Σπαρίλα, κατάσταση κηδεία, κατάσταση αδράνειας και αφόρητης βαρεμάρας, στην οποία βρίσκεται ένας άνθρωπος ή μια παρέα, καθώς και μια υπηρεσία, μια γενικότερη φάση, κλπ. Είναι υπερθετικός του μουργέλα, είναι πιο κοντά προς το σαπίλα, καθότι η κατάσταση αυτή έχει ψοφήσει εδώ και καιρό και βρωμάει. Το «σαπίλα» όμως διαφέρει γιατί έχει κάποιο ίχνος κοινωνικής κριτικής μέσα, κάποια ένταση δηλαδή στο βάθος, ενώ το «ψοφιμίλα» είναι εντελώς τελείως ουδέτερο. Βαριέται κι αυτός που το λέει, δεν υπάρχει πάθος πουθενά.

  1. - Καιρό έχω να σε ρωτήσω, πώς πάει το τμήμα σου;
    - Τίποτα, ψοφιμίλα. Δεν κουνιέται πούστης, σου λέω.

  2. - Περάσατε καλά χθες;
    - Μπα, ψοφιμίλα...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Galadriel

Το λες και για πάρτη σου δηλαδή; Ή χαρακτηρίζει μόνο το περιβάλλον και την κατάσταση; Σαν να λέμε «με έχει πιάσει μια ψοφιμίλα» όπως λέμε «με έχει πιάσει μια σπαρίλα» παίζει;

#2
Hank

Μες, θαρρώ πως ναι.

Θυμάμαι έναν διάλογο από το «Έθνος Ανάδελφον» του Χάρρυ Κλυνν επί 1985:
Δημοσιογράφος: Καλημέρα σας, τι δουλειά κάνετε;
Περαστικός με ψοφιμίλα: Γραφείο κηδειών.
Δημοσιογράφος: Και πώς πάνε οι δουλειές;
Περαστικός: Πώς θέλετε να πάνε; Το ΠΑΣΟΚ μας την έχει κάνει την κηδεία.

Για να συνεχίσω την γαργαλιέρα, η ψοφιμίλα σε αρχαίζουσα λέγεται ακηδία (α & κήδομαι= δεν φροντίζω τον εαυτό μου), πλην το σύνηθες μαργαριτάρι είναι ότι όλοι το λένε κηδεία (δεν εννοώ το «κατάσταση κηδεία», που λες εσύ)...

#3
iron

ναι, ναι, στέκει. εγώ τουλάχιστον το λέω.

#4
GATZMAN

Καλή ξεκούραση