Ο Τριανταφυλλίδης αναφέρει πως βιοπαλαιστής είναι αυτός που με κοπιαστική εργασία εξασφαλίζει την υλική επιβίωσή του, διεξάγοντας αγώνα για αυτήν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, κάτι άλλο παίζει.
Οταν μιλάμε για βιοπαλαιστή, δεν αναφερόμαστε σε Γιακουμήδες, σε άτομα της γενιάς των 700 ευρώ και σε άτομα που δεν έχουν που την κεφαλή κλείναι.
Μιλάμε ειρωνικά για άτομα που είναι πιστά στο δόγμα: Νόμος είναι το δίκιο του Σωκράτη, για άτομα της γενιάς των 700.000.000 ευρώ, για άτομα που 'χουν βουνά από ψιλικό οξύ, για άτομα που 'χουν στρέμματα από μαρουλόκηπους, για προλεφτάριους, για σκαφάτους και λοιπούς φραγκάτους.
Μιλάμε για διευθυντές και μεγαλοστελέχη εταιρειών που φορώντας ύφος ζητιάνου, αξιοποιούν στο έπακρο την δημοσιοκαφρικήπαπαρολογία και κλαίγονται για τη ρουφιάνα την οικονομική στύση που τους χτύπησε τη πόρτα. Μέσω του φόβου της απόλυσης ξεζουμίζουν το προσωπικό τους, ζητώντας θυσίες προκειμένου, να μπορέσει να αντέξει η εταιρεία στο διάβα της οικονομικής στύσης, ώστε το προσωπικό να μπορεί να έχει δουλειά. Κλαίγονται, λες και θέλουν να τους ελεήσεις, ενώ φορώνταςύφος ν καρδιναλίων, προσπαθούν να ξεχωρίσουν απ' το κοπάδι, ζώντας μέσα στη χλίδα και στη γλκαμουριά.
Όχι... όχι δε ζουν στη γκλαμουριά για αυτούς. Για τη φουκαριάρα τη μάνα τους, που έζησε σε δύσκολα χρόνια «πείνας και δυστυχίας», ανέχονται την «ξεφτιλισμένη» την καλοπέραση.
Παρακαλούν και καλά, τον Άη Φανούρη να τους γυρίσει πίσω τα διαφυγόντα κέρδη, αλλά επειδή αυτός είναι μόνιμα κωλυώμενος... τα παίρνουν απ' τους υπαλλήλους τους, μέσω πενιχρών αυξήσεων, απολύσεων, άμισθης υπερωρίας. Ας είναι καλά το «τέρας» που λέγεται «οικονομική στύση».
- Ρε εσύ χθες που μας είχε μαζέψει ο ρουμάνος στο σαλόνι της εταιρίας και μας εξηγούσε πως κάνει φιλανθρωπικό έργο που δεν έχει απολύσει τη μισή εταιρεία εν μέσω οικονομικής στύσης, πήγα να δακρύσω. Σκέφτηκα: Τόσο μεγαλόψυχο αφεντικό έχω; Μα το Θεό θα θελα να του δώσω ένα πενηντόευρο. Τον λυπήθηκα... χαχαμπουχαχα!
- Ρε εσύ είναι βιοπαλαιστής ο άνθρωπος. Παλεύει καθημερινά με την οικονομική στύση προσπαθώντας να μην έρθει τούμπα στο καναβάτσο. Για ποιους το κάνει; Για μας το κάνει. Κι αντί να φιλοτιμηθούμε να δουλέψουμε τζάμπα, απ' τη μια θέλουμε αυξήσεις, ενώ απ' την άλλη σαν τις κατινούλες της γειτονιάς γκρινιάζουμε, που έχει τέσσερις βίλες, πέντε κότερα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αλλά αυτά τα 'χει για να χαλαρώνει από τη βιοπάλη, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να σκαρφιστεί ιδέες που θα βελτιώσουν τη μοίρα όλων μας. Αλλά εμείς, που να τον κατανοήσουμε; Είμαστε ζώα. χαχαμπουχαχα!
4 σχόλια
Hank
Μπράβο ρε Γκατς πέστα! Ένα μέρος της φιλολογίας για την οικονομική κρίση (αγνοώ πόσο) έχει ως σκοπό να τα καταπίνουμε όλα αδιαμαρτύρητα και να μην σηκώνουμε κεφάλι. Τώρα τα πάντα δικαιολογούνται, γιατί λέμε «είναι κρίση, τι να κάνουμε κτλ».
GATZMAN
Σχετικά ρε φίλε με αυτό το ραγιαδισμό που μας δέρνει. Θλίβεται κανείς όταν διαπιστώνει πως οι αρχαίοι θεωρούσαν ιδιώτη, κάποιον αμέτοχο στα κοινά προβλήματα, προσάπτοντας στη λέξη τις...αρνητικές συνδηλώσεις. Και τώρα ως idiots (λέξη που προέρχεται από τη λέξη ιδιώτης) καθόμαστε όπως λες και τα καταπίνουμε όλα αδιαμαρτύρητα.
Hank
ΥΓ. Σλανγκαρχιδιά: Στην τρίτη παράγραφο, δεύτερη σειρά, νομίζω ότι πιο σωστό είναι «πού την κεφαλήν κλίναι», αν και αν θέλω να είμαι ακόμη πιο σλανγκαρχίδης, το ακόμη πιο σωστό είναι «πού την κεφαλήν κλίνωσι», σε αντιστοιχία με το Ευαγγελικό «ο Υιός του ανθρώπου ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη» (Λουκ. 9,58). Αυτό το τελευταίο είναι το σωστό (Υποτακτική), αλλά έχει επικρατήσει να το λέμε και σαν απαρεμφατοειδές «πού την κεφαλήν κλίναι».
Vrastaman
Vrastaman slaps Hank with a Loutsos!