Σχόλια από betatzis (433)
Εμφανίζονται 391-420 από 433
1) Υπαρκτές ιστορίες για εξαθλίωση, ματαίωση, εξαναγκασμό, βιασμούς, τράφικινγκ, βουντού στη μακρινή Αφρική κλπ., δεν περιλαμβάνονται στον ορισμό αυτόν. Μία σχετική συζήτηση - κόσμημα του σάιτ υπάρχει εδώ. Όπως σε όλες τις ωραίες συζητήσεις δεν βγαίνει συμπέρασμα. 2) Σχετική αναζήτηση στο γκούγκλ μου δίνει τον όρο σεξ ντελίβερυ που μου φαίνεται όμως λίγο δημοσιοκαφρίστικος. Στις παρέες το έχω ακούσει έτσι ακριβώς όπως το ανέβασα. Επειδή μου φαίνεται σχετικά καινούργιος όρος, είναι ενδιαφέρον αν και άλλος το έχει ακούσει ακριβώς έτσι όπως κι εγώ, για να δούμε αν παίζει μόνο σε δικά μου ακούσματα ή είναι γενικότερο.
Να θυμήσω και την προφορική συνέντευξη ως μέσο αξιολόγησης για πρόσληψη στο δημόσιο.
Σας μερσώ απεριόριστα.
Άξιος !!!!!
Ναι, αλλά ποιός είναι ο Χαράλαμπος και γιατί τα κλαίει ;;.
Σπέκια και αστερίες, εθνικό λήμμα. Λέγεται και η μπάλα στα μνήματα.
Βράστα αν σου πω ότι δεν παίζεσαι θα ακουστώ πολύ τετριμμένος !!!!!!.
Μου είπαν πως σου κάνανε απόψε ματσαράγκα
κατάλαβες τη μηχανή που σου στησαν βρε μάγκα
τη μηχανή που σου στησαν στου Αλευρά τη μάντρα
Παλιό ρεμπέτικο, νομίζω Μπαγιαντέρας. Αστέρια πολλά.
Δηλαδή Y la sigan chupando τα σπάεις τέλος !!!!!
Γουστάρω αθλητική σλανγκ και γουστάρω προσωπικό ύφος λημματογράφου. Λογοτεχνία του μέλλοντος. Και θεαματική βελτίωση από πρώτο λήμμα, το καλό να λέγεται. Το ότι χάνω κάτι δεν με πειράζει, (π.χ. ποιός είναι ευαγκέλου ;;), το βλέπω σαν σπαζοκεφαλιά ή αφορμή για ψάξιμο. Το παρόν σχόλιο ισχύει και για προηγούμενο λήμμα μ΄αυτούς που βγάζουν την μπάλα γκόμενα.
Aπίστευτος, μεθοδικός, ωραίος, ωφέλιμος, τερπνός, τι άλλο να πώ ;;;;.
Επειδή με έχει απασχολήσει και μένα το θέμα, νομίζω ότι ο Πετρόπουλος αποκάλεσε φλωράδικα την αργκό που οι φυλλάδες χαρακτηρίζουν ως γλώσσα των νέων, δηλαδή εκφράσεις που είναι αργκό και αδόκιμες, αλλά δεν προέρχονται από περιθωριακές ομάδες, (π.χ. καλλιαρντά, γλώσσα των τοξικομανών κλπ). Μεγάλη κουβέντα. Δεν νομίζω δηλαδή ότι χρησιμοποίησε τον όρο φλωράδικα απαξιωτικά, αλλά για να τονίσει την αντίθεση με την αργκό του υποκόσμου και του περιθωρίου. Υποθέσεις κάνω. Βίκαρ, σέβομαι απεριόριστα, (ξαναμανά)
Εγώ πάλι αυτό που καθόλου δεν εννόησα (για να λέμε και τα αρνητικά) ήταν το άλλο με τους «μικροαστούς, γραφιάδες, υπαλλήλους με ενδιαφέροντες δουλειές κλπ». Επειδή όμως γέλασα πολύ με τα υπόλοιπα, είπα ας πάει στον καιρό, και τον αστέρωσα το φίλο μας.
