τα μυαλά μας πονάνε

Οπαδική έκφραση των φιλάθλων του Π.Α.Ο.Κ. που έχει βγει και στον υπόλοιπο κόσμο.

• Κατ’ αρχήν σημαίνει συσσωρευμένη και, προς το παρόν αδιέξοδη (ή ανίσχυρη), οργή. Είναι αυτό το σφίξιμο στα μηνίγγια, αυτός ο πονοκέφαλος που σε πιάνει από το κακό σου όταν φουρκίζεσαι, όταν με θρασύτητα σε θεωρούν θύμα και σε υποβάλουν σ’ ένα αργό διανοητικό βασανιστήριο. Όπως, άλλωστε, το να βλέπεις την ομάδα σου να παραπαίει ανάμεσα στην μετριότητά της και την (ντεμέκ μονίμως) σικέ διαιτησία, καταστάσεις από τις οποίες, εξάλλου, γεννήθηκε η έκφραση.
• Δηλώνει όμως και την μεγάλη ένταση οποιουδήποτε «οπαδικού» συναισθήματος, ήτοι τυφλού και αυτόβουλου, αυτήν τη γκάβλα με την οποία δεν αφήνεις να παίξει κανένας πούστης.
• Λέγεται και συμπληρωματικά με την χαιρετούρα, από μόνο μπλακ (pun intended) ατομάκια, σαν το «εδώ» αλλά καμία σχέση. Στο εδώ είσαι, τουλάχιστον, κάπου εδώ, στο τα μυαλά μας πονάνε είσαι μάλλον αλλού.

Η έκφραση είναι παγιωμένη σε αυτήν την πληθυντικιά μορφή. Θυμίζει λίγο τα παλιότερα οπαδικά ΠΑΟΚ και τα μυαλά στα κάγκελα, και τα μυαλά στο μπλέντερ κλπ, τα οποία βέβαια δεν είναι μόνο παοκτζήδικα.

Αν θέλουμε να το γιαλομιάσουμε το πράμα, η έκφραση αποδίδει, εν μέρει αλλά χαρακτηριστικά, τον σαλονικιώτικο συνδυασμό πάθους με την μπάλα και μόνιμης γκρίνιας και δυσαρέσκειας με οποιονδήποτε σχετίζεται με αυτήν, κυρίως βέβαια την παράγκα του αθηναϊκού κατεστημένου. Λέμε τώρα...