Σχόλια από τον deinosavros (1474)
Εμφανίζονται 61-90 από 1474
Βάνια, τη λέξη την είδαμε και ως πρακτική.
Αυτός άρχισε, κύριε.
"Όποιον δω να κλέβει κρεμμύδια θα του κάνω μεγάλη ζημιά".
Ο Καλός Κλέφτης όταν κλάνει δεν σφίγγεται υπερβολικά. Συχνά μια ζορισμένη πορδή καταλήγει σε ένα μικρό σκατουλάκι.
Ηλίας Πετρόπουλος, Εγχειρίδιο.
Βεβαίως Βικ, έβαλα στα παραδείγματα δυό ενδείξεις από αλλού, κι έχει κι άλλες.
Μα, Βάνια, είναι προφανές και το ότι σε θαυμάζω και το ότι είσαι εντελώς παλαβός :-Ρ
Ω της ζηλευτής Βάνειας παραφροσύνης!
Συνειρμικά, το βορειοελλαδίτικο ντεγνέκι = μπαστούνι, μαγκούρα για βάδισμα < τουρκ. degnek ( το g με καλαθάκι από πάνου, γμ το πληκτρολόγιό μου). Οι βόρειοι να μας πουν αν είναι σε χρήση. Πάντως γουγλίζεται με την έννοια του βρομόξυλου.
Ήρθαν και κάθησαν σιωπηλοί στο μιντέρι. Άφησαν δίπλα τα ντεγνέκια τους και τον κοίταζαν περιμένοντας υπομονετικά, χωρίς να μιλούν.
Γ. Σκαμπαρδώνης, Η ψίχα της μεταλαβιάς. Εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1990.
Ωραίος ο κουρού-τσεκίτς. Το νταγιάκι ψιλογουγλίζεται και ως βρομόξυλο και ως δεκανίκι αλλά το ένα λίνκι είναι αρκούδως σιχαμένο και δε γουστάρω.
Πάτση σταμάτα να ανακατεύεις τα αβατάρια.
Ναι, δε θέλω να σκέφτομαι τι κάνουν στους αδιάβαστους.
Βικ, η εγγραφή τσούζει πολύ?
Το ξέρω από έρλυ 80ζ.
Οχι ντε και καλά τουρκικής Χάνκοντα. Απλώς υπέδειξα την κοινότητα λέξεων στα καλιαρντά των 2 χωρών. Πχ το λατσός είναι ρομανί προέλευσης αν θυμάμαι καλά (γράφω στο φτερό, δεν κοίταξα), αν όμως δεν το ξέραμε και το βλέπαμε μόνο στα τούρκικα καλιαρντά, πιθ. θα το θεωρούσαμε τούρκικο. Τώρα, για την απώτατη προέλευση, δεν έχω ιδέα αλλά με διαολίζει εκείνο το σύμπλεγμα 3 συμφώνων l-b-n, όπως και το s-m-l στο similye= σερμελιά. Μου μυρίζει απώτερη αραβ. προέλευση αλλά δεν τόχω καθόλου με τα σκουλικάκια.
Φχαριστώ, αλλά τα εύσημα στον παρόντα - απόντα του σάητος, τον σεβάσμιο Χότζα.
άγριες μπουζουκοκαταχρήσεις μετά από γερές πληρωμές, μπερντάχια για τα μάτια μιας καμπαρετζούς
(Βάνιας, στο πρώτο σχόλιο)
Τεσεκιούρ εντέριμ Χαν εφέντη. Σ' αυτό εδώ το τουρκοκαλιαρντό λεξικό υπάρχουνε διάφορα πράματα. Βρίσκεις το λατσό = τεκνό, πουρί = πουρό, γεροπούστης, sugar (!!!) λένε το όμορφο, similya = σερμελιά, πέος κλπ έτσι με μια διαγώνια ματιά. Εχει αρκετό πράμα, της πουτάνας του πούστη γίνεται κει μέσα.
Εχω σχολιάσει στο λήμμα του Αίαντα, αν και το λίνκι γαμήθηκε. Πάντως το τούρκικο καλιαρντό lubunya γουγλίζεται εβραίως και παλαιστινίως, και δεν νομίζω οι αδελφοί τούρκοι να είχαν ακουστά την εν λόγω Κική.
Money talks, bullshit walks.
Δον Μήτσο δεν το θυμάμαι στον Καρκαβίτσα αλλά θα το τσεκάρω αν βρω το βιβλίο μέσα στον οικιακό χαμό. Συνειρμικά τα άσπρα < τουρκ. νόμισμα akçe < ak = άσπρο, λόγω του ανοιχτόχρωμου μετάλλου των συγκεκριμένων κερμάτων. Και η παροιμία ak akçe kara gün içindir = το άσπρο χρήμα είναι για την μαύρη μέρα.
