπνη απεικόνιση της χαοτικής πολιτιστικής κατάστας στην ενδοχώρα της Κρήτης και ειδικά του απέραντου Ν.Ηρακλείου, αφεδύο μελαγχόλησα με το φορμά, ένα τζάμπα βίντεο-κλιπ παρωδία, για μια τέτοια ζόρικη και ηδονική παράκμα που θα άξιζε να τηνε κινηματογράφουνε μέχρι κι ο Μαθιός ο Γκαρονάκης!
Και περιπαικτικά, όταν θες να δεις το ποτήρι μισογεμάτο: καυσαέρια, κλανιές, μυρωδιές σήψης, ναυτίες, ελαφριάς μορφής ιλίγκους, πυρετούς...
Πάντως και Ιησούς ή Irina Shayk να μην είσαι, όσο το ερευνώ, δε βλέπω να είναι και τόσο μανίκι και σίγουρα όχι σπάνιο το κοπάδιασμα χοίρων, εδώ και καμιά δεκαριά χιλιάδες χρόνια και σε κα-δυο-τρεις-τέσσερεις ηπείρους. Αλλά στην Κρήτη, ειδικά στην ορεινή, γενικά μιλώντας κοπάδια χοίρων δεν έχει και αναρωτιέμαι αν είχε ποτέ, παραδοσιακά απ' όσο ξέρω έθρεφαν ένα χοίρο ανά οικογένεια, και τα χοιροσφάγια ήταν ΤΟ γεγονός, αγαπημένο θέαμα κατάλληλο για όλη την οικογένεια.
Habermas εναντίον ζόμπι
Η αδύναμη εμφάνιση της ελληνικής κυβέρνησης δεν αλλάζει τίποτα στο σκάνδαλο, το οποίο αποτελείται από το γεγονός ότι οι πολιτικοί στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο αρνούνται να προσεγγίσουν τους συναδέλφους τους από την Αθήνα ως πολιτικούς. Εμφανίζονται βέβαια ως πολιτικοί, αλλά μιλάνε μόνο με τον οικονομικό τους ρόλο ως δανειστές. Αυτή η μεταμόρφωση σε ζόμπι, έχει το νόημα να δώσουν στην υποκρυπτόμενη χρεοκοπία του (ελληνικού) κράτους τη μορφή μιας διαδικασίας απολιτικής, ως εάν επρόκειτο για ιδιωτικού δικαίου διαδικασία ενώπιον αστικών δικαστηρίων.
Βαρουφάκης εναντίον Ρομπότ
Ηταν και είναι ο άνθρωπος που μιλάει όπως περπατάει... Ο λόγος του είναι ανοικτός, ελεύθερος, κάτι απόλυτα αντίθετο με τις μυστικές συμφωνίες που συνάπτονται στις κλειστές -χωρίς αέρα- αίθουσες των Βρυξελλών. Επέμεινε ενάντια στα ρομπότ ότι οι Ελληνες δεν θα πρέπει να τιμωρούνται άλλο. Γι΄ αυτό και ο ελληνικός λαός τάχθηκε μαζί του. Αρνήθηκε και τις παραμέτρους και τη μυστικότητα της ευρωκρατίας.
https://www.youtube.com/watch?t=11&v=YDdH04mPcVg προφητικός θόρυβος από το 2003
Από την άλλη πλευρά, αυτή των αντιμενουμευρώπηδων, ακούγεται ως αυτοπροσδιορισμός το ευτράπελα διφορούμενο μένουμε στον τόπο.
KUD∅S
Αϊβαλί για το λήμμα και όλα τα άλλα, λέγεται πάρα πολύ τελευταία για κάποιο λόγο.
Woman's breast implants held 1.5kg of cocaine, say Colombian airport police: αυτή η είδηση παραπέμπει σε έναν παροξυσμό τουκανισμών και αντιτουκανισμών.
Εγώ νομίζω συμβαίνει επειδή οι Χανιώτες είμαστε εγωιστές, ισχυρογνώμονες και κάπως βαρύθυμοι, αλλά αυτά είναι μερικά μόνο από τα προτερήματά μας ;-)
α ρε βαρβαρόσα, με πρόλαβες, μπράβο, πολύ σωστά αυτά που γράφεις και αληθή για την ανθρωπιά του λεξιλογίου των βοσκών... προς τα ζώα! κοπυπαστώνω εδώ ως σχόλιο το ημιτελές λήμμα που είχα στο πρόχειρο...
...Δεν υπάρχει ίσως πιο υποτιμημένη κατηγορία λέξεων από κείνες που απευθύνονται σε ζώα. Κρίμα όμως, γιατί όπως μου διηγούνταν παλαιότεροι και το άκουσα κι εγώ ως παιδί, ήταν ένα στοιχειώδες αλλά σίγουρα διαφοροποιημένο λεξιλόγιο εντολών, ανάλογα με το είδος του ζώου και την επιθυμητή από αυτό ανταπόκριση. Έτσι στην Κρήτη και συγκεκριμένα στα Σφακιά, ενθυμούμαι τα παρακάτω:
- έλα, να, να, ή έλα πα να, να = πρόσκληση προς το κοπάδι να έρθουν προς το μέρος του βοσκού όταν αυτός εμφανιζόταν στο χωράφι ή να τον ακολουθήσουν όταν αυτός τα λάλιε, χωρίς να περισπώνται.
