Τα Χάπια, παντός είδους και παντός καιρού. Αλλιώς και χάπες (ενικός η χάπα), ή και κουμπιά.
Εξαιρετικά εθιστικά τα περισσότερα, προκαλούν σε υπερβολικές δόσεις ανεπανόρθωτες βλάβες στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Η απαξιωτική ονομασία καργιόλια, που παραπέμπει στις γνωστές καριόλες, εκφράζει την περιφρόνηση με την οποία τα περιβάλλουν όσοι είναι μπλεγμένοι με ντραγκς, ιδίως οι παραδοσιακοί χασικλήδες. Τα καργιόλια είναι σκέτη χημεία, όχι αγνά προϊόντα της Μάνας Γης. Όλοι τα βρίζουν, όλοι τα κράζουν, κι όμως όλοι (σχεδόν) τα έχουν κάποτε φάει.
Η ακόλουθη περιπτωσιολογία δεν είναι σε καμιά περίπτωση εξαντλητική, αλλά εντελώς ενδεικτική (για τα επίλοιπα στη γνωστή Βασιλικούλα).
[i]Βαρβιτουρικά[/i] ή βαρβιτούρες. Βρίσκονται σε κάθε σπιτική φαρμακαποθήκη. Καταπραϋντικά και «υπνωτικά», με ηρεμιστική επίδραση. Αν τα κόψεις απότομα, τα συμπτώματα του συνδρόμου αποστέρησης είναι ιδιαίτερα οδυνηρά, περιλαμβάνουν σπασμούς και ντελίρια. Οι ναρκομάνες τα χωρίζουν περαιτέρω σε υποκατηγορίες, συνήθως ανάλογα με το χρώμα: «χαζόμπαλες», «κόκκινοι διάβολοι», «σφήκες», «blue birds».
[i]Aμφεταμίνες[/i]. Ο αντίποδας της βαρβιτούρας. Διεγερτικά και «ψυχαγωγικά», αποτελούν φθηνό υποκατάστατο της κόκας για τη μπασκλασαρία. Εδώ ανήκει το Mdma, γνωστό ως ecstasy (για συντομία έψιλον ή XTC), που μεσουράνησε στα 90's. Εκτός από την από του στόματος λήψη, παίζουν και σε ένεση (σπιντάρισμα) αλλά και καπνίζονται (ice). Tα τζάνκια τις λένε και κρύσταλλα.
[i]Παραισθησιογόνα[/i] ή τριπάκια. Μοιάζουν ενίοτε στα αποτελέσματα με τις αμφεταμίνες. Βασιλιάς τους το LSD: χίπηδες, σίξτις, Viet-fuckin-nam, παιδιά των λουλουδιώνε και τα ρέστα. Σ' αυτό το καργιόλι οφείλονται τα περισσότερα καΐκια αυτής της Γης. Παλιά όταν το έπαιρνες σου έδιναν ευχές του στιλ: «άντε και καλό ταξίδι», «όρτσα τα πανιά» κλπ. Ο φιλόσοφας Michel Foucault είχε δηλώσει πως ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής του. Από τη δεκαετία του '90 και μετά, μεγάλη διάδοση γνωρίζουν τα παραισθησιογόνα μανιτάρια.
[i]Τρελόχαπα[/i]. Αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά, τα «χάπια της ευτυχίας». Η κατεξοχήν ντόπα των δυτικών κοινωνιών, όπου όλοι χαπακιάζονται για να ανταποκριθούν στον πόλεμο της καθημερινότητας, την πίεση και τους γρήγορους ρυθμούς. Prozac, όχι Πλάτωνας.
- Ωραίες εποχές φίλε τα νάιντις... Trancemedia, Battery, Άλσος, Amorphia, μετά U-matic και δε συμμαζεύεται... Να χορεύεις όλη νύχτα και να μην καταλαβαίνεις το Χριστό σου από κούραση. Να σκας συνωμοτικά χαμόγελα στον απέναντί σου, διότι ήξερες πως ήτανε στο ίδιο τριπάκι με σένα. Και μετά, όταν πια τέλειωνε το πάρτι κι έβγαινες απ' το κλαμπ μέρα μεσημέρι, με τα μάτια κρεμασμένα μέχρι το πάτωμα, να ψάχνεις απεγνωσμένα ένα μπάφο για να στανιάρεις... Αυτά είναι! Δε λέω, τα γαμοκαργιόλια στείλανε πολλά παιδιά κατά Κάιρο μεριά, είδαμε όμως πράματα μαγικά, που όλοι εσείς οι «καθαροί» ούτε τα φαντάζεστε...
