Σχόλια από τον protnet (132)
Εμφανίζονται 31-60 από 132
Λευκαδίτικο. Βλ. σχετική συζήτηση για ένα ποτό.
Εγώ είχα ακούσει ένα πιο καλό! Μετά το μπουκάλι λέει το χόντρυνε το παιχνίδι και τη δεύτερη φορά πήγε για αφαίρεση μπίμπι μπο! Πάντα απ' το Νο 2 που λέει κι Βράστας.
Έτσι ακριβώς! Επιβεβαιώνω κι εγώ από φυλακόβιους.
Ο Πετρόπουλος δεν ήταν γλωσσολόγος, ήταν τουρκολόγος.
Ένα χαρακτηριστικό των κωλομπαράδων ήταν η καρφίτσα στο πέτο.
Όχι, δεν ήταν για διακοσμητικούς αλλά για εντελώς πρακτικούς λόγους. Όταν ο κωλομπαράς τελείωνε έριχνε μια τσιμπιά στον κώλο για σφίξει κι έτσι ο έτσι να βγει καθαρός!
Χρησιμοποιείται κυρίως στο θηλυκό, να το πούμε αυτό, (όπως και στο παράδειγμα).
Το πρώτο Ericksson, εκείνο με το σιδερένιο πλαίσιο, στο στρατό το λέγαμε ράκαλ.
Στα αυτόματα αυτοκίνητα λέγεται kick down γιατί κατεβάζει ταχύτητα. Χρησιμοποιείται στις προσπεράσεις.
Ναι Mes! Αυτό είναι! Άκυρο το δικό μου
Εγώ άκουγα πολύ από Κυπρίους το «ταράν ταρά».
Δηλαδή «τι ώρα είναι;» από το «τι ώρα εν τωρά;»
Αν το έχει ακούσει κι άλλος ας επιβεβαιώσει.
Νομίζω ότι είναι «εγώ τό 'πα του σκύλου μου κι εκείνος στην ουρά του» που γκρουβάρει και καλύτερα.
(μα ούτε το γκρουβάρω δεν έχει αυτό το λεξικό πια;)
Ναι! Κι έσπαγα το κεφάλι ότι υπήρχε και κάτι παρόμοιο! Και πάνε νε το περάσουνε για δόκιμο. Ω τέμπερες ω μωρά!
Ίσως είναι προτσιφορικό.
Αν το καλοσκεφτείς πάντως και φέρεις στο μυαλό σου παραδείγματα θα δεις ότι δεν σημαίνει γενικά καταλαβαίνω (βλ. αδόκιμο παράδειγμα: Δεν σακουλεύομαι λέξη αγγλικά (βλέπεις; δεν στέκει)) αλλά σημαίνει καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ένα δεύτερο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ο Τσιφόρος ήταν κι αυτός μεγάλος σλάνγκουρας. Έπαιρνε τις λέξεις και τις τράβαγε απ' τα μαλλιά. Αυτό για το «σακουλετζέμ». Πιθανόν να είναι τσιφορισμός. Οπότε, φοβερή πηγή μεν αλλά να μην τον παίρνουμε και κατά γράμμα.
Η προσωπική μου εμπειρία είναι το παράδειγμα με τον καυγά που ανέφερα πιο πάνω και μια συζήτηση επ' αυτού με ένα φυλακόβιο που μου είπε πάνω κάτω αυτά που λέω στον ορισμό.
Κατά τα άλλα κι εγώ όλες τις άλλες φορές την έχω ακούσει με την έτερη σημασία.
Ναι, για τέτοια μιλούσα. Στω!
@Cunning Linguist: I am a Master Debator (ξέρω, ξέρω, στο 'χουν πει κι άλλοι. Σεφερλισμός βασικά αφού ο Mike Myers είναι ο παγκόσμιος Σεφερλής. Άλλο ήθελα να πω όμως και με μπέρδεψες)
Ναι μεν το ντεκαυλέ είναι πιο ορθογραφημένο αλλά το ντεκαβλέ είναι πιο δόκιμο από σλανγκική άποψη (όπως και γκάβλα, μπάοκ, Νταύρος και τέτοια
Άσχετη ερώτηση προς μόντουλες: Δεν υπάρχει εργαλείο όπως τα μποτάκια της βικούλας που να επιδιορθώνει αυτόματα όλες τις αναφορές σε αλλαγμένα λυνξ; Από περιέργεια.
Το έχω ακούσει κι από γιατρό! (λες ο καρδιολόγος του παραδείγματος);
Σπεκ!
