Όλος-χρόνος-κλασική ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου της Χύνος-Φιλμς.

Ο Κώστας Χατζηχρήστος μετά από ένα μεγάλο κάζο επαναλαμβάνει μηχανικά: «Πω πω Μανώλη, πω πω τι πάθαμε Μανώλη! Πω πω Μανώλη!». Μέχρι να το γαμήσει και να ψοφήσει.

Το λέμε όταν παθαίνουμε μεγάλο κάζο, μεγάλη νίλα, ζημιά, ιδίως αν είμαστε φαν του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Πέρι: Πω πω Μανώλη τι φιστίκι ήταν αυτό! Πω πω Μανώλη! Πω πω τι πάθαμε Μανώλη!
Μπρίλιος: Μα δεν με λένε Μανώλη, χρυσέ μου. Μπρίλιο με λένε!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Galadriel

αχαχαχαχ και το -πω- με -α-: πα πα πα μανώωωωωλη

#2
Galadriel

Άει καλάαα εγώ έλεγα για το πα πα πα Μανώλη του Λογοθετίδη που είναι εξίσου απίθανο... Το 'χαν οι Μανώληδες φαίνεται το πω πω.