Τούτη η παλαιά έκφραση, με την οποία οι ελληνόφωνοι εφιστούσαμε και εφιστούμε την προσοχή ο ένας στον άλλο εν όψει κινδύνων, τείνει πλέον να μετατραπεί σε απλό φιλικό αποχαιρετισμό, κι εν μέρει να αντικαταστήσει το τα λέμε προς φίλους, μιας και προς αυτούς αυτό το «τα λέμε» ακούγεται λίγο και περιττό («σιγά που δε θα τα ξαναλέγαμε») -αντισταθμιστικά, το «τα λέμε» ακούγεται όλο και περισσότερο ως κατακλείδα σε εφήμερες μη φιλικές γνωριμίες, αν και είναι σαφές ότι δεν θα ξαναϋπάρξει συνάντηση, μισή υποκρισία δική μου, μισή δική σου, δλδ. (στην Αγγλία λένε αυτό το φρέντλι «see you» έτσι χαζά, ακόμα και στα τηλεφωνικά κέντρα, και δε χρειάζεται να πω ότι αυτό το c u έχει συμβάλει και στην καθιέρωση της καθ΄ ημάς «τα λέμε»- culture ).

Επανερχόμενος στο λήμμα: οι χρήσεις στις οποίες εστιάζω είναι εκείνες κατά τις οποίες αυτό το «το νου σου» ακούγεται σκέτο στο τέλος ενός διαλόγου -αντικαθιστά, δηλαδή, ακόμα και τα «γεια σου», «άντε γεια» κ.τ.ο. καμιά φορά- και, κυρίως, ενώ δεν δικαιολογείται από την περίσταση (δεν έχει, δλδ, επισημανθεί, συζητηθεί κάποιος κίνδυνος, ενώ δεν συντρέχει κάποια άμεση εύλογη απειλή).

Κοινωνιοψυχοανθρωπολογικά αν το δει κανείς, το «το νου σου» αυτό δεν είναι παρά η σλανγκική έκφραση της Κοινωνίας του Ρίσκου, εσχάτως και του Πανικού, την οποία έχουν αναλύσει οι κοινωνιολόγοι και διανοητές της ύστερης κυρίως νεωτερικότητας. «Το νου σου» παναπεί κατά βάση «πρόσεχε», ο κίνδυνος είναι καταστατικό στοιχείο της ζωής (η οποία, βέβαια, ζωή ΣΟΥ είναι και πολύτιμη, αν έχεις γεννηθεί από τη σωστή πλευρά των εσωτερικών και εξωτερικών συνόρων). Παναπεί επίσης: πονηρέψου μη σε φάνε, μην επαναπαύεσαι γιατί την πούτσισες. Παναπεί τελικά κοινωνία = κίνδυνος, μην εμπιστεύεσαι κανέναν -α, και μαλακίες έλεγα, κοινωνία δεν υπάρχει.

Το «το νου σου» που περιγράφω, θεωρώ ότι έχει δυο ορίζουσες:

α) η μια είναι η ανάγκη να υπάρξει ένα αντίστοιχο του αγγλοσαξονικού αποχαιρετισμού take care = πρόσεξε τον εαυτό σου. Η τάση των αγγλοσαξόνων, ρεκτών καθετί χυδαίου τις τελευταίες δεκαετίες προς την κουλτούρα της ασφάλειας (safety, security), γιγαντώθηκε μετά τους δίδυμους πύργους, κι έτσι φτάσανε στα ντεκαβλέ have a safe trip και τους λοιπούς δολοφονικούς του ζην επικινδύνως και της χαράς της ζωής γλωσσικούς αυτοματισμούς. Ως γνωστόν η κουλτούρα μας είναι αμερικανοποιημένη ως ένα βαθμό...

β)... κι έτσι έχουμε κι εμείς πλέον αυτό το «το νου σου» που, ναι μεν είναι πιο λαϊκότροπο και μάγκικο ως προέλευση, καθώς μάλιστα προς το παρόν εκφέρεται από άτομα που είναι ή -κυρίως- φαντασιώνονται ότι είναι της πιάτσας, άρα και παίρνουν «ρίσκα», και αισθάνονται καθήκον να εφιστούν ο ένας στον άλλον την προσοχή.

Δεν είναι, λοιπόν, τόσο φλώρικο όσο το take care αυτό το «το νου σου», αλλά αυτά είναι προσχήματα, υφολογικοί φερετζέδες, φόβο εκφράζουν και τα δύο.

Πολιτισμικά θα έλεγα εν τέλει ότι, ως αποχαιρετισμός, χρησιμοποιείται είτε από κάγκουρες και ανακλά την πρόθεσή τους να φανούν σχετικά εκλεπτυσμένοι («το νου σου, κι εμένα που με βλέπεις έχω πολλές φορές μπλέξει, σκατοκοινωνία, αλλά μπορείς να επιβιώσεις, αν έχεις... το νου σου»), η οποία τάση του κάγκουρα αλληλεπικαλύπτεται με την εκμάγκευση του φλώρου που προσπαθεί να επιβιώσει υπό αντίξοες πλέον συνθήκες -ανταγωνισμός, κοινωνικοποίηση της εξαπάτησης, επισφάλεια κλπ («το νου, μην είσαι μαλάκας, θέλει κωλοπετσοσύνη και μυαλό για να επιβιώσεις»).

