Σχόλια από τον joe909 (215)
Εμφανίζονται 31-60 από 215
70ζ, 81 το αργότερο.
Δύο επιφανείς αντρούτσοι της ένδοξης ελληνικής καλλιτεχνικής ιστορίας, στα μήδια 5 και 6.
Σπεκ!!!
Μαραντόνα! αχααααχααααχουχαααχαααα!!!
Και βέβαια το φρέσκο Σαμανδρέου - Παπαράς.
Κυρκοφλωράκηδες: φορέθηκε πολύ το «βρώμικο '89».
Πάντως η Έφη έχει καλύτερη -αγγλική- προφορά από τον Μπένι. Προς επιβεβαίωση ανεβάζω μήδι.
Τώρα βέβαια ο Βέλγος έχει γίνει από δυο χωριά με τους Φλαμανδούς και τους Βαλόνους. Σχιζοφρένεια!
Στο προηγούμενο σχόλιο ο αγιβέ συνδυάζει εύστοχα το σχήμα ενικού αριθμού με τον πληθυντικό της απαξιώσεως.
Καλόοοοο!
Ή, «η άλλη μισή στην Κϊνα βρίσκεται».
Και: μάτια πλάνα και αυτιά αεροπλάνα.
(Ανθολόγιο παιδικής κακίας).
Και ν' αναπηδά το ευρώπουλο όταν ρίπτεται για δοκιμή πάνω στην κουβέρτα.
Ή μήπως βοϊδόπουτσα;
Πω ρε μεγάλε! Αν όταν σου πέφτει γίνεται καρότο, όταν σηκώνεται πώς είναι;;;
Το έχω ακούσει από γεροχασικλή το 80, που επαινούσε τα αλάνια που την πίνανε μαζί στα νιάτα του. Επίσης στο Άγιον Όρος, στη σκήτη της Αγίας Άννας, ένας καλόγερος ετυμολογούσε τη σκήτη Κερασιά με τον ίδιο τρόπο, ότι οι αδελφοί εκεί ήταν κορίτσια, τόσο καλά παιδιά (αυτό το δεύτερο βεβαίως πολύ διφορούμενο για το λαϊκό και καχύποπτο χριστεπώνυμο πλήρωμα).
Φόρτσα Αντωνάρα!
Γερμανιστί κλασεμαϊνεπούτσε.
Ωραίος και διδακτικός Αγιβέ. Την έχει τραγουδήσει και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου (1:51 στο μήδι), αν και δεν αντιλαμβάνομαι τι ρόλο παίζει η πύλη των λεόντων.
Να μην ξεχνάμε και το κότερο του Κόκκαλη που έσκασε την ίδια εποχή περίπου (2000), μόνο που το ρεφρέν των πασοκολαμογίων ήταν: «ήταν κι αυτός στο κότερο -όχι εγώ, ποτέ».
Και θυμίζει (το ΥΠΡΟΠΟ) πολύ τον Όργουελ (1984): Το Υπουργείο Αλήθειας, που χειριζόταν τις ειδήσεις, τη διασκέδαση, την εκπαίδευση και τις τέχνες. Το Υπουργείο Ειρήνης, που ήταν ασχολιόταν με τον πόλεμο. Το Υπουργείο Αγάπης, που ήταν επιφορτισμένο με την τήρηση της δημόσιας τάξης. Και το Υπουργείο Αφθονίας, που ήταν υπεύθυνο για τα οικονομικά.
Η κορέκτ έννοια του όρου αποδίδεται στην κομματάρα του Μιχάλη Μενιδιάτη και οπτικοποιείται επιτυχώς στο μήδι Νο 2.
Οτιδήποτε εκλεκτό και σπάνιο (Τριαντάφυλλος), πρώτο πράγμα. Μπορεί δλδ να είναι και κελεπούρι, αλλά πρωτίστως χαρακτηρίζει την ποιότητα. Από το τουρκικό tefarik. Εδώ μας λέει ότι το τουρκικό «tefârık» (αραβικής προελεύσεως) σημαίνει μικρά πράγματα, μικροαντικείμενα, συνήθως αναμνηστικά ή μικροδώρα.
Η πρωταρχική σημασία της τουρκικής λέξεως, είναι το σπάνιο και ξεχωριστό, το όμορφο κι αριστουργηματικό, με μεγάλη συναισθηματική ή και υλική αξία.
Υπήρχε κι ένα ποιηματάκι που κατέληγε: Ταύτα και μένω
λεφτά περιμένω
σας φιλώ ο γιος σας γαμώ το στανιό σας.