Η συμπεριφορά του μαλαγάνα, δηλαδή η συμπεριφορά που δηλώνει μπαμπεσιά, πονηριά, υστεροβουλία, (κουτο)πονηριά, αλλά γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να γλείφει και να κολακεύει.

Για την ετυμολογία δες το λήμμα μαλαγάνα, όθεν και σχηματίζεται η λέξη με την προσθήκη της σλανγκογόνιμης κατάληξης -ιά.

  1. Από εδώ:

Η αγραμματοσύνη είναι η συνήθης επιλογή στον Έλληνα, που, κατά πλειοψηφίαν, πιστεύει μόνο στο καουμποϊλίκι, την πόζα, τη μαλαγανιά, την ψευτομαγκιά, την αρπαγή και το χρήμα. Σε τίποτε επί της ουσίας. Γι’ αυτό καταντήσαμε βάλτος κροκοδείλων, κανιβαλισμός και λούμπεν τζιπάτοι, πολιτικάντηδες της διαπλοκής ή φτωχοαλαζόνες που ονειρεύονται να γίνουν κι αυτοί κάτοχοι μεζονέτας και μοντελοπνίχτες σαν τον Κούγια.

  1. Από το φόρουμ του gayworld:

Γκέι κλισέ που μας σπάνε τα νεύρα:
Johnnys:
Οταν μας αποκαλούνε οι str8 (πούστηδες), και ότι απο τους πούστηδες βγήκε και η πουστιά, η μαλαγανιά, κάποια μαλακία, που κάνει κάποιος σε κάποιον άλλον.

  1. Από το Αντίβαρο:

H μια πλευρά του εθνικού ξεσηκωμού το 1821, αυτή
που όλοι διδασκόμαστε στα σχολικά βιβλία, αφορά τις
μάχες και τον αγώνα για την ανεξαρτησία. H άλλη,
αυτή που δεν διδάσκεται στα σχολεία, είναι αυτή που
έχει να κάνει με την προσωπική ζωή των
πρωταγωνιστών της. Kαι προσωπική ζωή χωρίς ποδόγυρο δεν γίνεται. Γιατί δεν ήταν μόνο η αγάδες και οι
πασάδες, που «χαίρονταν» τη ζωή με τα χανουμάκια
τους και τα γιουσουφάκια τους. Ήταν και οι κλέφτες
και οι αρματολοί, που το 'λεγε η «περδικούλα» τους,
όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στο κρεβάτι,
όπου ο καθένας έδινε τη δική του προσωπική «μάχη»,
όχι με τα κουμπούρια και τα γιαταγάνια, αλλά με τη
μαλαγανιά, τη γοητεία και φυσικά το νταηλίκι.

Στο 2.35 περίπου μια ενδιαφέρουσα ποιητική χρήση. (από Khan, 26/09/09)(από Vrastaman, 27/09/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
electron

μαλαγανιές είναι οι πράξεις του μαλαγάνα, όχι ακριβώς η συμπεριφορα, βέβαια το σύνολο των πράξεων αποτελεί συμπεριφορά.
Λέμε συνήθως αυτός μου έκανε μια μαλαγανιά, εννοώντας το, με την ίδια ακριβώς έννοια με την λαμογιά

#2
Khan

Έχεις δίκιο ότι είναι η πράξη, αλλά στο γούγλισμα το συνάντησα και με την σημασία της, θα έλεγα αριστοτελικώς, ἕξεως, δηλαδή της παγίωσης πράξεων σε ένα αποκρυσταλωμένο ήθος. Λ.χ. «η μαλαγανιά του Νεοέλληνα», «νομίζει ότι θα τα καταφέρει με την μαλαγανιά του» κ.ο.κ.

#3
Επισκέπτης

Άσχετο,αλλά μου τη βάρεσε το Αντίβαρο

Σε συρράξεις σε όλο τον κόσμο, οι αρχές απλώς δεν ενδιαφέρονται για το ότι χιλιάδες γυναίκες βιάζονται και για το ότι οι δράστες μένουν ατιμώρητοι.
Ο βιασμός των κοριτσιών στις ένοπλες συρράξεις είναι ακριβώς αυτού του είδους ζήτημα - ένα τραύμα σήμερα και μια τραγωδία που σκιάζει το αύριο.
Ο βιασμός είναι βεβαίως τόσο παλιός όσο και ο ίδιος ο πόλεμος. Έχει καταστεί μια τακτική πολέμου, ένας τρόπος ταπείνωσης. Όταν μια εθνική ομάδα αντιμάχεται μια άλλη εθνική ομάδα, για παράδειγμα, ο βιασμός χρησιμοποιείται για να εξευτελίζει ολόκληρη την κοινότητα. Όμως, ο βιασμός κατά την περίοδο πολέμου δε θα πρέπει να είναι αναπόφευκτος. Ο συστηματικός βιασμός κατά τη διάρκεια συρράξεων είναι στην ουσία ένα έγκλημα πολέμου για το οποίο οι δράστες πρέπει να έρχονται ενώπιον της δικαιοσύνης.(Γιούνισεφ 1998)