Και γαμώ!
Ναι, κάπου μεταξύ ό,τι να 'ναι και φευγάτου με την έννοια του παλαβιάρη / ιδιόρρυθμου. Πιθ. να καλύπτονται από το λήμμα επίσης ο ψιλομαλάκας και ο χοντροηλίθιος.
Σωστός, αλλά νομίζω πως το λήμμα θα έπρεπε να είναι "Άλλο κάρο με πατάτες". Απ' όσο ξέρω, μόνο σε αυτή τη μορφή απαντάται.
Εν τω μεταξύ τούτω ο ταλαίπωρος Τούρκος ήτο περίτρομος, [...] προσπαθών να μειδιάση, μου είπεν ότι μ' εγνώριζεν από τα Χανιά, ότι εγνώριζε συγγενείς μου και τα παραπλήσια [...]. Οι φοιτηταί μου διηγήθησαν ότι κατά την γενομένην επ' αυτού έρευνα είχεν ευρεθεί πιστόλιον πλήρες και, μεταξύ άλλων, αντικείμενόν τι προφυλακτικόν, το οποίον δεν δύναμαι να ονομάσω και το οποίον έφερεν εις μεγάλην απορίαν τον απονήρευτον υπολοχαγόν. Φαίνεται ότι ο Τούρκος τηλεγραφητής δεν είχεν αισθανθή πολύ τας στενοχωρίας της πολιορκίας.
Ιωάννου Δ. Κονδυλάκη Άγνωστα Απομνημονεύματα (1905) από την συμμετοχή του στην Κρητική Επανάσταση του 1897. Εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2002.
Α ναι, το μαγαζί να ξαναβάλει σε χρήση το ΔΠ. Μίλησα.
Το πασίγνωστο "είμαι από άλλο ανέκδοτο" που λέει ο Χαλικού στον ορισμό δεν τόχουμε. Όποιος...
Μακράν το καλύτερο αβατάρι του σάητος ο Ξεροσφύρης.
Συνειρμικά θυμήθηκα εκείνο των 80ζ για την ΠΠΣΠ = Πούτσα Που Σπέρνει Πανικό.
Καλά, άμα σε μπαγλαρώσει και πιάσει τον βούρδουλα, εσύ πέστης για την αντίστιξη, την ειδωλοποίηση και την ιδέα της τρίχας. Και μην ξεχάσεις τον Παρμενίδη :-Ρ
Έχει κανείς παρατηρήσει, ότι οι πιτσιρικάδες δεν ξέρουν να μουτζώνουν (σπάνε κεχαριτωμένα τον καρπό)?
(Χοτζ)
Φεύγουμε και παίρνουμε τους δρόμους. Κι ο αδερφός μου με πιάνει απ' το χέρι να μην πηδώ τις αλυσσίδες στα πεζοδρόμια και να μην περνώ τους άσφαλτους όταν ανάβει το κόκκινο. Γιατί τα ξεχνώ όλ' αυτά και τα παραβλέπω. Στην Πατησίων λίγο ακόμα και θα με σκότωνε κάποιο ταξί - δεν με χτύπησε όμως πολύ- κι ο οδηγός με άρχισε στις βλαστήμιες κι έβγαλε το χοντρό του χέρι και με μούντζωσε. Και ξεκαρδίστηκα στα γέλια. Φτάσαμε στην Ακαδημία κι εγώ δεν είχα ακόμα πάψει να γελώ. Κι ο Νίκος απορούσε γιατί δεν καταλάβαινε και νόμιζε πως γελώ επειδή με χτύπησε το ταξί. Και δεν ήξερε [...] πως εγώ χαιρόμουν που με μούντζωσε ο σωφέρ, γιατί, χρόνια τώρα, δεν μ' είχε μουντζώσει κανείς, κι ούτε μπορούσε να καταλάβει πως αυτό ήταν παράλειψη και στέρηση. Και τώρα με μούντζωσαν έτσι ξαφνικά. Κι ήταν τόσο όμορφο. Κι ήταν τόσο ρωμέικο. Κι ένιωθα σίγουρα-σίγουρα να 'χω γυρίσει. Και γελούσα.
Γ. Μανιάτη ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ. ΑΛΓΕΡΙΑ 1957-1961. ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας 1990.
Κύριοι Δον, Βίκαρ και Βάνια να σας θυμίσω ότι ο μπαμπάς μου είναι ο βασικός σπόνσορας του σχολείου. Αρχίστε να ψάχνετε για δουλειά.