Τέλος, να επισημάνω ότι το «το νου σου» ως αποχαιρετισμός απευθύνεται σε ένα άτομο και εκφράζει αυτήν ακριβώς τη συνθήκη του ατομισμού. Το «το νου σας» χρησιμοποιείται ως ειλικρινής προειδοποίηση και συνδηλώνει συνήθως μια συλλογική μορφή αλληλεγγύης.

- Πού πας φίλος;
- Σπίτι δικέ μου...
- Εδώ μένεις;
- Ναι ρε συ, δυο στενά πιο κάτω...
- Άντε, το νου σου!

(από jesus, 05/03/10)(από xalikoutis, 11/05/14)

Βλέπε και το νου σ'.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
iron

prends garde, που λεν κι οι γάλλοι

#2
jesus

το fais gaffe à toi νομίζω παίζει περισσότερο

#3
iron

το άλλο είναι όμως πιο «συντηρητική» και παλαιάς κοπής ευχή, γι' αυτό και το είπα, ενώ το fais gaffe είναι μόνο σλανγκ. τεσπα αμφότερα μας κάνουν πάντως.

#4
jesus

Oui mais !
Ça branle dans les manches,
Les mauvais jours finiront.
Et gare ! à la revanche,
Quand tous les pauvres s’y mettront.
Quand tous les pauvres s’y mettront.

#5
electron

ρεεε, δεν πάτε καλά!!!

#6
electron

μια και είστε οι γαλλομαθείς στα σχόλια, ανεβάστε το «δελφίνος», που νομίζω ότι είναι από τα γαλλικά. Τώρα δεν λέγεται πιά αλλά στις προπροηγούμενες εκλογές μας είχαν πρήξει. Νομίζω, είμαι σίγουρος μάλλον ότι προέρχεται από τα γαλλικά.

#7
Khan

Νομίζω είναι αντιδάνειο dauphin γαλλιστί, αλλά δελφός στα αρχαία ελληνικά.

#8
Khan

Δεν είναι σλανγκ, αλλά εφόσον σε ενδιαφέρει δες εδώ

και

εδώ.

Έτσι ονομαζόταν ο διάδοχος του γαλλικού θρόνου απ' το 1350 ως το 1830. Η ιστορία του τίτλου ξεκινά τον 12ο αιώνα όταν ένας φεουδάρχης χρησιμοποίησε το δελφίνι ως σύμβολο της περιοχής του που ονομάστηκε Dauphiné =δελφινάτο . Το 1364 ο Κάρολος Ε ανακηρύχθηκε βασιλιάς ενώ ήταν ηγεμών του δελφινάτου μέχρι τότε και κληροδότησε στον γιο του και τους μετέπειτα βασιλείς αυτόν τον τίτλο.

Στα αρχαία ελληνικά δελφύς είναι η μήτρα και από αυτή την λέξη βγαίνουν:
οι αδελφοί = οι ομομήτριοι
οι Δελφοί = μήτρα του κόσμου νομίζω
δελφίνι = αρχικά κάθε νεογέννητο ζώο και εντέλει το δελφίνι.

Και το αδελφίνι.

#9
beth

χαχαχα μαρεσε ο ορισμος, οπως παντα βλεπεις πισω απο τις λεξεις, αλλα βρε παιδι μου μην εισαι τοσο καχυποπτος!παιζει να το λες για χαβαλε η και για πλακα για να δεις την αντιδραση του αλλου!

#10
BuBis

To νου σου, οn ne piétine qu’une seule fois les testicules d’un aveugle...

#11
xalikoutis

μόλις είδα ότι υπάρχει το το νου σ'... και ο χόρχε 26 περιγράφει διαφορετική σημασία και θα πρότεινα συγχώνευση...

όσο για τον beth που με λέει καχύποπτο, ένα έχω να του πω: σ' τα εξηγώ ωραία; πες μου, σ' τα εξηγώ ωραία;

μπούμπι, κάτι γι΄αρκίδια γράφεις, κάτι για τυφλούς, αλλά είχαμε ωραία γαλλικού και γαλλικά δε μάθαμε, για βγάλε το δάχτυλο απ΄το στόμα, μίλα πιο καθαρά...

#12
BuBis

φίλε μου Χαλ, μου είχε πει αυτό τον γρίφο ένας σοφός γέροντας στο Πόρτ Σαλούτ στην Αιτή... Σημαίνει κάτι σαν, δεν πατάς, παρά μόνο μια φορά, τ'αρχίδια ενός τυφλού... Προφανές, non;

#13
jesus

καλύτερα δεν είναι έτσι, χαλικού;;
μάθε κ καμιά ξένη γλώσσα αντί να καίγεσαι ολημερίς το χτίζανε...

#14
knasos

Σαν να βλέπεις κάποιον σε προσωπικές του στιγμές και όχι ηθοποιό να το λέει. Μια από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού... του ελληνικού... αυτού ντε. Αλλά δυστυχώς όλοι την γνωρίζουν για τα μπινελίκια κάτι που στο τέλος επηρέασε και τον σκηνοθέτη και δημιούργησε το έκτρωμα Ψυχή στο στόμα.

#15
beth

@xalikoy χαχα δικιο εχεις ας μαθω μπαλιτσα και μετα!

#16
patsis

[I]Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις. Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια. Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις. Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς. Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και οι φίλοι μου με φοβούνται. Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε φορά που ακούω «Κατερίνα» τρομάζω. Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον. Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος το νου σου ε;[/I]

Κατερίνα Γώγου.

#17
malakia

Το νου σου και το Νουνού σου.

#18
xalikoutis

καφε στα ιλίσια, έκλεισε, δε θα χε το νου του