Παιδιά, είναι πολύ καλό το λήμμα και ο ορισμός, μην ντρέπεστε, αστράψτε το, ή τουλάχιστον σχολιάστε το, άσε που όντως ιντριγκάρει, (δίνει ιδέες), επομένως αποτελεί και κοινωνική προσφορά. Ίσως είχε καλύτερη αντιμετώπιση αν ανέβαινε ως ρήμα πλοπάρω.
Η λέξη έχει περάσει πλέον στην καθομιλουμένη, (βρίσκεται και σε λεξικά), η γνώμη μου όμως είναι ότι ξεκίνησε από σλανγκ, όπως πολλές από τις λέξεις σε - άς, ή - τζής. Η δόκιμη επίσημη λέξη θα ήταν εισπράκτορας ή κάτι τέτοιο.
Μέχρι την έλευση του Μεσσία, ή μέχρι να κατέβει το λήμμα, πάρτε ένα δικό μου σεντόνι, που θα χαθεί στην θάλασσα του διαδικτύου, σαν μπουκάλι στην θάλασσα.
Ο Βουλγαράκης το είπε, αλλά δεν κατάλαβε ο μωρός ότι έθαβε ο ίδιος τον εαυτό του.
Με απλά μαθηματικά, αν Α = Β, τότε και Β = Α.
Και αν Α = Β τότε και - Β = - Α, δηλαδή και τα αντίθετά τους είναι ίσα.
Συνεπώς εάν το νόμιμο είναι και ηθικό, τότε και το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά και το παράνομο είναι ανήθικο και το ανήθικο είναι παράνομο.
Εάν λοιπόν συμφωνήσουμε στο μόνο υποκειμενικό στοιχείο του συλλογισμού, δηλαδή ότι το να χρησιμοποιείς την δοτή εξουσία που σου δόθηκε για να πλουτίσεις, είναι ανήθικο, (αυτό έκανε ο μάγκας), τότε η συμπεριφορά αυτή, δεν μπορεί, θα είναι και παράνομη.
Απλώς απαιτείτο μάγκας νομικός για να εντοπίσει σε ποιό άρθρο του νόμου είναι η παρανομία, και μάγκας ανακριτής, για να υπαγάγει τα πραγματικά περιστατικά στο άρθρο αυτό.
Ο μάγκας αυτός δεν ευρέθη.
Φιλικά, με την αγραμματοσύνη του ασπούδαχτου μπετατζή.
1) Τζίζας, μάι φρεντ, ντοντ τέικ ιτ λίτεραλυ ούτε πέρσοναλυ, πορ φαβόρ.
2) Δεν το έχω με τις γλώσσες και θα έχει πολύ ενδιαφέρον να ξέρουμε τι γίνεται με Γαλλία, Γερμανία και ιδίως στον μουσουλμανικό κόσμο. Χότζας ακούει ;;;
Τελικά όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά
ιρονικ φορ πρέζιντεντ
Δεν κρατιέμαι θα πω και γω την κουβέντα μου.
