Υπάρχει και μια διαφορετική θεωρία από τα μέρη του Βορρά και έχει να κάνει με τους κατόχους YAMAHA «παπιών».
Θεωρητικά, η λέξη «καγκουρό» πρωτο-δόθηκε στους περήφανους προαναφερθείς δίκυκλους αναβάτες, μιας και η «ποδιά» του εν λόγω πολύ δημοφιλούς μοντέλου (που κακά τα ψέματα χαρακτήρισε 2 γενιές Ελλήνων), έμοιαζε με μάρσιπο.
Αυτή η λέξη εκφυλίστηκε στο σημερινό «κάγκουρα» όταν άρχισε και η μόδα του ξεγυμνώματος των δικύκλων, καθώς και της ηχο-ρυπαντικής πρακτικής που ήθελε την αφαίρεση της εξάτμισης προς όφελος μισού «πόνι» (γιατί ολόκληρο ίππο δεν κέρδισε ποτέ κανείς έτσι).
Σύμφωνα με την ίδια θεωρία πάντα, δεν άργησε και η εμφάνιση της λαϊκής παραφιλολογίας (όπως παραδοσιακά συμβαίνει) με επιστέγασμα τη δημιουργία των δύο κύριων «σχολών» σύντομης ποίησης του Βορρά: της Θεσσαλονίκης και του Βόλου.
Δείγματα από το έργο της «χρυσής» εποχής τους (1989-1992):
- Σχολή Θεσσαλονίκης: «που πας βρε καγκουριά χωρίς ποδιά;» ή η 4τροχη εκδοχή: «που πας βρε καγκουρό χωρίς φτερό;»
- Σχολή Βόλου: «να και η καγκουρίνα χωρίς τη λαμαρίνα...»
Υπάρχει και μια διαφορετική θεωρία από τα μέρη του Βορρά και έχει να κάνει με τους κατόχους YAMAHA «παπιών».
Θεωρητικά, η λέξη «καγκουρό» πρωτο-δόθηκε στους περήφανους προαναφερθείς δίκυκλους αναβάτες, μιας και η «ποδιά» του εν λόγω πολύ δημοφιλούς μοντέλου (που κακά τα ψέματα χαρακτήρισε 2 γενιές Ελλήνων), έμοιαζε με μάρσιπο.
Αυτή η λέξη εκφυλίστηκε στο σημερινό «κάγκουρα» όταν άρχισε και η μόδα του ξεγυμνώματος των δικύκλων, καθώς και της ηχο-ρυπαντικής πρακτικής που ήθελε την αφαίρεση της εξάτμισης προς όφελος μισού «πόνι» (γιατί ολόκληρο ίππο δεν κέρδισε ποτέ κανείς έτσι).
Σύμφωνα με την ίδια θεωρία πάντα, δεν άργησε και η εμφάνιση της λαϊκής παραφιλολογίας (όπως παραδοσιακά συμβαίνει) με επιστέγασμα τη δημιουργία των δύο κύριων «σχολών» σύντομης ποίησης του Βορρά: της Θεσσαλονίκης και του Βόλου.
Δείγματα από το έργο της «χρυσής» εποχής τους (1989-1992):
- Σχολή Θεσσαλονίκης: «που πας βρε καγκουριά χωρίς ποδιά;» ή η 4τροχη εκδοχή: «που πας βρε καγκουρό χωρίς φτερό;»
- Σχολή Βόλου: «να και η καγκουρίνα χωρίς τη λαμαρίνα...»