Σχόλια από την Pirate Jenny (231)
Εμφανίζονται 121-150 από 231
Τουρκομερίτικος θα πει από μέρη που μιλάνε τούρκικα. :Ρ
Ό,τι τουρκομερίτικο έχω να συνεισφέρω εγώ είναι όντως απ' την Πόλη (τζιέρι μου). Αλλά, λογικά, δεν τα λέει μόνο κόσμος από Ισταμπούλ, τα λέει και κόσμος από παράλια της Μικράς Ασίας, ίσως και παραμέσα Καππαδοκίες και δε συμμαζεύεται.
Δεν μπορώ να ξέρω πού λέγεται και πού όχι η κάθε λέξη, γι' αυτό βάζω «τουρκομερίτικο» και όχι «πολίτικο». Είναι πιο διπλωματικό. :)
Από την άλλη, στην Αθήνα έχει ακόμα Πολίτες που μεγάλωσαν εκεί. Μιλάνε μεταξύ τους και λένε τα δικά τους, και ενίοτε περνάνε στα παιδιά τους καμιά έκφραση ή καμιά λέξη. Αλλά Σμυρνιούς και Αϊβαλιώτες κι όλους αυτούς που ήρθαν το 22, δεν έχει πια. Οι Πόντιοι πάλι, από γλωσσικής άποψης, είναι μάλλον μια άλλη, πολύ ιδιαίτερη ιστορία. Χμ. Μήπως να λέω «πολίτικη έκφραση» από δω και πέρα;
Δεν ξέρω, να πει κάνας μοντ....
Α, και να ενημερώσω (προλάβω; ) ότι η λέξη δεν είναι σλανγκ. Ομολογώ. Ωστόσο, στα ψαχτήρια δεν υπάρχει, Κριαράς και Μπαμπινιώτης δεν την έχουν (το Φυτράκη τον έχασα όταν το γύρισα σε Windows 7), και σε κάποια κιτάπια αξίζει να μείνει τέλος πάντων...
Καλώς σας ξαναβρήκα. :)
Για το 1ο παράδειγμα (αν χρειάζεται) :
τρατάρω = φιλεύω, κερνάω
αμαρτία = κρίμα (εντελώς συνώνυμα, αν το καλοσκεφτείς)
το τράβηξε η καρδιά μου = το λαχτάρησα
κούφα = μεγάλο κοφίνι, βλ. και τη γαμάτη έκφραση για κάποιον που, πάνω στην καυγά, τον πιάνει λογοδιάρροια: «εγώ σε είπα μια κουβέντα κι εσύ με είπες μια κούφα λόγια!»
Να το πω αλλιώς: θα έλεγες ποτέ «δημόσιος υπάλληλος του γλυκού νερού»; :Ρ
Επιφυλάσσομαι μέχρι να μου εξηγήσετε δυο πραγματάκια.
Αν αυτός είναι ο χουντικός του γλυκού νερού, τότε ο κανονικός χουντικός τι είναι; Πώς είναι πιο μάγκας, πιο μέσα στα πράγματα, πιο μπαρουτοκαπνισμένος, πιο γνήσιος; Δηλαδή, τι ακριβώς κάνει ο «σωστός» χουντικός; Έχει βάθος; Έχει υπόβαθρο; Ξέρει ιστορία; Ξέρει το φοιτητικό κίνημα; Δεν πιστεύει «μωρέ Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται»; Δεν ψαρώνει με τα τρισχιλιετή; Δεν είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς; Σόρι, αλλά νομίζω ότι αυτό που περιέγραψες είναι απλώς ο νεαρός χουντικός, που διαφέρει απ' τον ορίτιζιναλ μόνο στην ηλικία (και πιθανόν στο φιζίκ) και πουθενά αλλού. Δε νομίζω αυτό να αρκεί για να τον πεις «γιαλαντζί» ή «του γλυκού νερού». Ίδια σκατά είναι, και συγγνώμη κιόλας που δεν κρατάω αποστάσεις...
Αντίστοιχες απορίες έχω και για τον εθνικιστή του γλυκού νερού, αλλά να ξεκαθαρίσουμε τα εύκολα πρώτα.
