απολιτίκ1 ακόμη ορισμός

Πολύ ακριβής ορισμός σε μία λέξη η οποία n'est pas tellement slangue. Θα μου συγχωρέσεις μια διαφορά βαθμολογίας μεταξύ λήμματος και άριστου ορισμού.

Η «απολιτίκ» στάση είναι μια στάση εξόχως πολιτική. Οφείλουμε να αποδομήσουμε τους όρους «πολιτική-πολιτικός» όπως τους ξέραμε. O Βaudrillard μιλά για την πραγματικότητα του δια-πολιτικού, το τέλος κάθε πολιτικής και κάθε ιδεολογίας. Η αδιαφορία των μαζών για την πολιτική κάθε άλλο παρά απάθεια και παραίτηση συνιστά, αφήνοντας την πολιτική και τους πολιτικούς να κινούνται σε μια δική τους εικονική σφαίρα.

Ωραίο πόδι που έχει το τραπέζι στο μήδι!

έχει και καλά πόδια η αστική δικτατορία

Απολιτικομούνες!

Όντως γαμάτος ορισμός. Μόνο που τον βρίσκω παραπλανητικό, και συγκεκριμένα έχω μία ένσταση στη χρήση της λέξης δημοκρατία. Δηλαδή, άν ο μή πολιτικοποιημένος είναι δεξιός, ο πολιτικοποιημένος τί είναι, αριστερός;... Όχι δά.

Η υπαρκτή δημοκρατία είναι πολύ στενό πράμα, λέω, και είναι πιά καιρός να την απομυθοποιήσουμε, δέν βρίσκετε;

«Δηλαδή, άν ο μή πολιτικοποιημένος είναι δεξιός, ο πολιτικοποιημένος τί είναι, αριστερός;... Όχι δά.»

συμφωνώ με βικάρ, αγώ απολιτίκ λέω όποιον δεν διαβάζει ούτε εφημερίδα, αλλά από την άλλη και καλά είναι υπέρ κάποιο κόμματος επειδή έτσι. Επίσης αυτόν που γενικά ζμπουτστ όλο το σκηνικό αλλά δεν είναι ανάρχας. ο απολιτ΄κ είναι σε κάθε τομέα της ζωής του έτσι. και στο φαγητό. Είναι αυτό που λέμε νερόβραστο άτομο.

Κττμγ, συμφωνώ με Μουστάρδαμο, ότι ο απολιτίκ είναι βασικά δεξιός, με την απαραίτητη διευκρίνιση ότι δεν ισχύει και το αντίστροφο, δηλ. δεν είναι όλοι οι δεξιοί απολιτίκ. Τέσπα, βέβαια, χωράει μεγάλη κουβέντα για τους ορισμούς τι εννοούμε όταν λέμε δεξιός, αριστερός κ.τ.λ.

νομίζω ότι τα αριστερά και δεξιά «διλήμματα» δεν έχουν τόσο αξία για τον ορισμό του απολιτικ. Προσωπικά, η σχέση δράσης-αντίδρασης μου κάνει πιό πολύ κούκου στην φάση, όπως και η σχέση του εγώ με το σύνολο. Έτσι κι αλλίως σαν πολιτικά ζώα είμαστε εκ φύσεως σε σχέση με τους άλλους.

Από την άλλη το απολιτίκ είναι ένας αρκετά έξυπνος όρος, που παίρνοντας μιά τελείως διαφορετική κυριολεκτική έννοια, την μετατρέπει σε κάτι που γρήγορα γίνεται ειρωνικό και στοχευμένο: όσο και να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ, Οικολόγους ή ΝΔ η ξαδέρφη μου ποιό πολύ την νοιάζει το μανό της, η Μύκονος και οι γκόμενοι....