18 σχόλια
johnblack
Παίδες παίχτηκε μαλακία στο παράδειγμα κι έμεινε στη μέση. Περιμέντε πρώτα να επέμβουν οι μόδιστροι και μετά βαράτε, φιλάκια
patsis
Αγγλική σλανγκιά για την κεταμίνη: special k (βλ. και σχετικότατο και δυνατό τραγούδι των Placebo και τα άσχετα δημητριακά της Kellogg’s).
[Χωρίς παρεξήγηση johnblack]Στο slang.gr έχουμε ανθρώπους παντού!
Vrastaman
Esta Si Esta No
johnblack
Πάτσις: για ορισμένα είμαστε ακόμ στο στάδιο της έρευνας, θα δείξει.
Αυτό το έχουμε ανθρώπους χωρίς παρεξήγηση που κολλάει; γιατί τώρα ξύπνησα
Hank
Καταπληκτικό! Άριστο! Μπράβο!
patsis
Εννούσα ότι έχουμε ανθρώπους για σλανγκιές από μουσικούς χώρους, γηπεδικούς, επιχειρηματικούς, τραπεζικούς, της διασποράς, της αγροτιάς κλπ. και από τον ευρύτερο των ναρκωτικών. Το τελευταίο ε, όσο και να πεις είναι καλό σαν γνώση (απ’ το να αφορίζει κανείς χωρίς να ξέρει) αλλά δεν ήξερα πώς να το διατυπώσω για να μην το πάρεις στραβά.
Hank
Ο Μαυρόγιαννος ανήκει στην κατηγορία sex, drugs & Baudrillard (& body-building & τζόγος).
Vrastaman
Πάτση, ξέχασες τα φραπενεία και τα ευαγή ιδρύματα!
Hank
Είπαμε, αυτά είναι προϊόν έμμεσης διαδικτυακής γνώσης.
Hank
Όπως και τα λήμματα σλανγκομούνων για δονητές, και τα λήμματα πολιών οικογενειόρχεων για το μπουρδελίζειν στα '70ς και '80ς.
iron
Χανκι, τον Φουκώ ξέχασες στο προφίλ του μαυρόγιαννου.
Hank
Ασφάλουσλυ, ο μετα(σο)δομιστής Μισέλ Φουκώ είναι από τα sine qua non της θεωρητικής γκαρνταρόμπας με την οποία ο Μαυρόγιαννος προσεγγίζει τα καργιόλια, τα μπιλντέρια και τον τζόγο. Συγγνώμη για την κατάχρηση χώρου, αλλά όποιος ενδιαφέρεται αξίζει να δει την τιτανομαχία μεταξύ του Φουκώ και του μεσιέ Σομσκύ (με παχύ ch), που μας διασώζει το συσιφόνι.
xalikoutis
επίσης πολύ ενδιαφέρον έχει η φιλολογία και παραφιλολογία για το με τί κόβουνε τα καργίόλια, πχ ότι τα mdma τα κόβουνε με τσιμέντο (και χιλιάδες άλλα)...
johnblack
@ πατσι: οκ, γκατ ιτ (έφυγε η τσίμπλα απ' το μάτι)! σα να λέμε ζώα του δάσους και του αγρού. Και μπάι δε γουέι, είμαι τζόρας αλλά όχι κι έτσι :ρ
@ χαν: μ' έφτιαξες πάλι! αλλά είπαμε, προσπαθώ να γίνω κι εγώ ένας ταπεινός Χώμα Γιουνιβερσάλ(ις) στούντιο
Άσχετο: είχα δει σε γραπτό φοιτητή κάποτες τη γραφή Fuco και μου σηκώθηκαν οι τρίχες απ' την ψλ. μου με το συμπάθειο. Πιστεύω πως θα έπρεπε να δημιουργηθεί μια κατηγορία με μαργαριτάρια φοιτητών κι έτς, θα σπάγαμε στο γέλιο.
xalikoutis
poust-procturalist
το γάμησα
Vrastaman
Λωλ!!!!!
Deliolanis
Tα γαμημένα τα καργιόλια γαμώ το σπίτι τους γαμώ τα παλιοξεσκισιάρικα (άκυρο ξέσπασμα-εκτόνωση ανάγκης για άμεσο μπινελίκωμα)
johnblack
χαλίκ, σε ετοιμάζω λήμμα σχετικό με τα κοψίματα.
Καργιόλια είναι και τα νεύρα, π.χ. έχω τα καριόλια μου = έχω τα διαόλια μου. Αν το θέλει κανείς ας το τσιμπήσει.