Υ.Γ. Abas, σόρι για το πρήξιμο, εκτιμώ πολύ τους ορισμούς σου γενικά, αυτός εδώ όμως μού έκατσε θεόστραβα και κοιτάω μήπως εγώ δεν τον κατάλαβα καλά. :)
Και περιφραστικά: μέσος όρος ηλικίας τα εννιάμερα.
Εγώ πάλι ήξερα ότι το παιδικό σουβλάκι είναι αυτό που έχει κανονικά κρεατάκι μέσα, αλλά όχι κρεμμύδι και τζατζίκι. Μόνο κρεάς, ντομάτα και πατάτα δηλαδή.
Ε άμα το θέτετε έτσι, κύριε Βίκαρ μου, να το γράψω το λήμμα για τα βύσματα. (Βέβαια, θα είναι κυρίως copy/paste από τα σχόλια εδώ, αλλά δεν πειράζει. :Ρ) Να σας γράψω και την κασέτα που λέει ο Cadmus. Αλλά μάλλον αύριο όλα αυτά. :)
Βράστα, καμιά φορά με τρομάζεις. Άκου σανσκριτικά!
Πωπω... δεν ξέρω αν το 'χω όλο αυτό. Χμ...
Θα μπορούσα να βάλω ένα συγκεντρωτικό «βύσματα», που θα περιλαμβάνει ας πούμε καρφί, καρφάκι, RCA, XLR (εκείνο με τις τρεις πουτσίτσες που λέει ο vikar), S/P-DIF. Οι αντάπτορες είναι μπέρδεμα, επειδή θεωρητικά μπορείς να φτιάξεις ανταπτοράκι από ο,τιδήποτε σε ο,τιδήποτε, και δεν ξέρω συγκεκριμένα ονόματα. Ξέρω να το λένε περιφραστικά, πχ «θέλω ένα από RCA σε καρφάκι». Το Υ δεν ξέρω αν λέγεται «γουάι». Εσείς το λέτε;
Ίσως αυτά μπορούν να μπουν στο παράρτημα (ατς...), μαζί με μια διευκρινισούλα για τα αρσενικά και θηλυκά βύσματα. (Εχουμε υλικό, βλέπω.) Επίσης. Μπορώ να βάλω εικόνες μέσα στον ορισμό; Νομίζω θα είναι πολύ πιο ευανάγνωστο έτσι. Και αν ναι, ποια είναι η σύνταξη; Πάει [img] σε tags και μέσα το λινκ;
Και, τώρα που το σκέφτομαι, εντάξει τα καρφιά, αλλά τα υπόλοιπα είναι σλανγκ, ρε παιδιά; Το XLR προφέρεται εξ-ελ-αρ. Κανονικότατα. Το RCA προφέρεται ερ-σε-α (από γαλλικό αλφάβητο) όταν ο ομιλητής είναι παλιός και αρ-σι-έι (από αγγλικό αλφάβητο) όταν είναι νέος. Όπως και να 'χει, πάλι κανονικά λέγεται. Άντε, να πεις ότι το S/P-DIF είναι γλωσσοδέτης και προφέρεται «εσ-πι-ντι-έφ» στα γρήγορα, αλλά ως νέας κοπής βύσμα, λέγεται μόνο από αγγλομαθείς, οπότε λέγεται λίγο-πολύ σωστά: ένα ακόμα εγγλέζικο αρτικόλεξο.
Δεν ξεύρω... Μήπως να βάλω μόνο τα καρφιά; Άλλες ιδέες; Ξεχνάω τίποτα σημαντικό; Μήπως θέλει να το αναλάβει κάποιος που το 'χει καλύτερα;
Ξαναέντιτ, διόρθωση. Πάνω που γράφω TSR, εννοώ TRS. Τρομάρα μου...
Τι αναμένεις; Κάποιο επεισόδιο έχασα πάλι, ε;
Άντε κι ένα edit στο αποπάνω σχόλιο, τώρα που πήρα φόρα. :)
1) TSR μεγάλο καρφί (ένα τέταρτο της ίντσας) έχουν τα καλά ακουστικά. Αυτά που θα έβαζες στον (της προκοπής) ενισχυτή του στερεοφωνικού σου ας πούμε, ή στο μόνιτορ του στούνιο ή κατευθείαν στην κονσόλα.
