Ό,τι νά 'ναι; Ή έχει κάποιο νόημα;
Ο Edika μάλιστα έδινε τον ήχο του πισωκολλητού ως σλίκα-σλίκα-σλίκ.
ΜΧΣ
"Χάσμα γενεών", Screwdrivers, Malax Sakui, αρχές προς μέσα της δεκαετίας του 2000 (λεπτομέρεια).
Ποπό, δεν υπήρχε αυτό; Σωστός.
Σοβαρά τώρα, λέει ενήλικας σε ενήλικα "τσου" σε φάση "ουγκ"; Και τι δηλαδή, οι άντρες με παρόμοια (αντι)κοινωνικά προσόντα τι λένε; Ήμαρτον...
Γεια χαρά Pirate Jenny! Εγώ παραμένω ο patsis με τ' όνομα.
(το με τ' όνομα δεν έχουμε, αξίζει?)
Γειαααααα! Τι γίνεται αρχηγέ μου;
Δέκα χρόνια μετά. Δεκαέξι χρόνια μετά. Ένα στιγμιαίο κλείσιμο των ματιών, ένα ελάχιστο τρεμόπαιγμα του ρεύματος σε κάποιον σέρβερ. Τομές από νύχτα, κάθετες στο ημερήσιο σώμα.
Εδώ, ξανά και ξανά. Τώρα.
Μόλις το άκουσα απλώς ως "γουδί", σε εκπομπή θεσσαλονικιώτικου ραδιοφώνου, από σαλονικιό.
Επιχειρηματίας είμαι, μάλλον αποτυχημένος. Πετυχημένος είμαι μόνο σαν τεχνικός. Όσο για τόλμη ήμουν συμπαραγωγός στην «Ηλέκτρα» (σ.σ. ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη από το 1962). Κέρδισα μάλιστα στο Φεστιβάλ των Καννών το πρώτο βραβείο για την ποιότητα του ήχου, έχοντας συναγωνιστές Αμερικανούς, Άγγλους και Γερμανούς. Απόπειρες έγιναν. Μόνο που για να γίνονται συχνότερα πρέπει να αντέχει ο μπεζαχτάς. Και δεν αντέχει πάντα.
Φιλοποίμην Φίνος: Σαν σήμερα πεθαίνει ο «πατριάρχης» του ελληνικού σινεμά
Δέκα λεπτά σεναρίου από αυτήν την ταινία έχουν περισσότερη επαφή με την πραγματικότητα από δέκα χρόνια ελληνικού κινηματογράφου της "χρυσής εποχής". Και δεν είναι και τόσο στρατευμένη όσο μου φάνηκε στην αρχή, τώρα που την είδα ολόκληρη. Μπράβο ρε πστ, μπράβο.
Χτήνος πολλά ρησπεκτ για το εύρημα. Λόγω τεχνικού προβλήματος είδα μόνο το πρώτο μισό της ταινίας αλλά με καθήλωσε ο ρεαλισμός των διαλόγων της. Στις σκηνές στο δικαστήριο έγιναν κάποια λάθη αλλά νταξ, ποιητική άδεια. Για την εποχή της στην Ελλάδα υποθέτω ότι ήταν μάλλον ξεχωριστή. Ίσως λίγο στρατευμένη για τα γούστα μου αλλά και πάλι, γούσταρα.
Οσίου Κόπρου σήμερα, βοήθειά μας.
patsis
στο τιρινίνι