Σχόλια από τον donmhtsos (774)
Εμφανίζονται 661-690 από 774
"...Και μου λέει παραπάνω, απ' τα γόνατα πιό πάνω..." από γαμωτράγουδο* των απόκρεω.
*Το γράφω μ'αυτήν την ορθογραφία, γιατί η (καθιερωμένη) γραφή "γαμοτράγουδο", κατά την ταπεινή μου γνώμη, παραπέμπει σε τραγούδι του γάμου.
Ο αντίστοιχος εφιάλτης για τους πισωδέχτες, είναι άλλη μια ρήση του Στεφάκια: "Σκορπίνα στον κώλο!"
Μήπως αυτό το διπλό "τ" έχει και ένα αναπαίσθητο (θ) στην εκφορά του; Γιατί ένας φίλος απ' τη Δονούσα μού'χει πει, πως εκεί έτσι το προφέρουν. Π.χ. Πίτ(θ)α.
Τό 'χω ακούσει από φίλο δικηγόρο. Στο δικαστήριο σε δίκη "περί μη καταβολής δεδουλευμένων σε ναυτικούς". Ο δικηγόρος των ναυτικών αναφέρεται συνέχεια στα "pay" που δεν έχουν καταβληθεί και "τι θα γίνει με τα pay μας", αναγκάζοντας τον πρόεδρο να τον ανακαλέσει στην τάξη: "Κύριε συνήγορε παρακαλώ όπως μη χρησιμοποιείτε την ξενόγλωσσον αυτήν έκφρασιν, άλλως φοβούμαι ότι αύτη θ' αποτελέσει το προϊόν της δίκης δια τους ενάγοντας."
Θυμάμαι, λόγω ηλικίας ( μέχρι να με πιάσει τοέμενταλ) κάποια πράματα. Μετά είναι εύκολο να τα βρω στο νέτι.
Αν κλικάρεις εδώ, πας στο σχετικό διήγημα του Παπαδιαμάντη, απ' όπου με τη σχετική "κοπτοραπτική" έφτιαξα το παράδειγμα. Από 'κει κλικάροντας έργα, έχεις πρόσβαση σ'ολόκληρο το έργο του. Με την ευκαιρία πρέπει να κάνουμε κάτι με τις ντοπιολαλιές. Όπως διαπίστωσα από το διάλογο εδώ, έχεις πολύ καλή γνώση του αντικειμένου.
Εξαιρετικό! Τα πάντα όλα: η ιστορική αναδρομή για την Ομόνοια, το θαυμάσιο και διαχρονικό (η ρεμούλα του δημοσίου χρήματος έχει βαθειές ρίζες) σκίτσο του Μποστ και τέλος το απολύτως εύστοχο ποίημα-σχόλιο στα καλιαρντά. Μια μικρή συνεισφορά (για τους νεώτερους, που πιθανόν δεν γνωρίζουν): Η Χαβάη, των (αδελφών) Κατελάνων, ήταν ένα κακόφημο νυχτερινό μαγαζί (τις δεκαετίες '60 και '70, αν θυμάμαι καλά) στο υπόγειο του θεάτρου Περοκέ, κέντρο του αγοραίου, ομοφυλοφιλικού έρωτα. Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν πολύ συχνά για περιστατικά βίας που διαδραματίζονταν εκεί.
Το απλάδα το άκουσα κι εγώ στο Ναύπλιο, από μάγειρα, που είχε κάνει χρόνια στην Αμερική και περιέγραφε τις απλάδες που ετοίμαζε εκεί, τόσο γλαφυρά, που σου τρέχανε τα σάλια!
Γιατρέ μου ξανακύλισα!
Καμιά σχέση με την ετυμολογία του ως άνω. Μπορεί όμως να μπεί σε νέα χρήση ως σύντομη εκφορά (ή και συντομογραφία) του: Θα (σ)ου (π)ω (α)λ(λη ώρα) κατά το "τεσπα"
Τι μου θύμισες τώρα! Ο Ν. ο παρτουζάνος ηταν ρέκτης της τσόντας. Την εποχή εκείνη ('70 κάτι) που δεν υπήρχε διαδίκτυο (ούτε καν βίντεο) σύχναζε σε τσοντάδικο και συγκεκριμένα στο "Λίνα" (στους Αμπελοκήπους, πίσω από το νοσοκομείο "Ελπίς"). Έλεγε, δε, χαρακτηριστικά: "Εγώ στο "Λίνα" έχω στασίδι!"
