Έχουμε πρώτα διαβάσει τον άλλο ορισμό; Ωραία!
Σε παρόμοιο πνεύμα, «εγώ» είμαι επίσης το αυτοκίνητό μου. Κι εσύ το δικό σου, και ούτω καθεξής.
Λέγεται από τον οποιονδήποτε, όχι μόνο από άτομα με ιδιαίτερο μεράκι για τα αυτοκίνητα. Συνήθως όμως σε συμφραζόμενα σχετικά με το παρκάρισμα.
Φτάνω σπίτι μου με το αυτοκίνητο. Κάνω βόλτες να βρω θέση. Και πριν καλά καλά κλείσω σαρανταπέντε λεπτά, τσουπ! να τος ο θέσαρος! Παρκάρω, και όταν έχω σχεδόν τελειώσει, με πλευρίζει ένας άλλος (δηλαδή ένα άλλο αυτοκίνητο) που επίσης ψάχνει θέση, δεν ξέρει αν παρκάρω ή ξεπαρκάρω, και με ρωτάει: «Έρχεστε ή φεύγετε;»
Εγώ φυσικά έχω σκοπό να φύγω. Από το αυτοκίνητο. Αν όμως του πω «φεύγω» και αντ' αυτού φύγω, έχει όλα τα δίκια να με βρίζει μετά. Γιατί του είχα πει ότι θα φύγω, δηλαδή ότι θα φύγει το αυτοκίνητο.Βγαίνουμε από κάπου με ένα φίλο, που θα με πάει σπίτι μου με το αμάξι. Ψάχνουμε πού το έχει παρκάρει.
-Πού είσαι;
-Πού είμαι, ε; Χμμμ, για να θυμηθώ...(Και εκτός παρκαρισιακών συνθηκών):
-Τι κάνει ρε μαλάκα ο κόκκινος! (αυτός με το κόκκινο)
7 σχόλια
patsis
Ωραίος! Να κλαψουρίσω λίγο; Με την παραπάνω έννοια εγώ είμαι τεζαρισμένος κάπου στην πόλη μου και περιμένω τον μάστορα να γυρίσει από τα μπάνια του. Ο άλλος εγώ είμαι στην Αθήνα χωρίς αμάξι. Κι ο Άλλος γράφει λήμματα. Σύνδρομα διπολισμού και τριπολισμού, οέο.
johnblack
Λέγεται από τον οποιονδήποτε, όχι μόνο από άτομα με ιδιαίτερο μεράκι για τα αυτοκίνητα.
Γι' αυτούς και για άλλους λόγους φρονώ πως η έκφραση δεν είναι σλανγκ. Ακόμη και σ' ένα δικόγραφο π.χ. μπορείς να την τρακάρεις.
Αντιθέτως, καρασλάνγκ είναι η εξίσωση εγώ = η μάρκα, η αυτοκινητοβιομηχανία την οποία γουστάρω και από την οποία έχω ψωνίσει. Όπως ακριβώς και στον χαλικούτειο ορισμό (όπου εγώ = η ομάδα), για να ταυτιστεί κάποιος με τη φίρμα, θα πρέπει να είναι πολύ καυλόγκαζος, αυτοκινητάκιας του κερατά κι έτσι. Π.χ. μιλάνε ένας μερσεντάκιας κι ένας με VW Golf Gti:
- Τι να μας πεις κι εσύ απ' τη ζωή σου ρε, που φτιάχνεις αυτοκίνητα για τον κάθε άσχετο και τον κάθε βλάχο που θέλει να βλέπει και καλά το αστεράκι και να καμαρώνει σα γύφτικος γκασμάς; Όλοι οι αλβανοί σε κρατάνε, κάτι κυριούλες στην εμμηνόπαυση και κάτι λούληδες...
- Εγώ αγόρι μου έχω ιστορία λαμπρή πίσω μου, όχι σαν και σένα που ξετσουτσούνισες τώρα με τις τουρμπίνες και μας κουνιέσαι.. Πάρτο γραμμή, μερσεντές δε θα γίνεις ποτέ σου, ό,τι επιδόσεις κι αν βγάζεις, γκέγκε;
patsis
Δικόγραφο; Τι με θύμισες τώρα... Πραγματική, πραγματικότατη περίπτωση σε επαρχιακό πρωτοδικείο: Ο Α, ιδιοκτήτης αγελάδας, κανόνισε με τον Β, ιδιοκτήτη ταύρου, να φέρουν τα ζώα σε επαφή για να ζευγαρώσουν. Έλα όμως που ο ταύρος τη γάμησε και ψόφησε, κυριολεκτικά! Έκανε ο Α αγωγή για αποζημίωση. Ο δικηγόρος του Β, μέγας πλακατζής, έγραψε τις κάλτσες του στις προτάσεις. Θυμάμαι μόνο αυτό, από την προφορική ανάπτυξη: «Διότι εμείς, κυρία πρόεδρε, είμαστε πάντοτε τρυφεροί με τις αγελάδες που πλησιάζουμε...» Στην αίθουσα έγινε της πουτάνας, γελάσανε και τα έδρανα που λένε, ακόμα το θυμούνται οι δικηγόροι της πόλης και γελάνε... Αν βρω το δικόγραφο θα το καταθέσω.
