Ρητορική ερώτηση, σαρκαστική και πιεστική ταυτόχρονα, σε φίλο που τον παρακαλάμε να βγει μαζί μας αλλά αυτός μας προβάλλει την ανεξήγητη επιθυμία του «να μείνει σπίτι».

Προέρχεται από το εξής: υπάρχει μια παράδοση (που πιθανώς βασίζεται σε ιατρική αναγκαιότητα για την προστασία των ιδίων) το νεογέννητο και η λεχώνα να μην βγαίνουν από το σπίτι παρά μόνο σαράντα μέρες μετά την γέννησή, όταν δηλαδή «σαραντίσουν». Τότε το βρέφος για πρώτη φορά επισκέπτεται την εκκλησία (μόνο ως τον πρόναο, ως μη βαφτισμένο) όπου ο ιερέας του διαβάζει μία ευχή. Η μητέρα επίσης πηγαίνει για πρώτη φορά μετά από σαράντα (και παραπάνω λογικά) ημέρες στην εκκλησία και, αν φυσικά επιθυμεί, κοινωνεί. Ύστερα από αυτά, παιδί και μητέρα μπορούν να βγουν έξω και το μωρό να δει τον κόσμο, επισκεπτόμενο και θαυμαζόμενο από συγγενείς και φίλους.

Με την έκφραση, δηλαδή, ειρωνευόμαστε τον αυτοεγκλεισμό κάποιου στο σπίτι που μοιάζει με αυτόν του προστατευόμενου ευάλωτου βρέφους ή της λεχώνας.

- Έλα ρε μαλάκα, ξεκόλλα απ' τη ζωή σου! Πάμε για ποτάκι!
- Δεν βγαίνω σου λέω σήμερα, μη μου ζαλίζεις τ' αρχίδια!
- Έλα ρε, σε παρτάκι θα σε πάω, η μισή παρέα της εορτάζουσας να έρθει, μια μουνοθύελλα από μόνες τους είναι!
- Ξεφορτώσου με ρε! Δε βγαίνω απ' το σπίτι μου σου λέω!
- Γιατί; Ασαράντιστος είσαι;

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Ο ΑΛΛΟΣ

Δεν ξέρω αν έχει όντως εκκλησιαστική προέλευση ή είναι απλή δοξασία, αλλά πάντως και η ίδια η λεχώνα δε βγαίνει πριν σαραντίσει. Ίσως από αυτό να βγαίνει κι η έκφραση: είναι πιο σουρεάλ να παρομοιάζεις έναν 'αντρα με λεχώνα!

#2
patsis

@ΑΛΛΟΣ: Φίλε μου ίσως έχεις απόλυτο δίκιο, τώρα που το σκέφτομαι, παράλειψή μου. Αυτό για την κοινωνία στις σαράντα μέρες πάντως είμαι σχετικά σίγουρος ότι ισχύει. Για να δούμε τι θα πουν κι οι υπόλοιποι συσλανγκιστές με τα σχόλιά τους.

#3
GATZMAN

Ωραία λέξη!

#4
Hank

Ωραίο! Δεν το είχα ακούσει! Στο Ευχολόγιο υπάρχει «ευχή εις σαραντισμόν» ή κάτι παρόμοιο. Όπως λες, λόγω ιατρικής αναγκαιότητας παλαιότερων εποχών, οι χριστιανοί πήραν πολλά παρόμοια, που υπήρχαν ήδη στους Εβραίους. Σήμερα «κατ΄ οικονομίαν» η ευχή μπορεί να ειπωθεί απ' τον παπά και πριν το σαρανταήμερο, αν οι γονείς επιθυμούν να διαβαστεί η ευχή... Αλλά το μωρό κοινωνεί αφού βαπτιστεί, δεν μπορεί να κοινωνήσει πριν βαπτιστεί.

#5
patsis

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο παραπάνω ορισμός εμπεριέχει σφάλματα στην ανάλυση/ετυμολογία του.

Παρακαλώ τους συντελεστές να ανεβάσουν την προηγούμενη πρόταση στο σώμα του ορισμού μέχρι διορθώσεως αυτού.

@Hank, ΑΛΛΟΣ: Ο ορισμός μου είναι αποδεδειγμένα πρόχειρος και αυτομαστιγώνομαι δημοσίως. Κάνω ένα-δυο τηλέφωνα στις πηγές μου και επανέρχομαι με διορθωτική αναφορά στους συντελεστές.

