Σχόλια από τον Stravon (351)
Εμφανίζονται 301-330 από 351
αεράτη είναι νομίζω και είδος πορδής. Αυτή που ακούγεται μεν χωρίς όμως να δημιουργεί ταλαντώσεις στην οδό. Ακούγεται δε σαν άνεμος (λέει)...
Η πόρτα βέβαια παίζει και ρόλο ασπίδας για τον επισκέπτη ο οποίος μπορεί άθελα του να τρομάξει τον κατουρούντα και αυτός να περιστραφεί αυθορμήτως. Είναι εξάλλου γνωστό και το σχετικό ανέκδοτο.
Και; Στο πληκτρολόγησε τελικά;
Έχει πετύχει κανείς υπαίθρια τουαλέτα με κομμάτια εφημερίδας, στερεωμένα με ένα καρφί στον τοίχο, να παίζουν το ρόλο του χαρτιού υγείας;
Στο σημείο αυτό πρέπει να ορίσουμε την ήδη ορισμένη από τη φυσική έννοια του αντικειμενικού παρατηρητή. Αντικειμενικός είναι ο παρατηρητής που βρίσκεται σε σταθερό σημείο και δεν επηρεάζεται από την κίνηση του κινουμένου σώματος.
Στην περίπτωση μας, εμείς ορίζουμε, στην αστική κοινωνία που ζούμε, ότι η τάδε σαλάτα είναι χωριάτικη. Παλαιότερα ήταν απλά η σαλάτα. Αποφασίσαμε να δώσουμε δηλαδή ονόματα σε έθνη, φαγητά, πρόσωπα και πράγματα όχι σαν αντικειμενικοί παρατηρητές αλλά σαν απλοί παρατηρητές που βρίσκονται πάνω στο όχημα. Επομένως τα συμπεράσματα μας είναι εσφαλμένα εξ αρχής.
Η πίτσα ουδέποτε έπαψε να καταναλώνεται στους άλλοτε ιωνικούς τόπους. Τα ζυμαρικά γενικότερα αποτελούν για τους Ίωνες μια εκ των βασικών τροφών εδώ και χιλιετίες. Κάθε τόπος έχει την πίτσα του, το μακαρόνι του, το κοφτό, το μακρύ, το σπαστό, το μελάτο.
Το αν στη σύγχρονη κοινωνία αποφασίσαμε ως «υποκειμενικοί παρατηρητές» να ομαδοποιήσουμε τα προϊόντα, να τους δώσουμε ταμπέλα, όνομα, συσκευασία, δε σημαίνει ότι από εκεί ξεκινάει ο χρόνος.
Το «μηδέν άγαν» στα ζυμαρικά το τηρούν σε όσα μέρη είναι ακόμη ζωντανή η παράδοση αλλά η σύγχρονη Αθηνο-Θεσσαλονικό αστική ξενομανία οδήγησε στις υπερβολές που αναφέρονται στον ορισμό.
Σχετική ποντιακή λέξη: πισία (παχύ σίγμα)
πρόκειται για λεπτή ζύμη με απλωμένο πάνω τυρί ή μέλι, η οποία και τυλίγεται σε κυλινδρικό σχήμα. (ξενιστί: ρολό)
Πολύ καλή η ανάλυση σου Hodja, και πετυχημένο το λήμμα σου.
Για τις απόψεις των κωλοιταλών αδιαφορούμε.
Τι ιδιαίτερο έχει κατασκευαστικά η πόρτα της τουαλέτας;
Είναι η μοναδική εσωτερική πόρτα του σπιτιού που ανοίγει κατά κανόνα προς τα έξω.
Ευτυχώς που δεν αγόρασα εκείνο το BVLGARI ρολόϊ.
Από την πρώτη μέρα...δε γνώρισα άλλο χρώμα. Από ρόζ σε άσπρο.
Υποκλίνομαι στην αναλυτικότητα του Khan.