Ωστόσο, πολλά καινούργια ακουστικά, ακόμα και πανάκριβα, καταλήγουν σε μικρό καρφί, επειδή όλοι τη σήμερον ημέρα θέλουν να συνδέονται σε υπολογιστή (που παίρνουν καρφάκι), και δε θέλουν να μπλέκουν με κονέκτορες.
2) Το TR καρφί, το μεγάλο, δεν είναι βέβαια μόνο για κιθάρες, είναι γενικώς για όργανα (και μικρόφωνα). Θα πάρεις τον ήχο από κάθε όργανο μονοφωνικά, ως έχει. Και μετά, το πώς θα τον μοιράσεις στερεοφωνικά σε δεξί κι αριστερό κανάλι, είναι μια άλλη, μεγάλη και πονεμένη ιστορία.
Μπράβο, Abas, κι ευχαριστώ που πήρες την ασίστ και το ανέλαβες! Τα σέβη μου!
Cadmus, το mini jack, το «μικρό καρφί» που λες, λέγεται (wait for it...) μικρό καρφί. (:Ρ) Ή καρφάκι, ενίοτε. Ένα όγδοο της ίντσας. Σε unbalanced σύνδεση, είναι στερεοφωνικό με γείωση. Έτσι συνδέεις πχ τα ακουστικάκια σου στον υπολογιστή ή στο mp3 player ή στο γουοκμανάκι (ΜΑ ΠΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΜΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!). Σε balanced σύνδεση είναι μονοφωνικό με γείωση, και χρησμοποιείται για μη ενισχυμένα σήματα. Σύνολο τρία καλώδια, όπως και να 'χει. (TRS λέγεται επισήμως, Tip-Ring-Sleeve: όπως το κοιτάς έχει δύο μαύρες λωρίδες. Μία για να μονώνει τη μύτη απ' το δαχτυλίδι, και μία για να μονώνει το δαχτυλίδι απ' το sleeve, το οποίο δεν ξέρω πώς το λένε στα ελληνέζικα). Βύσματα TRS κυκλοφορούν και σε μεγάλο καρφί (ένα τέταρτο της ίντσας).
Αλλά τα καρφιά όπως αυτό στο μήδι (1) είναι TS (Tip-Sleeve). Βλέπεις μία μαύρη λωρίδα μόνο, η οποία μονώνει τη μύτη απ΄το υπόλοιπο. Αυτό το καρφί είναι μονοφωνικό με γείωση (σύνολο δύο καλώδια), και είναι unbalanced. Χρησιμοποιείται για κιθάρες και μικρόφωνα.
Ελπίζω να βρω μήδια να σας δείξω, περιμέντε. :)
Σωστός! Λέγεται επίσης και κασέτα.
[I]- Τι λέει το καινούργιο μπαράκι;
- Μαλακίες. Στα εγκαίνια έκανε καλό πρόγραμμα και χαρήκαμε. Αλλά τελικά παίζει τα ίδια κάθε βράδυ. Έμπνευση μηδέν.
- Κασέτα, ε;
- Εντελώς.[/I]
Να πω και τη σλανγκαρχιδιά μου, όμως. Στο πρώτο παράδειγμα, η κονσέρβα δεν έχει να κάνει με ετοιματζίδικο ή επαναλαμβανόμενο ρεπερτόριο, που λέει ο ορισμός. Σημαίνει απλώς ηχογραφημένο αντί για live. Ο άλλος ορισμός της κονσέρβας δηλαδή.
Ωραίος. Το (1) μου θύμισε έναν αφορισμό του Νίκου Δήμου (τότενες):
[I]Οι Έλληνες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το κράτος σαν το τούρκικο βιλαέτι.