- προύσω, να, να = σας έσυρα νερό, πιείτε.
- λάσω, να, να = απομακρυνθήτε από κει
- ναστω, να, να = αλτ, στοπ. Μην προχωράτε
Τις περισσότερες φορές ακολουθούνταν και από ένα "άιντε".
Ξέρω ότι αντίστοιχο αλλά πολύ διαφορετικό λεξιλόγιο υπήρχε προς τα γαϊδούρια και τα ιπποειδή γενικά, κι άλλες πάλι λέξεις προς βόδια, γουρούνια, κότες, κουνέλια κ.λπ.
Η όλη λογική της εντολής προς το ζώο ήταν και είναι κάτι φοβερό, συγκινητικό και πλούσιο, ένα απίθανο είδος αλληλεπίδρασης, που νομίζω χάνεται με τις αλλαγές στις κτηνοτροφικές πρακτικές.
[πάλι θα διαφωνήσουμε αγαπητή βαρβαρόσα για κάτι, εν προκειμέ για το νόημα του λάσω! μα τι θα γίνει!]
Σούλτο, έχεις δίκιο, ανήκουν στην ίδια συνομοταξία όλα αυτά τα κλισεδιάρικα, τ.: τύπου, μου κάνει για και μου κάνει σε, αυτό που, ...δεν το λες (έχουμε το δεν το λες αλλά με άλλη έννοια), οέο. Με το βγάζω έχουμε την κλισεδοποίηση της ψυχολογίας.
Εκτός από σπασαρχίδικες διορθώσεις, κάνω και άτεχνες επανορθώσεις, οπότε παρακάλω να μην πάρει η βαρβαρόσα επι προσωπικού τα παραπάνω και δεν αμφισβητώ γενικά την ειδημοσύνη και το γλωσσικό της αισθητήριο, αλλά τα κουτουτουμουγού "στραβά" δε μπορώ να μην τα επισημάνω, και ασφαλώς το όλον πήγαινε σε όσους το έχουμε/ουτε/ουνε παραχέσει για μια ακόμα φορά με τις ντοπιολαλιές σε σημείο να έχει χαθεί το όποιο σχετικό ΚΡΗΤΗριο και οι καινούργιοι στο σάη χρήσται να μην έχουσι σαφή προσανατολισμό. Τη βρήκα συντοπίτισσα και της τα έχωσα, και το ύφος μου ήταν λιγάκι ό,τι να 'ναι και...αυτά.
Καλό ... αλλά και χμμμ... ας κάνω κάποιες συμπληρώσεις, έχω και διαφωνίες με την απόδοση της διαλέκτου, και δε νομίζω ότι φταίει η διαφορά καταγωγής από άλλη επαρχία (από την Κίσσαμο νομίζω είπες Βαρβαρόσα, Σφακιά μεριά εγώ)
Γιάε: όντως χρησιμοποιείται για να εφιστήσει την προσοχή σε κάτι αξιοθαύμαστο. Όταν χρησιμοποείται μονολεκτικά - επιφωνηματικά έχει συνήθως την έννοια "δείτε ντροπής πράματα". Υπάρχει και πληθυντικός γιάετε.
Ιδέ: υπάρχει και πληθυντικός ιδέτε. Πράγματι, είναι πιο κόσμιο-ευγενικό, δείχνει φροντίδα για την έκφραση σε σχέση με το "γιάε".
Στράφου: δεν το έχω ακούσει ποτέ ούτε Σφακιά, ούτε σε Χανιά και Ρέθυμνο, όπου χωνεύουνε πολλά, κι από πολλές μεριές. Για να το πω κι αλλιώς, για να πεις σε κάποιον να στρίψει για να δει κάτι, του λες απλά κάμ' ετσά να ιδείς ένα μ-πράμα (= κάνε έτσι να δεις κάτι). Ή...
Ξάνοιγε, ξάνοιξε: το ρήμα ξανοίγω (φαντάζομαι εξανοίγω το έτυμο) είναι ίσως και το πιο συνηθισμένο σχετικό ρήμα σε όλη νομίζω την Κρήτη, και η σημασία του κυμαίνεται από το απλώς κοιτάζω, χωρίς καμία νοητική μετοχή (ας γράψουμε ένα γλαφυρό παράδειγμα: θαρρείς και δουλεύγει; ούλη τη μέρα την τηλεόραση ξανοίγει, απού να μην του πω πράμα του τεμπέλαρου) μέχρι προσέχω εντατικά (π.χ. ξάνοιγε κακορίκο μη σε γελάσουνε οι μαστόροι), και απαντά και στο στιγμιαίο και στο διαρκές ποιόν ενέργειας.