Εμφανίστηκε πρόσφατα στους κινηματογράφους αμέρικάνικη ταινία με ελληνικό τίτλο το αρκτικόλεξο ΦΛΟΜΠΑ (Φίλη Λόγω Όγκου, Μάζας Περιφέρειας και Ασχήμιας). Προφανώς δεν αποτελεί ετυμολογία. Το πιθανότερο, "κατασκευάστηκε" από τους (εν δυνάμει σλάνγκους) διανομείς της ταινίας, για ν' αποδώσει εννοιολογικά το αρκτικόλεξο DUFF (Designated Ugly Fat Friend -Προσδιορισμένη Άσχημη Χοντρή Φίλη) του αρχικού τίτλου τηςταινίας.
Φανταστικός διάλογος:
Η κυρία (αναγνώστρια του παρόντος) στον ψαρά:"θα ήθελα ένα φύκη φύκη."
Ο ψαράς (περιχαρής): Ευχαρίστως κυρία μου!
Η κυρία: Όχι πολύ μεγάλον, γύρω στο κιλό!
Ο ψαράς τέζα!
Ακριβώς! Τό'πιασες το υπονοούμενο!
Παρέλειψα να παραπέμψω όσους θέλουν περισσότερες πληροφορίες για το ψάρι εδώ. Όπως παρατήρησα εκ των υστέρων, η επιστημονική του ονομασία, Phycis Phycis έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Προέρχεται από το ελληνικό (το) φύκος, το γνωστό μας φύκι. Συνεπώς θα μπορόυσαμε ν' αποδώσουμε την επιστημονική ονομασία του σαλούβαρδου στα ελληνικά ως: φύκης φύκης!
Πανέμορφος! Η συμπάθειά μου!
Καλόοοο!
Και για τους τεμπέληδες υπάρχουν οι μηχανές του αρμέγματος. Προσοχή όμως! Σταματούν αυτόματα σε συγκεκριμένο βάρος "προϊόντος".
Εξαιρετικό λήμμα. Τόσο για το περιεχόμενο, όσο και γιά το διάλογο που επακολούθησε. Πιστεύω πως οι ντοπιολαλιές, (και όχι μόνο με τη στεγνή "επιστημονική" αντιμετώπιση του τύπου προέλευση, ετυμολογία κττ) αλλά με την προσέγγιση που έγινε από τους προλαλήσαντες (ιδιαίτερα από το Βάνια) για τη μουσική και το ρυθμό του λόγου, είναι ένας ανεκτίμητος πλούτος και πρέπει με κάθε τρόπο να διασωθεί. Πιστεύω πως ο αυτός εδώ ο ιστότοπος μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην προσπάθεια αυτή. Θα πρότεινα λοιπόν να δημιουργήσουμε μιά "θεματική ομάδα" με αντικείμενο τις ντοπιολαλιές και να προσπαθήσουμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον για συμμετοχή ανθρώπων που έχουν σχετικές γνώσεις. (Πιστεύω πως γνωρίζουμε ανθρώπους από τον τοπο καταγωγής μας που μπορούν να συνεισφέρουν απ' ευθείας, είτε μέσω τρίτων τις γνώσεις τους ). Καλό θα ήταν ο διάλογος αυτός να γίνει συντονισμένα μέσω των υπευθύνων του ιστοτόπου.
Παιδιά, με συγκινείτε αφάνταστα. Ευχαριστώ πολύ.
Μ' ανάβει αυτός ο μανάβης!
Αυτά κάνουνε και σε λίγο θα βλέπουμε τα ψάρια μόνο σε φωτογραφίες από
Εμένα πάντως ο Ιμπίθας δε με πείθει. Γαμώ τα ξεκαρφώματα και παράλληλα άριστη μουνοπαγίδα!
Μου ήρεσε! Πιό πολύ το ποίημα με τα καρύδια. Ασχολείσαι και με αγροτικές εργασίες;
Γέννημα θρέμμα! Κι εσύ, αν κρίνω απ' το "Θερμιώτης", έχεις σχέση με το νησί. Αν θες μου λες.
Πάντως έχω γράψει κι άλλους σχετικούς ορισμούς, είτε απόλυτα σχετικούς με τη ντοπιολαλιά, όπως λάνω, είτε αναφερόμενους σε άλλα θέματα, αλλά περιέχοντες λέξεις απ' τη ντοπιολολιά, όπως ο αϊ Γιάννης ο 'πορνιαστής, ανερούσα, είτε αναφερόμενους σε πρόσωπο του νησιού (Στεφάκιας)εδώ, εδώ κι εδώ
Η ετυμολογία της λέξης είναι από το Τουρκικό kocaman (πρφ. κοτζαμάν) : πελώριος. Η λέξη kocam (πρφ. κοτζάμ) σημαίνει "ο άντρας μου" και χρησιμοποιείται μάλλον εσφαλμένα. Πιό κοντά εννοιολογικά είναι η λέξη koca πρφ. κοτζά, που εκτός από σύζυγος, σημαίνει μεγάλος.