Έχουν δίκιο.[/I]
Το λήμμα ήταν απαραίτητο κι ο ορισμός λουκούμι, αλλά... γιατί ουμπερμάρκετ και γιατί τυρί συγκεκριμένα;
Το «να τ' αφήσω» εμένα μου κάνει (και το ψιλοθυμάμαι κιόλας!) ως κλασική ατάκα του παλιού μανάβη, μπακάλη κλπ, με την παλιά ζυγαριά με τα βαρίδια. Και τώρα παίζει κατά κόρον σε λαϊκές αγορές και τα τέτοια. Και το λένε για ο,τιδήποτε ζυγίζεται, ζαρζαβατικό, τυρί, κρέας κλπ.
Στα σουπερμάρκετ αντίθετα, ακόμα κι αν η λογική είναι η ίδια (κόβω παραπάνω απ' όσο μου είπανε και ελπίζω να μην γκρινιάξουν), η φράση σιγά-σιγά χάνεται. Έχουν πιο χάι ατάκες πλέον. («Βγήκε εφτακόσια πενήντα, δεν υπάρχει πρόβλημα, ε;»)
Πολύ ενδιαφέρον. Δεν το 'χα πάρει χαμπάρι. Απίστευτο δεύτερο μήδι + λεζάντα, χε.
Σημειωτέον, ξέρω πάρα πολύ κόσμο που πανηγύρισε στις 11 Σεπτεμβρίου (πολλοί - αν και όχι όλοι - τα μάζεψαν όταν συνειδητοποίησαν για πόσους νεκρούς μιλάμε, και δη για πόσους παντελώς αθώους νεκρούς), και οι ίδιοι άνθρωποι πραγματικά καταρρακώθηκαν λίγο αργότερα, όταν πνίγηκε η Νέα Ορλεάνη. Μπέρδεμα...
Το τι μας κάθεται ετυμολογικά (εμάς τους αστοιχείωτους, τουλάχιστον) μπορεί να είναι και παραπλανητικό. Υπάρχουν κανόνες για το πώς μετασχηματίζονται οι λέξεις από μια γλώσσα στην άλλη και σε βάθος χρόνου. Όχι κανόνες που αποφάσισε κάποιος φυσικά, αλλά που συνάγονται από τους ίδιους τους μετασχηματισμούς.
Ξέρω, μπακαλίστικα, ότι το ρ και το λ συχνά εναλλάσσονται, αλλά δεν ξέρω υπό ποιες προϋποθέσεις (με τι σύμφωνα πριν, με τι φωνήεντα μετά και δε συμμαζεύεται). Δεν ξέρω αν και πότε το α γίνεται η από ιταλικά σε ελληνικά. Και μου φαίνεται τελείως ξεκούδουνο το μπιζάρο (τόνος στην παραλήγουσα) ξαφνικά να ανεβάσει τόνο μια συλλαβή.
Κάποιος πιο ειδήμονας ίσως να ξέρει, βέβαια. :)
Κακώς. :Ρ
Σεντονάκι, κυρίες και κύριοι.
cracks fingers
Συμφωνώ - καταρχήν - με τον vikar ότι τα προεόρτια ΔΕΝ είναι δικαιολογία για καφρίλες. Και την αμερικάνικη ορολογία PMS δεν τη χωνεύω με τίποτα. Το μάθαμε τώρα, σε κάθε κατάσταση, φυσιολογική ή μη, κολλάμε κι ένα syndrome από πίσω και το κάνουμε μαγική λέξη. Να κάνουμε όμως τη διευκρίνιση ότι ένα απλό «έχω νεύρα ρε άνθρωπε του Θεού, ΜΗ ΜΕ ΤΣΙΓΚΛΑΣ» δεν πιάνεται για καφρίλα, πιάνεται για βασική αυτοάμυνα. Σκέψου να έχεις μαγκώσει τον αντίχειρά σου σε μια πόρτα και να σε πεθαίνει στον πόνο, και να έρχεται εκείνη την ώρα το έτερον ήμισυ (επίτηδες δε λέω τι φύλο, το ίδιο κάνει) και να θέλει να στην πει ή να παίξετε ή να κάνετε τρελίτσες ή να συζητήσετε σοβαρά για το μέλλον της σχέσης σας ή να του μαγειρέψεις ένα καλό γεύμα. Άμα είσαι εκ Σουηδίας, απαντάς αδύναμα «όχι τώρα αγάπη μου», διαφορετικά πατάς και μια φωνή «άσε μας ρε φιλαράκι στο νταλκά μας». Δε χάθηκε ο κόσμος, τα κάνουν αυτά τα ζευγάρια στον εξωτικό και παθιασμένο Νότο, απ' ό,τι μαθαίνω.
