Πέρα από την ενδελεχή ανάλυση του Κνάσου, σημαίνει και τον πάρα πολύ κακό, αυτόν που έχει μια οποιαδήποτε αρνητική ιδιότητα σε τόσο ακραίο βαθμό, ώστε να θέλουμε να τον / την / το βρίσουμε τόσο άγρια, που θα έπρεπε να κατεβούν πολλά καντήλια από τις χριστοπαναγίες και τα μπινελίκια. Έτσι τελικά λέμε μόνο «ο / η / το θεμουσχώρα με» (οπωσδήποτε με άρθρο και μονολεκτικώς), εννοώντας τις βρισιές που θα εκστομίζαμε και που αποτελούν άρρητα λήμματα. Χρησιμοποιείται και για καταστάσεις ακραίας ξεφτίλας.
Τι μαλακία έκανε πάλι ο θεμουσχώρα με...
Εντάξει, να πάμε με το δικό σου αυτοκίνητο, κι όχι με το δικό μου στην εκδρομή, αλλά είναι και λίγο θεμουσχώρα με!... Θα μας βγάλει μέχρι την Κόρινθο;
2 σχόλια
Dirty Talking
Δηλαδή η διαφορά από το λήμμα του Κνασού είναι ότι αυτός το ανέλυσε ως κλητική προσφώνηση («Θέε μου σχώρα με» από θεούσες), ενώ εγώ ως επιθετικό/ κατηγορηματικό προσδιορισμό (λ.χ. «το αυτοκίνητο το θεμουσχώραμε»).
knasos
Α, οκ!