βλέπε: πράγματι, λέγεται και συνήθως σημαίνει "πρόσεχε". Π.χ. βλέπε το τσικάλι = πρόσεχε την κατσαρόλα, και τα υπόλοιπα παραδείγματα που δίνει η βαρβαρόσα. Ενδιαφέρον είναι ότι στα Σφακιά νομίζω μόνο υπάρχει προστακτική μέσης φωνής βλέπου, πρόσεχε τον εαυτό σου, π.χ. βλέπου μη βαρείς = πρόσεχε μη χτυπήσεις. (Νομίζω στα ενδεχομένως μερικά κλικ γλωσσικά συντηρητικότερα Σφακιά επιβιώνουν πιο πολλές προστακτ. ενεστώτα μέσης φωνής, λέμε π.χ. κείτου=μείνε ξαπλωμένος, μη σηκώνεσαι - έχει σχηματιστεί μάλλον αναλογικά και τύπος κάθου = μείνε καθισμένος, μη σηκώνεσαι - κρύβου κ.α. ).
θώριε= το θώριε - θωρείτε έχει την εξής διαφορά από τα άλλα: δηλώνει πάντα ποιόν ενέργειας διαρκείας. Γι΄αυτό και χρησιμοποιείται για να πεις στον άλλο να έχει διαρκώς την προσοχή του, π.χ. αν του πεις θώριε ομπρός σου σημαίνει κοίταζε μπροστά σου διαρκώς (και όχι κοίταξε μπροστά σου γιατί κάτι προέκυψε ή για λίγο). Γι' αυτό το λόγο, το παράδειγμα με το πετειναράκι που χοροπηδάει, δε μου ακούγεται σωστό.
Από κει και πέρα, δε μπορώ να μη σημειώσω και μερικά άσχετα προβληματάκια στα παραδείγματα. Π.χ. εκεί που λες:
- γροίκησε τούτη να την αθιβολή -> δεν υπάρχει προστακτική γροίκησε, μόνο γροίκα.
- Μα βλέπε εδά που δείχνω σου!... -> νομίζω θα λεγόταν μα βλέπε εδά που σου δείχνω. Αυτό το παροιμιώδες σκουτελοβαρίσκω σου, έχει κάνει ζημιά, γιατί όλοι έχουν την τάση να νομίζουν ότι η αντωνυμία αντικείμενο στα κρητικά μπαίνει πάντα στο τέλος. Όχι, μπαίνει και πριν το ρήμα, και όταν το ρήμα είναι κάπως μη κρητικό (όπως το δείχνω) ακουλουθούνται πάντα οι πιο πρωτευουσιάνικες συντάξεις.
- Θώριε το πετειναράκι τσι πήδους απούσα κάμει..-> το απούσα δεν το έπιασα (;). Μάλλον ήθελες να πεις πήδους απού τσι κάνει (που τους κάνει). Σε αυτήν την περίπτωση το κάμει, είναι λάθος, γιατί το κάμει είναι ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ τύπος του κάνει (δηλαδή ακολουθεί τα θα, να, ας. Επίσης, είναι και αυτό πως-το-λένε-αυτό που βάζουμε στους τετελεσμένους χρόνους: έχω κάμει κλπ. Επίσης προστακτική: κάμε, κάμετε). Για μένα το κάμει ως ρήμα οριστικής σε κύρια πρόταση είναι το πιο εκνευριστικό λάθος σε όσους πάνε να μιλήσουνε κρητικά: ίντα κάμεις;.
Σόρυ για το ψυχικό πάθος, μην εκληφθεί ως εριστικότητα, αλλά αν είναι να γράφουμε διαλεκτικά που-δεν-είναι-και-τόσο-σλανγκ, ας γράφονται τουλάχιστον σωστά.
Πανάσχετο: λέω να καθιερώσω να λέω τα ψευδοκρητικά τύπου "ίντα κάμεις ωρέ κοπέλι;" να τα λέω sansκρητικά, επειδή-δεν-έχουν-τίποτα-το-αυθεντικά-κρητικό-απάνω-τους καλό, ε;. Ή ίσως σανκρητικά.
καλό και το αριστεροχαρούμενος αλλά το δικό μου έχει... πιο πολλές ετικέτες ;-) δεν έψαξα καλά / δεν το θυμόμουνα.
Ωραίο το δεύτερο παράδειγμα.
Πολύ ενδιαφέροντα!
Να σημειώσουμε έτι περαιτέρω για το αξιόσλανγκον του λήμματος, ότι η φράση μου 'γγίζει και μου 'γγίζει στα νεύρα χρησιμοποιείται πολύ στην Κρήτη με την έννοια μου τη δίνει (στα νεύρα), με εκνευρίζει. Κάπου στο σλανγκ υπήρχε και ένα μήδι με το γκρινιάρη από τα στρουμφάκια σε πέτσακοβερσιόν να λέει μου 'γγίζει αλλά κάθου γύρευε.
Άλλες οι λέξες μα μία η παράδοσή μας, σάματις μία δεν έιναι η φυλή μας;