Σχόλια από τον dryhammer (1137)
Εμφανίζονται 1-30 από 1137
Ακόμα ανοίγει κεφάλια
Και η εκδοχή "λεμόν' του ζου" (το ζο , του ζου κλπ) και όχι της ζας (η ζα της ζας). [Στη λογική πως η ζα σε κάνει ζο]
Για μας του μαγειριού και της ταβέρνας είναι Μισελανάλατα
Εν προκειμένω (για το παράδειγμα) μάλλον εκφράζει την ιδιότητά του να είναι αρχίδι.
Λογίως καλείται φυλλοθέαση.
Άξιος!
Τα κοπανίζαμε μαζί με ζάχαρη, αλλά η σκόνη αυτή ήθελε νερό για να πάει κάτω γιατί κολλούσε και τσιμέντωνε στο στόμα.
Ακόμη, τα μαλακά στραγάλια (αφράτα τα λέτε εσείς εκεί, γιατί εμείς εδώ) τα λέμε ζεβλεπιές -μάλλον εκ του λεμπλεμπί.
Οι σταραγαλιές είναι άλλο πράμα.
...κλαίγανε
Μήπως, λέω μήπως, είναι τσορβατζής;
Το Σβαγκενέγκερ μ' αρέσει πιό πολύ. Είναι υβρίδιο Σβαρτσενέγκερ και Σφακιανάκη.
Άλλη μια έκφραση που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια καθημερινά και ως τώρα δεν είχε καταγραφεί. Στις καθημερινές πονάει το σλανγκρ κι όχι στις ακραίες.
...θέλω ν᾿ ἀκούσω νὰ μὲ πεῖς πὼς μου 'γαπᾶς ἀκόμα.
"Συνήθως η μυρωδιά προέρχεται από ανθρώπους με βρώμικο κώλο"
...όπως τα skunks δλδ. (τα ζωάκια)
Είναι, νομίζω, το update του γκόμενα-γαρίδα (και σε παραλλαγές).
Ενίοτε και σε στραβόκαβλους. Αν μάλιστα είναι κι απ' τα δύο...
Υπάρχει και ειδικός δυναμίτης
Θυμάμαι ταμπέλα σε καφενείο της προκυμαίας (που τόφαγε η πρόοδος μαζί και την ταμπέλα) "ΤΟ ΚΟΥΓΚΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΝΕΥ ΧΡΗΜΑΤΩΝ" δίπλα στο "ΜΗ ΠΤΥΕΤΕ ΚΑΤΑΓΗΣ"
Όπως σε όλους τους χώρους "υγειονομικού ενδιαφέροντος", υπάρχουν εμφανώς αναρτημένες πινακίδες "Νο σμόκινγκ αρεά"
Υπάρχει στη Χίο ένα μαγαζί πού ξεκίνησε έτσι
και μετά (την έλευση του ΒΕΝΕΤΗ) έγινε
Εδώ λέει άλλα.
Στο αμερικάνικο χρησιμοποιούν κανονική λέξη αντί ήχου και στο ελληνικό την κάνουν επιφώνημα ή ήχο. Δες και το σλαμ για τις πόρτες.