κίονας

Υπερβολικά μεγάλη πούτσα, παλαμάρι, μαδέρι, φίδι, καραγουδούμπα (το τελευταίο καλιαρντιστί).

Και θα μου πει κανείς: τι χρειαζόταν άλλη μια λέξη για το εν λόγω θεματάκι, τη στιγμή που διατίθενται προς χρήση καμιά δεκαπενταριά συνώνυμα τουλάστιχον; Και απαντώ.

Ο κίονας κάνει, βρε αδερφάκι μου, κάτι σε πιο κυριλάουα, άλλωστε προέρχεται ως όρος από το λεξιλόγιο της επιστήμης της Αρχαιολογίας. Ενώ τα άλλα έχουν όσο να το κάνεις πιο ταπεινή προέλευση: από τον κόσμο της θάλασσας και του λιμανιού (παλαμάρι), το ζωικό βασίλειο (φίδι), την κουζίνα (γούδα) και πάει λέγοντας. Το λοιπόν, από αυτήν ακριβώς την ασυμμετρία ανάμεσα στο κυριλέ σημαίνον (κίονας) και το μη κυριλέ σημαινόμενο (πούτσα) προκύπτει και το ενδιαφέρον του πράγματος.

Εικάζεται με μεγάλες πιθανότητες οτι ο κίονας -σε αντίθεση με μαδέρια, παλούκια, δοκάρια, φίδια, κουλουπού- είναι εφεύρεση θηλυκού μυαλού σε στιγμή σπάνιας αναλαμπής... Τω όντι, είναι κομμάτι δύσκολο να το ακούσεις σε μπακουροπαρέα («μαλάκα, έλα να δεις έναν κίονα που έχω», δεν κολλάει με τπτ). Είναι όμως απολαυστικό να το ακούς από λαϊκάντζες/δευτεράντζες γκόμενες, οι οποίες δε θέλουν και να το παραχέσουν με τις χοντράδες και να καταταγούν στις νταλικέρισσες, απ' την άλλη όμως γουστάρουν να πετάξουν και τη σλανγκιά τους, έτσι, για να μας δείξουν ότι έχουν αρχίδια (μικρά μεν, αλλά έχουν). Αυτά.