Το 2001, Δικαστήριο του ΟΗΕ για Εγκλήματα Πολέμου επέβαλε την πρώτη καταδικαστική απόφασή του για το βιασμό ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ενώ το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει πλέον δικαιοδοσία σε ένα ευρύ φάσμα αδικημάτων που σχετίζονται με το φύλο, από τη σεξουαλική δουλεία μέχρι την αναγκαστική πορνεία.(υπάρχουν στο διαδίκτυο-για όποιον ενδιαφέρεται-,δεν ξέρω να βάζω λινκς.Και για τους κλεφταρματολούς πολλά και διαφωτιστικά,αλλ' όχι χαρούμενα).

Απ' το σεντονάκι καταλαβαίνω ότι πολύ μου την εβάρεσε το Αντίβαρο.Κhan,σόρυ που σου γάμησα το λήμμα και μάλιστα τόσο άκομψα, αλλά η μυθοποίηση των καπεταναίων στη συγκεκριμένη σελίδα είναι χειρότερη κι απ’ των σχολικών βιβλίων(η απολογία μου είναι αυτή).

#4
Επισκέπτης

Πάω να ξαναδιαβάσω τα σχόλια στο[w=petaei o gaidaros-3] πετάει ο γάιδαρος[/w] να στρώσω.

#5
knasos

Σαν να μου χαλάς τον ορισμό αλλά χαλάλι σου.

#6
Khan

Smoke, δεν είχα διαβάσει ολόκληρο το άρθρο στο οποίο παρέπεμψα. Πάντως, ακόμη δεν καταλαβαίνω, φαίνεται κάπου στο άρθρο ή έχεις εσύ από αλλού πληροφορία ότι συνέβαιναν μαζικοί βιασμοί από κλέφτες, αρματολούς, οπλαρχηγούς; Ομολογώ ότι δεν ξέρω το θέμα. Πιθανολογώ ότι γίνονταν, χωρίς να το ξέρω.

Ως προς την τιμωρία από διεθνή δικαστήρια, αν γίνει αντικειμενικά, να γίνει. Αλλά είμαι πολύ δύσπιστος. Τα δικαστήρια αυτά είναι «δικαστήρια των νικητών/ ισχυρών». Δεν έχουμε δει Αμερικανούς να δικάζονται, δεν έχουμε δει δίκες για το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ούτε καν για την Παλαιστίνη. Στην Χάγη οι Σέρβοι ηγέτες ενίοτε δολοφονούνται μες στην φυλακή, ενώ οι Αλβανοί βγαίνουν μετά από κανά δυο χρονάκια. Τιμωρούνται οι Σέρβοι για την Σρεμπρένιτσα (8000 θύματα), ενώ στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν εν ψυχρώ 8000 Ταλιμπάν αιχμάλωτοι ή και άμαχοι και τους φόρτωναν σε κονταίινερ, χωρίς να τιμωρηθεί κανείς γι' αυτό. Όπως και κανείς δεν τιμωρήθηκε για τους 300 Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου που τους απήγαγαν οι Αλβανοί τους έσφαξαν και πούλησαν τα όργανά τους στην Δ. Ευρώπη. Η δυτική προπαγάνδα προβάλλει τους βιασμούς λ.χ. από Σέρβους, ενώ βιασμοί γίνονταν από όλες τις πλευρές. Όπως και γίνονται βιασμοί από Αμερικάνους στο Ιράκ. Θεωρώ ότι αν γίνει διεθνές δικαστήριο για τον βιασμό ως έγκλημα πολέμου, θα γίνει όργανο για να τιμωρούνται μαζικά λαοί που οι ηγέτες τους πάνε αντίθετα στα συμφέροντα δυτικών δυνάμεων.