Γουήηλαααα, που θά'λεγε και ο Μπίμπλιμπροξ. Ο Χάλικ ευλόγησε τον πρώτο μου ορισμό με μήδι! Ύπαγε οπίσω μου αστικέ πειρασμέ! Khan, σου συγχωρώ τα πάντα, γιατί δέν ξέρω τι μου γίνεται ακόμα. Μαυρόγιαννε, μην αποδομήσω τον Μπωντριγιάρ σου μέσα, πρωινιάτικα! Βίκαρ, κι'άλλη απομυθοποίηση στη ρημάδα τη Δημοκρατία; πόσο πια; Ή φιλί της ζωής, ή τη γαμήσαμε και πέθανε - οπότε βγαίνουμε στους δρόμους και γίνεται του Ροβεσπιέρου. (Χά, να ψηφίσουμε, ποιό από τα δύο θέλουμε;!)
Κοινώς, καλως σας βρήκα όλους. Και τον allivegp, για τον οποίο δέν είχε εξυπναδούλα ακόμα.
ΥΓ κρίμα που το γενικό φόρουμ του Σλάνγκ δέν έπιασε (αν κατάλαβα καλά).

«O Βaudrillard μιλά για... το τέλος κάθε πολιτικής και κάθε ιδεολογίας.»
Μας τά'παν κι άλλοι! Είδαμε τι απέγινε και το Τέλος της Ιστορίας του Φουκουγιάμα: το τελείωσε ενας Οσάμας!

Με Μπωντριγιάρ και Φουκουγιάμα έγινε η Ιταλία Μπερλουσκονία, Johnblack φίλε μου. Γνήσια φιλικά, και όχι ειρωνικά, έτσι; Στο κάτω κατω, μια γνώμη-κωλοτρυπίδα (κατά Clint Eastwood ευαγγέλιο) καταθέτω.

Να πώ λίγο πιό καθαρά απο πρίν οτι αυτό που βρίσκω παραπλανητικό στον ορισμό είναι η φράση: «Η [...] πολιτική σε μια δημοκρατία είναι το όχημα και ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να αλλάξει (προς αυτό που θεωρεί καλύτερο, hopefully!) τη ζωή του και αυτή των συμπολιτών του». Είναι παραπλανητικό γιατί δείχνει να αποσιωπά οτι αυτό ίσχυε και ισχύει σε κάθε κοινωνία ανθρώπων και καθόλου μόνο στα πλαίσια οποιασδήποτε δημοκρατίας.

Αυτο μόνο, και σόρι για τις πρόχειρες διατυπώσεις μου επάνω. Κατα τ' άλλα, Μουστάρδαμε, καλωσήρθες (και και γαμώ τα ονόματα... :-Ρ).

Ρε τι είστε σείς, δε σας προλαβαίνω...

Ironick, πέρα από κόμματα, εφημερίδες και νεοελληνική πραγματικότητα, παραμένει το γεγονός οτι η άρνηση συμμετοχής στα κοινά, το «κοιτάω τη δουλειά μου», είναι ένα κάποιο είδος συντηρητισμού, δέ συμφωνείς; Ή το θεωρείς τραβηγμένο;

BuBis, το ότι πολλοί αντιμετωπίζουν το «τι ψηφίζω» σαν το «τί ομάδα είμαι» δέν νομίζω οτι μπορεί να καταστρέψει το αντικειμενικό νοημα του «αριστερός-δεξιός».

Εννοείται πως οι «μεταμοντέρνοι» κατηγορήθηκαν πολλές φορές για συμπόρευση με την αντίδραση, βλ. Foucault, Lyotard κλπ. Και στα γεγονότα του Μάη του 68 οι πιο πολλοί απ' αυτούς πήραν τις αποστάσεις τους, πχ. Derrida, αλλά και οι Κριτικοί της Σχολής της Φρανκφούρτης στη Γερμανία. Αν ορισμένοι τους κατατάσσουν αβασάνιστα στη «δεξιά» αυτό προσωπικά δε με απασχολεί καθόλου, το κύρος των διατυπώσεών τους παραμένει άθικτο.

Αυτά και γουέλκαμ κι απο μενα.