Και μ' αρέσει πάρα πολύ ο παραλληλισμός με το πιώμα και τα «σόρι ρε φίλε, είχα πιει». Υπάρχουν τεράστιες ομοιότητες εδώ πέρα. Και με το αλκοόλ και με τα υδραυλικά, ο σημαντικότερος παράγοντας για το τι θα συμβεί είναι το περιβάλλον. Η παρέα, η ατμόσφαιρα, το πώς σου φέρονται οι άλλοι, το πόσο νταϊλίκι σηκώνει το μαγαζί. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η αυθυποβολή (που εξαρτάται βέβαια και απ' το περιβάλλον). Γενικά, άμα περιμένεις να μεθύσεις και να τα κάνεις πουτάνα, θα μεθύσεις και θα τα κάνεις πουτάνα, ακόμα κι αν δεν προλάβεις να πιεις τόσο πολύ μέσα στο γενικό χαμό. Κι άμα το 'χεις στο νου σου και το τριβελίζεις όλη την ώρα, έστω υποσυνείδητα, «να, τώρα θα βγάλω νεύρα, να, τώρα θ' αρχίσω να κάνω ζημιές», είναι τυπική περίπτωση «πες το και θα γίνει». Τρίτος παράγοντας είναι βέβαια η βιολογία. Το αλκοόλ όντως επηρεάζει τον οργανισμό σου, και είναι αδύνατον να ελέγξεις τον εαυτό σου ολομέθυστος όπως όταν είσαι νηφάλιος. Και τα υδραυλικά όντως σου γαμάνε τα πρέκια, και ανεβοκατεβάζουν διακόπτες μέσα στο κεφάλι σου κατά βούληση.
Μία διαφορά υπάρχει μόνο: αν το αλκοόλ σε πειράζει, μπορείς και να μην πιεις.
(Έβαλα γκολ; Έβαλα. :Ρ)
Υ.Γ. Δεν έχω πει ποτέ «σόρι μωρέ, είχα PMS» ή κάτι παρόμοιο. Δεν είμαι σίγουρη αν ξέρω και καμιά που να το 'χει πει, δηλαδή. Φαντάζομαι ότι στα αμερικανικά δικαστήρια ξοδεύεται πολύς χρόνος για να πειστούν οι ένορκοι ότι «λόγω PMS, μειωμένη ευθύνη, you know;», αλλά βέβαια τα αμερικανικά δικαστήρια έχουν αποφανθεί και ότι, αν καείς με τον καφέ σου, φταίει η καφετέρια που δεν έγραφε «Προσοχή, καίει» στα ποτηράκια... Άλλη κουλτούρα εκεί όμως. Εδώ, δε νομίζω να κυκλοφορεί πολύ ως δικαιολογία. (Εκτός αν έχω χάσει επεισόδια.)
Όπως και να 'χει, υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ «έχω/περιμένω περίοδο και δεν υπολογίζω κανέναν και τίποτα ναούμ» και «έχω/περιμένω περίοδο και προσπαθώ να μην ξεσπάω στους άλλους, αλλά περιμένω και μια στοιχειώδη κατανόηση και υπομονή από τους γύρω μου, μιας και δεν μπορώ να είμαι τριαλαρί-τριαλαρό». Μην τα τσουβαλιάζουμε όλα. :Ρ
Μήδι 3 και 5: Από το Hitchhiker's Guide to the Galaxy.