#7
Επισκέπτης

Συμφωνώ απολύτως , με μια μικρή προσθήκη:

Khan, πάντα η δικαιοσύνη και τα δικαστήρια ήταν των ισχυρών, γιατί πάντα αυτοί νομοθετούν και δικάζουν. Σ’ αυτό το πλαίσιο όμως υπάρχουν άνθρωπες που είναι διπλά αδικημένες: απ’ το δίκαιο του ισχυρού(όπως και οι άνδρες) αφενός κι αφεδύο από την ωμή εξουσία του ανδρός. Θέλω να πω ότι οι βιασμοί σε περίοδο πολέμου είναι φαινόμενο σύμφυτο με τη δομή του σύγχρονου ανδροκρατούμενου κόσμου.
Δηλαδής, από τον καιρό του Έγκελς(που τον κατέχεις καλά, όπως έχω δει σε διάφορα λήμματα) γνωρίζουμε τη συνάφεια της πατριαρχικής οικογενειακής δομής και της ιδιοκτησίας.(Το λάθος του Ένγκελς είναι ότι υπέθεσε τη μητριαρχία αντίστοιχη της πατριαρχίας ,σαν κυριαρχία των γυναικών δηλαδή. )Έτσι ιδωμένη η γη ,φαντάζει σα γήπεδο άγριων συγκρούσεων των ανδρών ,στο οποίο οι γυναίκες θεωρούνται εξάρτημα του άντρα. Δύση κι Ανατολή,Αμερική κι Ευρώπη, τα δυνατότερα μυαλά της ανθρωπότητας ,έχουν θανάσιμες διαφορές, αλλά μια κοινή παραδοχή: οι γυναίκες είναι ενοχλητικές ,όταν προσπαθούν να ανακατανείμουν την εξουσία στην οικογένεια. Κι αυτό το υπερασπίζονται οι άνδρες όλου του κόσμου, αποτελεσματικά και ιδιωτικά, στο πλαίσιο της οικογένειας. Ένα εξαιρετικό βιβλίο είναι της Ριάν Άισλερ «Η κύλιξ και το ξίφος». Φυσικά και υπάρχουν άνδρες που ονειρεύονται και διεκδικούν έναν πιο δίκαιο κόσμο. Ευτυχώς. Και είναι οι πιο ωραίοι τύποι!

Τέσπα, μεγάααλη κουβέντα. Εξάλλου και η ιστορία γραμμένη από άνδρες είναι, που να τρέχουν να βρουν μαρτυρίες βιασμών, χώρια που είναι το μόνο έγκλημα για το οποίο το θύμα αυτοενοχοποιείται έχοντας εσωτερικεύσει τα κοινωνικά στερεότυπα και δεν καταθέτει μαρτυρία.

Σχετικά με τους κλεφταρματολούς υπάρχουν μαρτυρίες, ήδη αξιολογημένες από την ιστορική έρευνα, για το χαρακτήρα των ομάδων αυτών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από την επανάσταση του ‘ 21.Θα βρεις υλικό και άφθονη βιβλιογραφία στο Βασανιστήρια κι εξουσία του Κ.Σιμόπουλου, στου Γ.Κολιόπουλου «Προεπαναστατική Ελλάδα»(Ή κάπως έτσι, δεν το ‘χω πια το βιβλίο)...
Φυσικά, ζητώ συγγνώμη για την κατάχρηση της φιλοξενίας κι ελπίζω να φανούν οι σλανγκιστές μεγαλόψυχοι.

#8
Khan

Στος

#9
Galadriel

Στη. Duuuh!

#10
Vrastaman

Khan wake up and smell the coffee, είναι η Smoke!

#11
GATZMAN

Ακούει η Τοτίνα για να μας επεί τη γνώμη της;.......οβερ

#12
Khan

Το αναγραμμαντείο απεφάνθη:

Ok Mes !

#13
Khan

Η αλήθεια είναι ότι μου θύμισε λίγο τους Vagina Monologues η Smoke.

#14
electron

Πάντως από το να μαλώνουμε ποιος έχει μεγαλύτερη συγγραφική ψωλλή (συνεχίζω να το γράφω με δύο λ, και αναφέρομαι στη βαθμοθηρία κλπ), τέτοιου τύπου σεντόνια στα σχόλια είναι προτιμότερα. Ειναι ωραία με αφορμή κάποια λήμματα, τα σχόλια που ακολουθούν να αναφέρονται και σε πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Ενα μπράβο στη smoke, πρώτον για αυτά που αναφέρει και δευτερευόντως (σε σημασία) γιατί αυτά είναι σε σχόλια και όχι σε έναν ορισμό.