Κάπου εδώ μέσα ο Τζόνι Μπλακ έχει πει και συμφωνώ απολύτως ότι η καταγραφή της σλανγκ είναι λαογραφία. Δηλαδή έχει μεγάλη διαφορά η καταγραφή των «θεσμικών» λέξεων (δεν είμαι σπουδαγμένος στο αντικείμενο, δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ σωστές λέξεις, εννοώ τους Μπαμπινιώτης και Σία), από την καταγραφή των λέξεων και εκφράσεων της σλανγκ. Η λιτή καταγραφή μπορεί να λειτουργήσει στις «θεσμικές» λέξεις και εκφράσεις, δεν μπορεί όμως να λειτουργήσει στην καταγραφή των λέξεων και εκφράσεων της σλανγκ, οι οποίες για να γίνουν πλήρως κατανοητές πρέπει να μελετηθούν μέσα στο περιβάλλον που γεννήθηκαν, να ακούσουμε τις μυρωδιές και τους θορύβους του δρόμου, (το ακούω τις μυρωδιές το λέμε στην Κρήτη, έτσι Χαλικούτης ;;). Όλα αυτά φυσικά καταλήγουν στα προσφιλή σε εμένα σεντόνια. Είμαι σεντονάς, τι να κάνουμε ;;;;
Διαφωνώ και με την αγαπητή Μες, που βάζει τον παράγοντα χρόνο ως καθοριστικό στην χρήση του σάιτ. Πριν εγγραφώ είχα περάσει άπειρο χρόνο σε περιπλανήσεις στο σάιτ και είχα βεβαίως κολλήσει. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι ο βιαστικός τρόπος ανάγνωσης του σάιτ, (π.χ. στην δουλειά), στερεί πολλά πράγματα από τον χρήστη, οπότε αποφάσισα να μπαίνω στο σάιτ μόνο όταν έχω αρκετό χρόνο για να το απολαύσω. Μειώνουμε την αξία του σάιτ όταν το αντιμετωπίζουμε σαν ένα είδος τηλεόρασης, (τσούινγκ γκαμ φορ δε άις).
Βεβαίως δεν παραγνωρίζω και μου αρέσει πάρα πολύ η διασκεδαστική πλευρά του σάιτ με λήμματα που σε κάνουν να λύνεσαι στο γέλιο, τα οποία δεν χρειάζεται να είναι σεντόνια, αν και με αυτό διαφωνώ, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. βλ. κουτσουμπίλω, το λήμμα για την κουράδα, το λήμμα του Βράστα για το μουνί, διάφορα διασκεδαστικά και χαβαλετζίδια του Χαν αυτά δεν είναι σεντόνια δηλαδή ;;;;;,. Σεντονάρες είναι, απλώς γελάς από την αρχή μέχρι το τέλος. Ενώ λοιπόν αυτά τα σεντόνια σου προσφέρουν γέλιο και είναι καλοδεχούμενα από όλους, τα σεντόνια που δεν τα γράφει ο λημματογράφος για να σπάσει πλάκα αλλά για να σου προσφέρουν κάτι άλλο (άλλος το λέει πληροφορία, άλλος το λέει γνώσεις, άλλος το λέει σύμπνοια με τις απόψεις του λημματογράφου, όλα παίζουν), αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό. Συνεπώς, για μένα το ιδεατό θα ήταν το αντίθετο από αυτό που λέει η Μες, τα σχόλια που προσφέρουν στον ορισμό να ενσωματώνονται σε αυτόν και όχι να κατακερματίζεται ο ορισμός σε σχόλια (αν είναι θέμα πόντων να μοιράζονται). Μες, μην βγαίνεις από τα ρούχα σου, (μεταφόρικαλυ σπίκιγνκ), ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται και δεν περιμένω κάτι τέτοιο, εγώ απολαμβάνω εξ ίσου ορισμό και σχόλια, αλλά για να πω ένα δικό μου παράδειγμα, ο ορισμός μου του καψοκαλύβα δεν είναι ελλιπής χωρίς την αναφορά του Χαν στους καψοκαλυβίτες ;;;;, (θα μου πεις, ας έψαχνες μπετατζή να το βρεις μόνος σου και θα συμφωνήσω).
Αυτό που θέλω να πω για να μην κουράζω είναι ότι δω μέσα χωράνε όλα, και τα σεντόνια, τα οποία είναι αναγκαία σε κάποια λήμματα όπως το συγκεκριμένο, τα οποία διαφορετικά θα ήταν ελλιπή.