#6
Vrastaman

Μάγκα, πάτα το «Αναφορά» και ανάφερε τι θες να αλλάξει - και κάποιος mod ή κάποια rocker θα επιληφθεί του θέματος...

#7
Hank

Προχωράμε με γρήγορες δρασκελιές προς την Βικουλοποίηση του σάιτ, απ' ό,τι βλέπω...

Ένα λεπτό μάγκες... Μηθίνκς ότι άμα κάποιος από μας γράφει και μια παραπάνω ξερολιά στα σχόλια, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου! Μας ενδιαφέρει η σλανγκ, κι από σλανγκ άποψη ο ορισμός είναι τέλειος.

Όποιος παρ' ελπίδα ενδιαφέρεται για βικουλίστικα τρίβια, να ολοκληρώσω:

Έχω την εντύπωση (από μνήμης) ότι υπάρχουν εκκλησιαστικοί κανονισμοί περί του πότε κοινωνά ξανά μια γυναίκα που ήταν λεχώνα (ή λ.χ. είχε περίοδο), που είναι πολύ αρχαϊκά στοιχεία, αναπαράγουν διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου, και πλέον στις μέρες μας εφαρμόζονται κυριολεκτικά μόνο από πολύ γκαγκά παπάδες. Στα πλαίσια αυτά νομίζω, χωρίς να είμαι σίγουρος, ότι στον σαραντισμό είναι η μητέρα που κοινωνά και όχι το μωρό που κοινωνά στην βάφτισή του στους ορθοδόξους (και στους ρωμαιοκαθολικούς στην πρώτη κοινωνία στην εφηβεία, γιατί γι' αυτούς παίζει ρόλο η συνειδητή μετοχή). Αυτό έχει στην πράξη εγκαταλειφθεί σήμερα, γιατί αφορά σε μια παρωχημένη αντίληψη (περί ιατρικών αναγκαιοτήτων και) περί «ακαθαρσίας» της γυναίκας. (Τώρα γιατί δεν μπαίνουν οι γυναίκες στο ιερό ή δεν γίνονται ιερείς είναι «άλλου παπά Ευαγγέλιο»). Αατά...

#8
Hank

Υ.Γ. Για την ακρίβεια, ο «σαραντισμός» δεν συνδέεται άμεσα με την θεία κοινωνία, απλά σημαίνει ότι everything is back to normal και η μαμά μπορεί στο εξής να κοινωνά άμα/όποτε θέλει. Οι ευχές αυτές είναι λίγο μόνο μπλακ και ορισμένοι πεφωτισμένοι παπάδες τις διαβάζουν στο τροχάδην. Στην πράξη, η ευχή αυτή έχει ταυτιστεί με την πρώτη επίσκεψη του μωρού στην εκκλησία, και παλιότερα ήταν, όπως λες, συνδεδεμένο με ιατρικές αναγκαιότητες για το παιδί ΚΑΙ την λεχώνα (Άλλος).

#9
patsis

Λοιπόν, με πηγή τους συσλανγκιστές μου αλλά και κάνα-δυο τηλέφωνα που έκανα, πιστεύω ότι έχω αρκετά στοιχεία για την διόρθωση (αν αυτή γίνει δεκτή από τους μοντς - δικαίως μπορεί να πουν οι άνθρωποι «πέρνα δεύτερο ορισμό μη μας βάζεις να καθαρίσουμε» κλπ, το εννοώ).

Στέλνω την αναφορά συντομότατα.

#10
patsis

Ο ορισμός έχει διορθωθεί.

Thanks στους συντελεστές.

#11
Επισκέπτης

Είναι για ιατρικούς λόγους σαφώς (καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα του νεογέννητου, χρειάζεται γύρω στις 40 ημέρες για να μπορεί να αντιμετωπίσει ενδεχόμενους εισβολείς - μικρόβια), η μητέρα επίσης παραμένει εντός οικίας για να μην μεταφέρει μικρόβια στο νεογέννητο μέσω του θηλασμού - επιπροσθέτως τόσες μέρες περίπου χρειάζεται για να επανέλθει η ίδια σε φυσιολογικά ορμονικά επίπεδα [παρακαλώ, εδώ να σημειωθεί ότι νομικά μια γυναίκα διατηρεί το ακαταλόγιστο για το διάστημα των 40 αυτών ημερών μετά τον τοκετό«!!!. Αυτή λοιπόν η ανάγκη που επιβεβαιώνεται και επιστημονικά - ιατρικά, παλιότερα (αφού είχαν αντιληφθεί μέσω παρατήρησης ότι υπάρχει ένα χρονικό όριο που έχει ανάγκη νεογέννητο και λεχώνα ) απέκτησε την επικάλυψη του τελετουργικού - θρησκευτικού στοιχείου, και ως τέτοια την κληρονομίσαμε! Αρα δεν πρόκειται μόνο για δοξασία θρησκευτικού τύπου, έχει ιατρικό έρρισμα. ίσως να μην χρειάζεται να διορθωθεί ο αρχικός ορισμός. [πρώτη φορά σας επισκέπτομαι, αλλά μάλλον θα γίνω φαν] χαιρετώ σας