Μπακράουντ για τους παράξενους αυτούς τύπους που το χάσανε: Η Trillian γυρίζει το Γαλαξία με ωτοστόπ. Έχει μείνει άστεγη και χωρίς στον ήλιο μοίρα, επειδή κάποιος ηλίθιος (ο Zaphod) διέταξε να κατεδαφίσουν τη Γη, συμπούρμπουλη μ' όλους τους γήινους - εκτός απ' αυτήν και τον Arthur Dent που τη σκαπουλάρανε. Επιπροσθέτως, πάνω που ήταν να μάθουν τουλάχιστον την απάντηση στο μέγα ερώτημα για τη Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα και να πάθουν μια μόρφωση, τρώνε φόλα κι από κει. Και ο ντιριντάχτα ο Zaphod, ό,τι να 'ναι ως συνήθως, της λέει «χαλάρωσε, κούκλα». Και τρώει το Point of View Gun στη μάπα.
(Khan, αν απλώς δεν είδες την ταινία, συγχωρείσαι. Μέτρια ήταν. Αν έχεις χάσει το επεισόδιο γενικώς όμως, απαράδεκτος! Γρήγορα στο βιβλιοπωλείο να πάρεις την τριλογία. Σφαίρα. Να τα προλάβεις ανοιχτά. Τσακίσ'!
:Ρ)
Σπέκια! Και μπράβο για το 3ο μήδι, εύστοχο όσο δεν πάει. (Όχι τόσο το τσιτάτο, όσο η σκηνή του HHGTTG απ' όπου προέρχεται η εικόνα. Το ξέρουμε όλοι; Ή να ψάξω βιντεάκι; )
Το έβαλα εγώ εις διπλούν, να το εμπεδώσετε. :P
Και μια διορθωσούλα:
[I]Remember what the dormouse said:
Feed your head.[/I]
Δεκάρι! Με τα όλα του!
Είπα slang των ηχοληπτών, αλλά είναι και των DJ κλπ. Μη βαράτε.
Επίσης, προσέξτε στο 1ο μήδι την αυτοκόλλητη ταινία. Κλασική μπακάλικη μέθοδος (αλλά εξόχως αποτελεσματική) για να μην τα κάνει πουτάνα ο αρχάριος (ή να μην κάνει ένα μικρό ανθρώπινο λάθος ο παλιός) και σηκώσει τέρμα τη φέτα και πικάρει το σήμα κι έχουμε ντράβαλα.
Α, και στα πολωνικά. Γράφεται kurwa, προφέρεται κούρμπα. Χρησιμοποιείται και ως βρισιά αλλά και ως επιφώνημα, σαν το «γαμώτο!» ένα πράμα.
Παραπληροφόρησις. Αυτό είναι απλώς ένας αστικός μύθος για τον Marilyn Manson - έχει ένα φόρτωμα τέτοια. Αλλά ότι γίνεται, γίνεται (χωρίς εγχειρίσεις κλπ, ευλιγισία θέλει). Α, και να δείτε το Shortbus.
Κάποτε άκουσα έναν ελληνομερικάνο να λέει (στα ελληνικά με αμερικάνικη προφορά, βέβαια) «Θες ένα joint;» και βγάζει ένα μονοφυλλάκι λεπτό-λεπτό. «Χωρίς καπνό είναι. Ρεμπέτικο!».
Παίζει παραέξω αυτή η ορολογία; Ρεμπέτικο, δηλαδή με σκέτο μαύρο, χωρίς καπνό από τσιγάρο; (Πωπωπωζημιά!) Ή το 'βγαλε απ' το νου του ο ομογενής;
@johnblack:
Το άκουσα απ' τη μάνα μου σήμερα (αναφερόταν στον πατέρα μου, προφανώς :Ρ). Ξέρω ότι το λένε οι Πολίτες γενικότερα κι ότι δεν είναι, ας πούμε, οικογενειακή έκφραση.
Το ότι το γκουγκλ δεν το βρίσκει είναι ακριβώς ο λόγος που αποφάσισα να το γράψω.
Απολίθωμα δεν είναι ακόμα, με την έννοια ότι υπάρχουν άνθρωποι που το λένε (και τους βγαίνει φυσικά να το πούνε), έστω λίγοι, και οι εν λόγω άνθρωποι δεν είναι αποκλειστικά γιαγιάδες και παπούδες. Απολίθωμα θα γίνει σίγουρα μέσα σε μια γενιά.
Πιτσιρικάδες, πάντως δεν το λένε, αν είναι αυτή η ερώτησή σου. :)