Ο ΑΛΛΟΣ
@johnblack: Καλά, υπάρχουν άτομα που μιλάνε έτσι; Αυτό δεν είναι να 'σαι καυλόγκαζος, είναι αρρώστια!
Ως προς την πρώτη σου παρατήρηση: ναι, μπορεί... (Να δοκιμάσω μια υπεράσπιση; Θα τη δοκιμάσω. Αν πιάσει έπιασε.) Όμως,
...όταν κάποιος σου μιλήσει όπως στο παράδειγμα 1, υπάρχει πάντοτε μία πιθανότητα να μην καταλάβεις τι εννοεί. Αυτό δεν εξαρτάται από το τι τύπος είσαι, πιο σλάνγκουρας ή πιο θείτσα, αλλά από το αν τη συγκεκριμένη στιγμή συντονίζεσαι με τον τρόπο σκέψης του. Ή ενεργοποιείς τη λειτουργία «ο τύπος ψάχνει θέση, άρα φεύγω σημαίνει αυτό», ή δεν την ενεργοποιείς, οπότε φεύγω σημαίνει το άλλο -ουσιαστικά το αντίθετο.
johnblack
Φίλε μου καλέ, καλέ μου φίλε, δεν νομίζω πως έπιασε (όπως κι εσύ το ψυχανεμιζόσουν άλλωστε) :)
Καταρχήν είναι τόσο συνηθισμένο αυτό το «έρχομαι-φεύγω» που πρέπει να είσαι ντιπ για ντιπ καραγκαγκά για να μη το πιάσεις. Το «φεύγω» με την έννοια «αφήνω το αμάξι και βγαίνω» απλά δεν υφίσταται, μόνο υπό την επήρεια σεφερλίτιδας θα μπορούσε κανείς να το πει. Εν τέλει το «έρχομαι-φεύγω» κυριολεκτούν απολύτως, αφού εσύ πάντα έρχεσαι ή φεύγεις, άσχετο αν αυτό το κάνεις με αμάξι, με ελικόπτερο, με πεζό δύο ή με σνόουμπορντ.
Επίσης: το τρίτο σου παράδειγμα είναι από άλλου παπά βαγγέλιο. Το να λες «ο κόκκινος» για κάποιον που έχει κόκκινο αμάξι, είναι σα να λες ο μερσεντάκιας, ο χοντάκιας, ο κατεμάκιας (KTM, αυστριακές μοτόρες), ο σεντανάκιας κ.ο.κ.
Τέλος, ναι υπάρχουν άτομα που μιλάνε έτσι κι ακόμα χειρότερα. Το παράδειγμα ήταν σχετικά ήπιο.
Ο ΑΛΛΟΣ
Για το πρώτο σου σκέλος συμφωνώ. (Προσπαθησα να το υποστηρίξω το έρμο, το πονάω, καταλαβαίνεις, αλλά άμα δε βοηθάει και το ίδιο...)
Για το δεύτερο όχι. Ο κάθε -άς ή -άκιας είναι αυτός που έχει κάτι ή κάνει κάτι που τον χαρακτηρίζει. Άλλο να σε χαρακτηρίζει το αμάξι σου, το μαλλί σου, τα γυαλιά που φοράς, η πρέζα που πίνεις, η σχέση σου με τον υπολογιστή σου, τα μουνιά που κυνηγάς (μαλλιάς, γυαλάκιας, πρεζάκιας, κομπιουτερά(κια)ς, μουνάκιας) κλπ., κι άλλο να ταυτίζεσαι μαζί του.
johnblack
Ρε φίλε, όταν έλεγα εγώ οτι είσαι Θεός, κάτι ήξερα! Αυτά τα μήδια είναι abso-fuckin-lutely perfect! Αν και επειδή έχω κάποια σχέση με το χώρο, έχω δει και χειρότερα...
Βασικά είχα στο μυαλό μου, όταν μίλησα για δικόγραφα, την επιχειρηματολογία δικηγόρων και δικαστών, που «μεταφράζουν» τον χυδαίο προφορικό λόγο σε καθωσπρέπει γραπτό, αφαιρώντας του όλους τους χυμούς. Ακόμα και σ' αυτές τις επίσημες μετα-γραφές, το εγώ = αυτοκίνητο παραμένει ως έχει.
Και πάλι μπράβο!