#12
Vrastaman

Γου-Γυ με κάθε σεβασμό διαφωνώ με την θέση σου. Η 40ήμερη (η οποιαδήποτε άλλη) καραντίνα λεχώνας και βρέφους για ιατρικούς λόγους είναι παντελώς άγνωστη στον υπόλοιπο κόσμο. Οφείλεται αποκλειστικά σε υπερφυσικές δοξασίες. Θρησκείες που πρεσβεύουν την περιτομή και κλειτοριδεκτομή επίσης προσπαθούν να επικαλεστούν ιατρικούς λόγους, εις μάτην. Αναρωτιέμαι εάν η σφαλερή δοξασία ότι δεν πρέπει να βγαίνουμε έξω λουσμένοι γιατί θα κρυώσουμε« έχει επίσης υπερφυσικές ρίζες.

#13
Hank

Κάπου στη μέση μου φαίνεται ότι είναι η αλήθεια. Δεν έχω εμπειρία λοχείας που να μπορώ να την επικαλεστώ, αλλά μου φαίνονται υπερβολικές οι σαράντα μέρες στην εποχή μας. Αλήθεια έχει άποψη καμιά σλανγκομούνα ή κανάς γιατρός του σάιτ;

Από την άλλη, σε παλιότερες κοινωνίες ντάξει οι θάνατοι νεογέννητων ήταν πονεμένη ιστορία και δεν ήταν ακριβώς σαν να βγαίνεις έξω λουσμένος. Εξάλλου δεν νομίζω ότι δόθηκε ποτέ από την Εκκλησία ιδιαίτερη βαρύτητα στην ευχή αυτή, δεν θεωρήθηκε ξέρω γω προιόν υπερφυσικής αποκάλυψης αυτή η συνήθεια, όπως το Βάπτισμα, απλώς η Εκκλησία είτε ήρθε να επικυρώσει μια συνήθεια που ήδη υπήρχε, είτε θεσμοθέτησε κάτι που νομίζω ότι εν πολλοίς είχε ιατρική σκοπιμότητα. Ή στο περίπου.

#14
Galadriel

Ελάτε κοντά στην γιαγιά Μες να σας πει μια ιστορία. Οι παραδόσεις ανεξάρτητα από το πώς πέρασαν στην εποχή μας (μέσω θρησκείας εδώ) έχουν σοφία μέσα τους.

Έχουμε μια λεχώνααα...

Σωματικά διαλυμμένη: εννέα μήνες τροφοδοτούσε ένα ανθρωπάκι με ύλη από το κορμί της - αν δεν έπινε γάλα, το μωρό δεν κώλωνε, βούταγε το ασβέστιο από το δόντι της και δεν πα να γαμηθεί το δόντι της αλληνής τί το θέλει το κορμί της, τώρα έχει παιδί να γεννήσει, αυτή μπορεί να μείνει και χωρίς δόντια. Μετά βεβαίως το βγαλε κι όλας όπως το βγαλε, λεπτομέρειες γενικά είναι γνωστές. Το μωρό έφυγε αλλά η κοιλιά έμεινε εκεί (απίστευτο, μήνες μετά και την περνάνε ακόμα για έγκυο, η κοιλιά μένειιι). Έχει και τα οιστρογόνα που πέφτουν απότομα, το κορμί της τα παρήγαγε σε τρομερές ποσότητες για να κρατήσει το έμβρυο στην κοιλιά και να μην το πετάξει σαν ξένο σώμα, τώρα δεν τα χρειάζεται πλέον δεν πα να γαμηθεί η ψυχολογία της, χεστήκαμε.