Ήλεκρον, καλό αυτό με τα σεντόνια που κρύβουν τα βυζιά των ηθοποιών, (έχω ακούσει ότι εάν είναι να δείξουν κάτι παραπάνω, πληρώνονται και παραπάνω).
Ενας φίλος μου όταν πηδούσε, έλεγε την άλλη μέρα, πήγαμε στο σπίτι της και μου έκανε το μουνέζι !!!!!
Δεν το ήξερα αυτό για τον πρίγκηπα Ανδρέα και έχεις και πολύ δίκιο για τις θηριωδίες των άσπιλων και αιωνίως και καλά αδικημένων Ελλήνων.
Τσέκαρα (κατόπιν εορτής) το «καψούλι». Ο Χότζας, με την γνωστή γλαφυρότητά του, σε σχόλιό του δίνει την ερμηνεία : «αυτογκόλ» άτομο και αυτή την διάσταση ήθελα να δώσω εδώ.
Εύγε για άλλη μία φορά.
Τσέκαρε και την «Τεράστια σημασία των βλακών στον σύγχρονο βίο» (ή κάπως έτσι), του Ευάγγελου Λεμπέση, ο οποίος εν έτει 1941, αν θυμάμαι καλά, διατύπωνε τα παρακάτω συμπεράσματα, που τα μεταφέρω από μνήμης .
1) Η καχυποψία είναι η αμυντική βλακεία, ενώ η πονηρία είναι η επιθετική βλακεία.
2) Ο αληθινός βλάκας είναι ο απατεώνας, ενώ ο απατηθείς είναι ο αληθινά έξυπνος της ιστορίας, αφού ο απατεώνας δεν μπορεί να επικρατήσει με άλλα αξιοκρατικά μέσα, (ικανότητες, χαρίσματα κλπ), ενώ ο απατηθείς υποπίπτει στο σφάλμα να δείξει εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπό του, δείγμα ανωτερότητας.
3) Και ο τελευταίος των βλακών δύναται να ξεγελάσει έναν Κάντ ή έναν Μπετόβεν.
Καρά σπεκ για το ζεύγος ορισμών που συνέλαβες και όρισες, «ξύπνιος – κορόιδο», σαρώνοντας τα στερεότυπα σαν οδοστρωτήρας.
Αυτόχθων, φχαριστώ για το μηδι, που είναι μια ιστορία από μόνο του
Χότζα, οι γαλαξίες τ΄ουρανού δεν είναι αρκετές για την πάρτη σου. Ύπάρχεις ρε άτομο, ή είσαι ανύπαρκτος τελικά ;;;.
Κάθε παράγραφος, (για να μην πω πρόταση) αυτού του ορισμού μπορεί να γεννήσει βιβλιοθήκες.
Παλιώνεις σαν το καλό κρασί σε δρύινο βαρέλι, δηλαδή γίνεσαι καλύτερος όσο περνάει ο καιρός, νικώντας τους νόμους της Φύσης. Απίστευτο.
@Hλεκτρον, πάντως συχνά παρασύρεσαι και κάνεις λάθη, π.χ. η ψωλή πόσα λάμδα θέλει ;;;, εκτός εάν πραγματικά είναι θέμα μεγέθους, π.χ. όπως λέμε τρελλός με τρία λάμδα.
(Συνέχεια προηγούμενου) Γι΄αυτό και στο παράδειγμα αναφέρω τον συγγραφέα που το χρησιμοποιεί, συνεπώς δεν το έχω ακούσει, το έχω διαβάσει.
Σεβασμός για λήμμα και ορισμό. Οι καταστάσεις που περιγράφονται είναι η μικροαστίλα στο μεγαλείο της (φοβεγό το παγάδειγμα). Για να συμπληρωθεί η εικόνα και με μία άλλη πλευρά του νομίσματος βλ. το χασαπάκι / το μαναβάκι.