Όπως είναι κοινό μυστικό στο χώρο, υπολογιστήρας είναι το σωστό και υπολογιστής το λάθος. Γιατί η κατάληξη -της αναφέρεται σε άνθρωπο και η κατάληξη -τηρας/-τήριο αναφέρεται σε πράγμα (συσκευή, χώρο κλπ) που κάνει την ίδιο δουλειά. πχ. ψεκαστής - ψεκαστήρας, θερμαστής - θερμαντήρας κλπ.
Επειδή όμως ο όρος υπολογιστήρας είναι εντελώς αδόκιμος έχει περάσει στην κομπιουτεροσλανγκ!
Λίγδα κανονικά είναι το χοιρινό λίπος. «Οι Σαρακατσάνοι κάνουν παραδοσιακά το τυρόψωμο με λίγδα αντί για λάδι ή βούτυρο»
Οπότε όταν λέμε μεταφορικά «τα μαλλιά του είναι λιγδιασμένα»ή «φοράει λιγδιασμένα ρούχα» αναφερόμαστε κυρίως σε λιπαρή βρώμα.
Πάντως το λιγδοκοκόρετσο εμένα μου κάνει περισσότερο σε κυριολεκτικό δηλαδή κοκορέτσι με πολύ λίπος.
Τα-τάν!!!
Και τώρα η πολυπόθητη εξήγηση αλά protnet!
Φλάροι εκτός από τους φραγκόπαπες λέγονται και τα πήλινα διακοσμητικά (και όχι μόνο) καμινάδων που συναντούμε σε νησιά των Κυκλάδων.
Καταρχήν γιατί οι Ιησουΐτες μοναχοί λέγονταν φλάροι;
Όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Γιάννης Μαύρος από παραφθορά του μεσαιωνικού φράρος < (ενετικό) frar (=αδελφός).
Και ποια η σχέση μοναχών και καμιναδοβουλωμάτων;
Μοιάζουν οπτικά! Δείτε μήδια 1 & 2. (Οι εξηγήσεις από εδώ κι εδώ)
Τέτοια διακοσμητικά καμινάδων θα βρούμε ζάμπολα στη Σίφνο που διεκδικεί και την πατρότητα. Αν δείτε τα μήδια 3-5 θα συνειδητοποιήσετε ότι τα ξέρετε ήδη, τα έχετε δει πολλές φορές σε σαλόνια σαν διακοσμητικά, με κεράκι μέσα! Οι Σιφναίοι λοιπόν, που έχουν εξελίξει την κατασκευή φλάρων σε υψηλή τέχνη, και που εκτός από το να τα βάζουν στα σπίτια τους τα μοσχοπουλάνε, δεν παραλείπουν να κοτσάρουν πάντα τη θρυλική αυτή κατάρα δίνοντας την ακόλουθη εξήγηση:
Ο φλάρος είναι δευτερευόντως διακοσμητικός. Η πρωταρχική του λειτουργία είναι να μη μπάζει νερά η καμινάδα και να τραβάει καλά το τζάκι. Αν λοιπόν ο φλάρος δεν είναι καλός τον ήπιαμε! Θα πνιγούμε απ' τον καπνό σαν τα ποντίκια. Όπως λέει κι ένας ψηλός στο βλόγι του, το σημερινό αντίστοιχο της κατάρας θα ήταν «να σου καεί το Playstation».
(Δείτε επίσης προβληματισμό Σαραντάκου με αναφορά και στοσλανγκρ).
Ο εξίσου μουφοκίλερ όμως protnet δεν πείθεται απόλυτα με αυτήν την εξήγηση. Λίγο το ένστικτό μου λόγω καταγωγής από Κυκλάδες, λίγο κάποιες αναμνήσεις από παιδική ηλικία, λίγο κάτι που άκουσα με οδηγούν να διατυπώσω μιαν άλλη θεωρία. Προειδοποιώ ότι η εξήγηση που θα ακολουθήσει ίσως μπάζει σαν κακός φλάρος.