Κι έχει και ένα μωρό δίπλα της που ξυπνάει ανά δίωρο και θέλει βυζί ουά ουά ουά, μέχρι να φάει περνάει μισάωρο, μέχρι να ρευτεί (γιατί αν δεν βγάλει τον αέρα που κατάπιε ρούφα-ρούφα θα ξεράσει και άντε πάλι από την αρχή) άλλο ένα μισάωρο, και μετά από την υπερένταση κοιμάται ένα δεκάλεπτο μέχρι να ξαναξυπνήσει το βρέφος και ζει με πεντάλεπτα ύπνου επί 40 μέρες και βάλε.

Χελόου; Δεν γίνονται αυτά αγάπη μου. Κι αν γίνονται εξ ανάγκης «στην εποχή μας» όπως αναφέρθηκε, παίζει το ενός κακού μύρια έπονται - όταν ένας άνθρωπος είναι κομμάτια και τα νεύρα του σπάνε, την πληρώνουν όλοι.

Τότε λοιπόν που τις κρατούσαν τις παραδόσεις, η λεχώνα έμενε στο σπίτι 40 μέρες και η πεθερά ήταν στο σπίτι και της τα πήγαινε όλα στο κρεβάτι. Και μετά από το pampering του 40μέρου, όπου είχε πάρει τα πάνω της σωματικά και τα ράμματα είχαν πέσει, όπου είχαν ψιλοεπανέλθει τα οιστρογόνα της σε νορμάλ επίπεδα, όπου το μωράκι είχε αρχίσει να κοιμάται μέχρι και τρίωρο σερί, σηκωνόταν πάνω η ζάβαλι μάικο και μεγάλωνε το παιδί της.

Δατ ιζ, μπορεί να μην είναι απαραίτητα ή αποκλειστικά ιατρικοί οι λόγοι (αν και αν βάλεις και την ψυχιατρική μέσα στην ιατρική παίζει να είναι χαχαχα), αλλά όλοι οι παραπάνω, ψυχολογικοί, κοινωνικοί κλπ. Αλλά ήταν σοφό ως παράδοση και όπως και σε άλλες περιπτώσεις έμεινε πίσω γιατί εμείς είμαστε μοντέρνες γυναίκες και δεν γουστάρουμε τα αναχρονιστικά πρότυπα της γιαγιάς μας σκατασταμούτραμας.

Αατα.

#15
Hank

Μπορώ να συμφωνήσω, αν και (ή επειδή) δεν έχω εμπειρία. Η πονεμένη ιστορία είναι τι άδειες δίνει σε μια γυναίκα η δουλειά της. Λυπάμαι που το λέω, δεν ξέρω. Τι άδεια δίνεται σε μια εγκυμοσύνη; Τι κάνουν οι εργαζόμενες; Ξύνω πληγές;

#16
Galadriel

Α, όσο γιαυτό δεν υπάρχει θέμα, δίνουν άδεια περίπου έναν αιώνα: Δίνεται καμια πενηνταριά μερούλες, κοπανάς και μέρος της κανονικής άδειας και περνάει το διμηνάκι. Και, τράστμι, αυτό το δίμηνο φαίνεται σαν αιώνας αχαχαχααχ

#17
Hank

Α, εντάξει, καλά είναι τα πράγματα...

#18
Hank

Μπορώ πλέον να γκαστρώσω εργαζόμενη χωρίς τύψεις...

#19
Galadriel

Ιιιιιι άχου άχου άχου!!! «Γκαστρώσω» έλεος!

#20
Vrastaman

Μες, ποτέ μου λεν ένοιωσα τόσο «πολλά συγκινημένος» (που λένε και στην μαρτυριάρικη Κύπρο) διαβάζοντας κάποιο ποστ εδώ ή οπουδήποτε αλλού στο internet. Σπεκ στην πένα σου. Όσον αφορά τον Khan γαι εγώ χρησιμοποιούσα εκφράσει όπως γκαστρώνω πριν παρευρεθώ από κοντά (ως θεατής σπλατεριάς βεβαίως βεβαίως) τις γέννες της κόρης μου και του mini me υιού μου.

Ασφαλώς και οι χελώνες χρήζουν κάθε είδους pampering. Το δικό μου ζόρι έγκειται στο ότι όταν ήθελα να βγάλω τα παιδιά μου βόλτα πριν τις 40 μέρες έπρεπε χωρίς να προκαλέσω την μήνι των συγγενών έπρεπε πρώτα να καλέσω τον σαμάνο του χωριού για να δώσει την λεγόμενη «μισή ευχή». Παντού υπάρχουν loopholes, ακόμα και στα υπερφυσικά!!