Βίκαρ, ανέφερα τη δημοκρατία απλά και μόνο γιατί μου ήρθε στο μυαλό οτι στο Βυζάντιο ας πούμε, «πολιτική» σήμαινε ίντριγκα και power games μεταξύ των αξιωματούχων, και όχι συμμετοχή του λαού στα κοινά. Το οτι ο λαός ήταν με τους Πράσινους ή με τους Βένετους δέν συνιστούσε συμμετοχή πολιτικού τύπου όπως σε μία δημοκρατία. Για μένα, ισχύει αυτό που λές τουλάχιστον στο οτι η δημοκρατία δέν είναι εξ ορισμού προϋπόθεση συμμετοχής του πολίτη στα κοινά. Αλλά είναι πιστεύω η ενδεδειγμένη (μεχρι τώρα) βαλβολίνη για το «μοτέρ-συμμετοχή»! Φυσικά έχουμε και κινητήρες συμμετοχής πολιτών πολύ στοιχειώδεις και πρωτόγονους, χωρίς πολύπλοκα κινητά μέρη, μιάς χρήσης, αλλά πολύ αποτελεσματικούς: τους πυραυλοκινητήρες-επαναστάσεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Μαυρόγιαννε, μου πάτησες τον κάλο της Φρανκφούρτης! (ένας πολύ ενδιαφέρων κάλος, nevertheless)
Τώρα, όσον αφορά το κύρος των διατυπώσεων των «μεταμοντέρνων», εκτός από άθικτο από αβασάνιστες κατατάξεις (συμφωνώ), είναι επίσης ένα κύρος υποκειμενικό, το οποίο συν τοις άλλοις, δείχνει ιδιαίτερα επιρρεπές σε μόδες, zeitgeist και λοιπά δαιμόνια! (το κύρος, όχι οι διατυπώσεις)

Το οποίο νόημα φυσικά στην Ελλάδα είναι τόσο υποκειμενικό και ποτισμένο με προσωπικές εμπειρίες και ιδεοληψίες, που δυστυχώς χάνεται η όποια αντικειμενική έννοια…

Από την άλλη, η αντίθεση αριστερός-δεξιός και η σύνδεση του με το προοδευτικός-συντηρητικός, νομίζω ότι δεν είναι εννοιολογικά δίκαιη αν παραμείνει ασχολίαστη. Τι να είναι σήμερα συντήρηση και τι πρόοδος; Πόσο αριστερή/προοδευτική μπορεί να χαρακτηριστεί η σταλινική ή και Χρουτσωφική περίοδος και πόσο δεξιά/συντηρητική η ναζιστική;

To ξέρω ότι το τραβάω λιγουλάκι. Αριστερός και δεξιός, σαν όροι της ελληνικής πραγματικότητας, σε λίγο θα βρουν την θέση τους εκεί που τους αξίζει…

... στο slang.gr

Απύθμενο αβυσσαλέο σπεκ στον Αρχιμήδη Χαλικού!

@ Μουστάρδαμε, γι' αυτό που λες «η άρνηση συμμετοχής στα κοινά, το «κοιτάω τη δουλειά μου», είναι ένα κάποιο είδος συντηρητισμού», συμφωνώ απόλυτα, μόνο που εγώ προσωπικά θεωρώ εξίσου συντηρητικούς τους δεξιούς με τους (σημερινούς) αριστερούς, για να πω το κρίμα μου.

λίγα τα λόγια σου, είμαι ο θεός του προοδευτισμού.-
:Ρ

κα(υ)λωσορίζουμε μουστάρδαμο

Μπούμπη μπέιμπυ και Αιρονικίνα (κατα το γερακίνα!), φυσικά και η Αριστερά μπορεί να είναι καρασυντηρητική του κερατά, (κι ας λέει ο Τζήζας, αυτόν τον κόβω για σεσημασμένο!!) αλλά μόνο ως αποτέλεσμα του πώς οργανώθηκε και πώς κατέληξε να κινείται η πλειονότητα των εκφραστών/οπαδών της. Αυτό το κακό μπορεί να συμβεί και στα καλύτερα σπίτια! Η θεωρία της είναι που έχει τη γοητεία, όχι ο Περισσός της! (άν και προσωπικά βρίσκω ακόμα αξία στην Κούβα της)

Khan, όντως ο Χάλικ πρέπει να είναι απο τους πιο καμμένους θαμώνες στο Φωτομάγαζο του Αντόμπη. Μπορεί και να τόχει αγοράσει κιόλας.

(απομακρύνεται τοίχο-τοίχο κοιτώντας με τρόμο τον allivegp)

του γουρουνιου του αστισμου να κοψουμε τα ποδια

Δεξιος αλλά τι δεξιος; ακροδεξιος,καραδεξιος που θα παρει τα οπλα να κυνηγήσει τους νεωτεριστες/επαναστατες/κομουνιστες..η απλα δεξιος λαιτ;