Θα του πρότεινα δε να συμπεριλάβει στην ανάλυση του και την αστικοποίηση των κοινωνικών τάξεων. Θυμάμαι στα χωριά τον παλιό καιρό τα αποχωρητήρια να είναι εκτός σπιτιού, χωρίς πόρτα με μοναδικό διαχωριστικό από τον έξω κόσμο μια τσόχινη χακί κουρτίνα. Η λεκάνη ήταν σχεδόν πάντα τούρκικη και η μυίγα πήγαινε σύννεφο. Ίσως λοιπόν με την ημιανοιχτή πόρτα της σύγχρονης αστικής τουαλέτας, να αφήνουμε ένα παράθυρο ανοιχτό στην παιδική μας ανάμνηση, τότε που με βαθύ κάθισμα και με το ένα χέρι να κρατάει την κουρτίνα, προσπαθούσαμε αφενός να βολευτούμε αφετέρου να ανακουφιστούμε όσο γίνεται γρηγορότερα πριν μας φάνε οι μυίγες όντες ταυτοχρόνως σε εγρήγορση μην τυχόν εμφανιστεί κάποιος και μας κόψει πάνω στο καλό. Ο δε έξω, όταν εμφανίζονταν, έπαιζε το ρόλο του συνομιλητή και του προστάτη. Πλέον μπορούσαμε να επικεντρωθούμε στο στόχο, τις τσίλιες τις κρατούσε «άλλος»
Η μισόκλειστη πόρτα μας κρατάει σε επαφή με τον έξω κόσμο για να γνωρίζουμε αν απειλείται η απόλαυση μας ταυτοχρόνως όμως δηλώνει και την κοινωνικότητα μας μια που δεν μπορούμε ούτε στιγμή να κλειστούμε στον εαυτό μας
Στός!
Ήμουν, τώρα άσπρισα.
Χεστηκαμε ένα πράγμα!!!
Χωρίς παρεξήγηση, αναφέρομαι στις πεποιθήσεις τους.
καλό, όχι ομως και τόσο σλάγκ!
Γνωστή είναι βέβαια και η πρακτική των φοιτητών που αναζητούν τις βασιλικές γόπες τους αργά το βράδυ προκειμένου να στρίψουν ένα τελευταίο τσιγαράκι με τον καπνό που περιέχουν. Πενία τέχνας κατεργάζεται.
Γνωστές είναι εξάλλου και οι σωσματζούδες κατά το καφετζούδες οι οποίες λένε το κρασοπότηρο
Αστειεύομαι :)
Προσπαθώντας να εντάξω τον παραπάνω ορισμό στη γενικότερη λογική μου ότι οι τούρκοι δεν έχουν καθόλου δικό τους πολιτισμό αλλά άντλησαν αυτόν που παρουσιάζουν ως τέτοιο από τους κατακτημένους λαούς, εντόπισα στο διαδίκτυο την ακόλουθη εκδοχή.
Όντος το kaşer ή Kayseri είναι τούρκικη λέξη αλλά και αυτή με τη σειρά της σημαίνει: τυρί Καισάρειας.
Η εγκυρότητα της ερμηνείας στη διάθεση σας.
Καρράς: δώδεκα παρά!!
μετάφραση: αστόχησα γμτ!
Κλαις για σχολιασμό με φαίνεται!!!
- συμπληρώνω τον αστερίσκο. Η πατρίδα έχει τη ρίζα πατήρ και δηλώνει πατριαρχική δομή. Ο Πλάτωνας είχε προτείνει τον όρο μητρίδα για την αρχαία Κρήτη που ήταν μητριαρχική. Επομένως ο όρος μαμά πατρίδα είναι αδόκιμος.
Βέβαια τα πάντα είναι σχετικά. Ας υποθέσουμε ότι εμείς είμαστε ο απ' έξω. Τότε ο βαθμός δυσφορίας μας ποικίλει κατά περίπτωση:
1. Ο ‘άλλος κατουράει
2. Ο άλλος χέζει
3. Ο άλλος δεν είναι άλλος αλλά άλλη και καλλωπίζεται πρωινιάτικα
4. Ο άλλος…ξερνάει
Αν καλοσκεφτούμε πολλά πρέπει να απορρίψουμε. Το όλο πρόβλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που ο ανδρισμός ταυτίστηκε με το παντελόνι. Νομίζουμε ότι είναι νέα ανακάλυψη αλλά καθόλου νέα δεν είναι. Υπήρχε από την αρχαιότητα αλλά οι αρχαίοι επέλεξαν να φοράν το χιτώνα και το ιμάτιο. Παντελόνια φορούσαν οι πέρσες. Στην πορεία βέβαια, όταν εκβαρβαριστήκαμε, φορέσαμε παντελόνια, κρύψαμε τη στύση μας και καμαρώναμε για τον καμουφλαρισμένο κεκαλυμμένο ανδρισμό μας. Σήμερα, που το ένα ψυχολογικό πρόβλημα ακολουθεί το δείνα ψάχνουμε να βρούμε το αίτιο και το αιτιατό για την πολιτισμένη αγγλοσαξονική κατάντια μας .
Κι πορώ παρά να ψηφίζω αρνητικά ατό το λήμμαν. Πρέπ κάποτε να σταματούμε να διαιωνίζομε τα μαλακιας.
Παρεμπιπτόντως, προτείνω να μπει βαθμολόγηση και στα παραδείγματα.
Στος ο BuBis!!!
Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι κάποιοι δεν ψηφισαν....
«δεν βγαίνουν τα κουκιά»... παρακαλώ να οριστεί