#21
Hank

Χάσμα γενεών! Μήπως είμαι τελικά πιο κοντά στην γενιά του Κνάσου παρά στην δική σου;

#22
Galadriel

Χάνκυ δεν έχει να κάνει τόσο με την ηλικία όσο με το ότι, όταν δεις τί ακριβώς έκανες στην άλλη με ένα πήδημα, αποκτάς μεγαλύτερο σεβασμό για το θέμα :-P

#23
Hank

Νταξναούμ, συνήθως (όχι πάντα, μην γενικεύουμε) οι γυναίκες θέλουν παιδί, εγώ τουλάχιστον δεν τραβάω κανένα ιδιαίτερο ζόρι να τεκνοποιήσω...

#24
anchelito

@ Vrastaman:
«...Η 40ήμερη (η οποιαδήποτε άλλη) καραντίνα λεχώνας και βρέφους για ιατρικούς λόγους είναι παντελώς άγνωστη στον υπόλοιπο κόσμο...»
Δεν ισχύει αυτό, π.χ. στον γερμανόφωνο χώρο καλείται Wochenbett (=εβδομάς+κλίνη) και διαρκεί 6 εβδομάδες, οπότε οι 40 μέρες πρέπει να έχουν κάποιο εμπειρικό υπόβαθρο.
έχει δε κυρίως ιατρικούς λόγους που αφορούν την επούλωση των πληγών, την ελεγχόμενη εκκροή διαφόρων κτλ. κτλ. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, πήγαμε αυθημερόν στο σπίτι και για ένα μήνα πήρα το οικοκυριό επ΄ώμου και κατενόησα τους λόγους.
Α΄για την κατάθλιψη της τρίτης ημέρας μιλήσαμε; ;)

#25
Ο ΑΛΛΟΣ

@Μες: (Ή μάλλον, με αφορμή τη Μες - το σχόλιο δεν είναι προσωπικό): Είναι ανάγκη να ανακτήσουμε το χαμένο σεβασμό μας στις λέξεις. «Γκαστρώνω» σημαίνει αυτό που σημαίνει : κάνω το μερίδιό μου της δουλειάς ως άντρας, για να συλληφθεί ένα παιδί. Μόνο που γκαστρώνω είναι μία λέξη, ενώ η περίφραση είναι 13 λέξεις. Γιατί πρέπει να θεωρηθεί έλλειψη σεβασμού να το πεις έτσι; Αφού όπως το λέμε, έτσι είναι. Και η έγκυος είναι γκαστρωμένη, τολμήστε να το πείτε, δε δαγκώνει. Ίσα ίσα που γκαστρωμένη είναι πιο τίμια λέξη από το έγκυος, αφού δεν ενέχει εκείνη την ενοχική νυάνς πολιτικής ορθότητας που έχει η καθαρά επιστημονική και δύσκολη στην κλίση της έγκυος.

Και ο τυφλός είναι τυφλός, δεν είναι άτομο με προβλήματα στην όραση. Και ο ανάπηρος είναι ανάπηρος, δεν είναι αμέο.
Και ο γύφτος, για όνομα του θεού, δεν είναι Ρομ! Ρομ είναι η δική τους λέξη, αλλά όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος είναι από την Κίνα λέμε «κινέζος» στα ελληνικά, δεν το λέμε στα κινέζικα, οπότε γιατί να μη λέμε και γύφτος στα ελληνικά αλλά Ρομ στα Ρομανί;
Και δεν ξέρω αν έχετε προσέξει ότι, όταν θέλουμε να πούμε κάτι καλό για έναν Αλβανό, συνήθως δε λέμε «Αλβανός» αλλά «από την Αλβανία»: δηλαδή του πετάμε στα μούτρα ευθέως ότι «Αλβανός» είναι κακός χαρακτηρισμός, που δεν του αρμόζει.

Συμπερασματικά, γκαστρώνετε γιατί χανόμαστε!

#26
Vrastaman

Πράγματι, ένας παραπληγικός μου φίλος τα παίρνει άγρια στο κραμίο όταν τον αποκαλούν «άτομο με ειδικές ικανότητες» αντί για ανάπηρο.