Κάποτε συνάντησα σε ένα σπίτι ένα περίεργο πήλινο αντικείμενο. Ήταν μια απαίσια φάτσα, καρικατούρα, με τεράστιο στόμα, και εντελώς κούφια από μέσα. Η φάτσα αυτή μου φαινόταν οικεία. (Η πλάκα είναι ότι την έχω κάπου και σε φωτο, πρέπει να ψάξω, αν τη βρω εννοείται θα την ανεβάσω). Έτυχε να βρίσκεται στην παρέα κι ένας κοσμογυρισμένος και όταν την είδε είπε ότι είναι φλάρος. Επειδή οι άλλοι δεν είχαν ακούσει καν τη λέξη (ήμασταν Ξάνθη) εξήγησε ότι αυτή τη φάτσα τη βάζουν πάνω σε καμινάδες στην Τήνο. (Φανταστείτε μια τέτοια φάτσα και μαύρο καπνό να βγαίνει από το τεράστιο στόμα της)! Και τότε μου ήρθε φλασιά από άκρως παιδική ηλικία με τέτοιους φλάρους! Ταυτόχρονα μου ήρθαν στο μυαλό και τα gargoyles (γκαργκούγια κατά Βάρναλη) (μήδι 6), αυτές οι καλικαντζαρόφατσες που στολίζουν τα κτήρια και τους καθεδρικούς οι βόρειοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Σενεγάλοι). Μήπως ο φλάρος αρχικά ήταν κάτι τέτοιο; Ένα είδος σκιάχτρου, ένα τομέμ, μια προστασία από τα κακά πνεύματα;
(Το ωραίο είναι ότι ο Σαραντάκος, στο προηγούμενο λινκ, συνδυάζει φλάρους, γκαργκούγια και Τήνο κι αυτός, αλλά εντελώς συμπτωματικά)!
(Επίσης εδώ έχει πάλι την τυπική (αν και λίγο μπουρδουκλωμένη) εξήγηση αλλά εγώ κρατάω το εξής:
«Οι γυναίκες όταν ήθελαν να φοβερίσουν τα παιδιά λέγανε: μη βγείτε έξω, γιατί σας καραδοκά ο φλάρος»!!
Άρα ο φλάρος πρέπει αναγκαστικά να ήταν κάτι τρομακτικό! Η μεσαιωνική προβολή κάποιου τέρατος του ασυνειδήτου πάνω στους ξερακιανούς Ιησουΐτες);
Πλέον τείνω να το πιστεύω. Ο φλάρος ξεκίνησε αρχικά σαν gargoyle και σιγά σιγά στυλιζαρίστηκε σε κάτι πιο μίνιμαλ (όπως οι αρχικές Ερμές που ήταν φαλλοί και σιγά σιγά έγιναν στήλες/πινακίδες δρόμων ή τα ακροκέραμα στις στέγες που από τη μορφή του Ερμή έμειναν μόνο τα φτερά). Άρα η κατάρα «τον κακό σου το φλάρο» μάλλον είναι κάτι βαθύτερο, μάλλον είναι μια γνήσια κατάρα, με επίκληση σε πνεύματα και καλικαντζάρους και σκοτεινά αρχέτυπα, το πραγματικό νόημα της οποίας χάνεται στις μεσαιωνικές Κυκλάδες των πειρατών και των βρυκολάκων. Σόρρυ που γίνομαι λίγο γενικός στο τέλος. Όταν βρω τη φωτογραφία του φλάρου/γκαργούγιου και τη δείτε ίσως με καταλάβετε καλύτερα...
yes ιρονιψκ!
Να προσθέσω ότι οι λαμπάτοι ενισχυτές είναι σκυλιά μαύρα. Ακολουθεί προπολεμική ανάμνηση:
Όντας ήμασταν πιτσιρικάδες πηγαίναμε σε ένα προβάδικο που πιο πριν ήσανε μπαρ. Από εποχής μπαρ είχε ξεμείνει στον κήπο μια θεόρατη λαμπάτη μπασοκολώνα. Είχε φάει τον άμπακο από βροχές, χιόνια και τα σχετικά. Κάποια στιγμή ο ρουμάνος την έβαλε στη μπρίζα αλλά δεν έπαιζε. Κάποιος παλιός του είπε «άστη καμιά βδομάδα στο ρεύμα να στρώσουν οι λάμπες». Ὅπερ και εγένετο! Το εργαλείο δούλεψε και πήρε και προαγωγή σε βασικό ενισχυτή του στουντίου. Περιττό να πω ότι δεν τον βάζαμε ποτέ πάνω από το 2! Αλλά το πιο ωραίο ήταν ότι όταν τελειώναμε, κλείναμε το διακόπτη κι ο ενισχυτής έπαιζε κανονικά για κάνα δίλεπτο!
@Χανκ: Έχεις απόλυτο δίκιο! (βλ. φρέσκο μήδι με πολύ ωραίο πίνακα από Ιερώνυμο Μπος)
Λέανδρος σπεκ!
Καμία σχέση με τον κρεμαστήρα μυ (στα αγγλικά cremaster, κρεμάστορας), το μυ που συγκρατεί τους όρχεις.
Σχετικό και το γελαστό