τσούλα

ΤΣΟΥΛΑ=ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΛΑΞΑΝΔΡΑΤΟΥ

Σώωωπα βρε Μανώλη, είπες να την εκθέσεις δημοσίως;

Για δείτε και ετυμολογία τσούλα-τσουλί-τσολιάς-τσόλι (=κουρέλι).

Chulo στην τρέχουσα καστεγιάνικη αργκό σημαίνει «μάγκικα» / «κωλολέει» / «και γαμώ» κλπ, αλλά προέρχεται απο τον chulo de putas = νταβατζή και κατ' επέκταση μάγκα (π.χ. ρήμα chulearse = κάνω το μάγκα, ενώ συνεκδοχικώς chulo λέγεται ο Μαδριλένιος λόγω της φλωρομάγκικης προφοράς-ιδιώματος, κάτι ανάλογα με τα λαϊκά αθηναϊκά βλ. επιτηδευμένα μακρόσυρτη προφορά των υγρών συμφώνων, προφορά του όμικρον ως ö, όπως ο Ζαμπέτας κλπ).

Αλλού πάλι το ετυμολογούν από το παλιο-ιταλικό ciulla = κοπέλα...

Ήξερα ότι προέρχεται από το τσουλί ή τσούλι(χαλάκι), πάνω στο οποίο πατάμε και ξεβρωμίζουμε τα παπούτσια μας. Δηλαδή μια πολύ βρωμιάρα γυναίκα την οποία έχουμε μόνο για να μας «ξεβρωμίζει», υφιστάμενη συγχρόνως την απόλυτη υποτίμησή μας. Πιθανολογώ να είναι πιο κοντά σε αυτή τη λέξη παρά στην ιταλιάνικη.

Η Τσούλα υπάρχει και ως κύριο όνομα σε διήγημα του Παπαδιαμάντη.

Τσούλα, ἀγάπη μου! σὲ παντρεύουν;

Κάποια φορά, επισκεπτόμενος το βεσέ θερινής ταβέρνας, πέρασα μπροστά από μια μίνι παιδική χαρά όπου όλα τα σκασμένα παίζανε και τραβιόντουσαν μανιωδώς. Κατά την διάρκεια που έκανα δουλειά μου άκουσα έκπληκτος όλα τα πιτσιρίκια (6 να ήταν το μεγαλύτερο) να την έχουν πέσει στην Μαρία και να την φωνάζουν όλοι τσούλα, και εσκέφτηκα: «μα τόσο μπινελίκι πια από τα μικρά; και μάλιστα τόσο απροκάλυπτα; που πήγε η αθωότητα;».
Βγαίνοντας έξω διαπίστωσα πως το «τσούλα» ήταν το λογικότερο επιφώνημα προς τη Μαρία η οποία είχε μπαστακωθεί τρομαγμένη στην αρχή της τσουλήθρας.

Ρισπέκ πανκέλις!

Τριαντάφυλλος και Μπάμπης, το ετυμολογούν από το ιταλικό ciulla, αποσπασμένο από το fanciulla: κοριτσάκι προεφηβεικής ηλικίας, (αρσενικό fanciullo) που' ναι άλλος τύπος του fancello που προέρχεται απ' το fante: μωρό, παιδάκι κι αυτό απ' το λατινικό infans.

Ε! και το chula από 'κει το κόβω.

μπα, εγώ επιμένω (όπως και στη χαμούρα) στη δική μου άποψη...

θεωρώ παραπλανητική την (λογική) ετυμολόγηση από τα ιταλιάνικα, ακριβώς επειδή είναι λογικοφανής.

γιατί δηλαδή το εφηβάκι κοριτσάκι να μετατραπεί με τόσο σεξιστική γενίκευση, κατευθείαν σε τσούλα, τσουλί, τσόλι; πολύ πιο κοντά στο νόημα είναι το τσούλι (κατά Ανδριώτη = κιλίμι, κουρέλι, λέξη που ήδη είχαμε από τον μεσαίωνα και προέρχεται από τα τούρκικα (çul).

Εγώ απλή αναμετάδοση έκανα αλλά μ' έβαλες σε σκέψη: Αν η λέξη είχε νονό τότε μάλλον ενισχύεται η άποψη των Τριαντάφυλλου και Μπάμπη -άντρες γαρ.
Αν είχε νονά, μάλλον ενισχύεται η άποψή σου –λαμβάνω υπόψη και την πιθανότητα η νονά να ήταν chula τσούλα.

Η οπτική γωνία παίζει ρόλο, νο;

με είπες τσούλα ρε;! :Ρ

(στέφανε, ΜΗΝ απαντήσεις σε αυτό!)

χμ... να σοβαρευτώ... εδώ έχουμε Μέγα θέμα: τι είναι πιο πιθανό, να χαρακτήρισε «τσούλα» για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα ένας άντρας μια γυναίκα, ή να το έκανε γυναίκα αυτό πρώτη; φοβάμαι ότι ισχύει το δεύτερο, γιατί εμείς τα κοριτσάκια δεν πολυχωνευόμαστε μξ μας ως γνωστόν, οπότε μιλάμε για νονά, άρα έχω δίκιο, ΧΑ!

Ή ζηλιάρης κακάσχημος ή πουρό που η «τσούλα» δεν θα του καθόταν με τίποτα.
Ή ζηλιάρης πούστης που του 'φαγε η «τσούλα» το γκόμενο.

(Ξέρω καλή μου πως όλοι αντιλήφθηκαν το disclaimer που σου 'κανα εδώ).

έτσι! Κυρία η κυρία!

η θεωρία περί πουρού μου αρέσει ακόμα περισσότερο.... ο κακάσχημος λιγότερο. Ο πούστης επίσης παίζει. Τεσπα, τόσες θεωρίες έχουμε στο τραπέζι, ας διαλέξει ο γερμανός μεταφραστής.

κρίμα στο Μαράκι, και στο κάθε Μα(να)ράκι ... Τσουλάκι εεε; Δεν πειράζει θα σε στρώσω εγώ...