Ωστόσο, το γκάστρωμα δεν αφορά πρωτίστως την εγκυμοσύνη ζώων και όχι ανθρώπων;

#27
Galadriel

Το ρήμα γκαστρώνω δεν απορρίπτεται ως κακόηχο (μόνο) αλλά και ως γενικόλογο και ασαφές.

Γαστέρα η κοιλιά, γκαστριά η κατάληψη της κοιλιάς από γουτέβερ (μωρό στην εξειδίκευσή του αλλά είπαμε, γενικόλογο και ασαφές), και βέβαια ως άντρες που έχετε μια κοιλιά τίγκα στο έντερο και τίποτα άλλο, όλα εκεί μέσα σας φαίνονται κοιλιά. «Θέλω να την γκαστρώσω» > «Θέλω να της γεμίσω την κοιλιά» ορσάμθινγκ.

Έιιι πρρρ, έχει εξειδικευμένα λεπτεπίλεπτα όργανα εκεί πέρα, δεν είναι απλά μια κοιλιά, ούτε είναι απλά δυο αρχίδια και τέλος (καλά δεν συζητάω για τα δώδεκα της στρουμφίτας αλλά λέμετε τώρα). Έχει κάτι απίστευτα πανέμορφες, λεπτεπίλεπτες και ντελικάτες σάλπιγγες δίπλα στις αυγοθηκούλες, που καταλήγουν στην ζεστή και φιλόξενη φωλίτσα της μήτρας, που το τρυφερό της άνοιγμα καταλήγει στον υγρό και απαλό κόλπο (τον οποίο νομίζω γνωρίζετε εξ επαφής). Έχει βιοχημικές μηχανές όπου πολύπλοκα χημικά μόρια, κάθε μήνα σαν ρολόι, κανονίζουν να ξεμυτίζει ένα πολύτιμο μοναδικό αυγουλάκι, δεν τα χουν όλα μαζεμένα σε ένα σακούλι κι άντε όποτε μας καβλώσει τα πετάμε έξω πλατς - είναι ποίηση, μαγεία, η φύση έχει ρυθμίσει τα ρολόγια κι αυτά λειτουργούν βρέξει χιονίσει.

Το γυναικείο κορμί είναι ένα μαγικό βιοχημικό εργοστάσιο εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της φυσικής μαστοριάς. Δεν είναι απλά μια κοιλιά, δεν είναι απλά μια γκαστριά, για όνομα! Είναι γονιμοποίηση.

Δεν γκαστρώνετε βρε, γονιμοποιείτε, δίνετε νόημα σε όοοολο αυτό το θαύμα, που υπάρχει εκεί χωρίς εσάς, αλλά μόνο με εσάς παίρνει αξία. Τα λιώνετε όλα πια, τα ισοπεδώνετε μόνοι σας, απορρίπτοντας την πιο σημαντική χρησιμότητά σας, άιντε.

#28
Ο ΑΛΛΟΣ

Τς.

Όταν όοοολα αυτά που περιγράφεις χωράνε σε μία λέξη, αυτό είναι ποίηση!

#29
Hank

Πάμε πάλι:

Μπορώ πλέον να γονιμοποιήσω εργαζόμενη χωρίς τύψεις.

#30
Galadriel

...κι έτσι θα δώσεις νόημα σε όλο αυτό το θαύμα που συμβαίνει στο κορμί της και μόνο με σένα θα πάρει αξία. Μλκ τειπατώρα! Τί τελειότητα λόγου είναι αυτή! Μερικές φορές με τρομάζω...

#31
baznr

Ας μην ξεχνάμε οτι αυτά που τώρα εμείς λέμε «ιατρικοί λόγοι» μέχρι πριν 300 χρόνια που αγνοείτο παντελώς η ύπαρξη των μικροβίων και πριν 150 που άρχισαν να συνδέονται αυτά με ασθένειες, υπήρχε μέσα στόν όρο «ιατρική» αρκετή μεταφυσική. Αρα πεδίο δόξης λαμπρό για κάθε θεομπαίχτη.
Εν κατακλείδι: Το ιατρικό και το θρησκευτικό στην λαϊκή παράδοση σχεδόν ταυτίζονται.

#32
Επισκέπτης

Και ο «ασαραντιστος» θα πει: Οχι,περιμενω τη μανα σου. Με τις μλκιες σας.ΑΜΑ ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΔΝ ΘΑ ΒΓΕΙ.
και αντε γαμηθειτε

#33
Galadriel