Ρήμα προερχόμενο από το (σ)ουσιαστικό κανίβαλος, ανθρωποφάγος. Δεν ξέρω αν έπεσε ποτέ σε ορίγκιναλ φάση, σημαίνον, δηλαδή, τρώω άτομα του ιδίου είδους (για τον γράφοντα βοοειδή και αμνοερίφια καθ' ότι υβρίδιο) και το ψιλοαμφιβάλλω.
Μάλλον η χρήση του ξεκίνησε με τον τηλεκανιβαλισμό (παράβαλε και την επικά σουρεαλιστική καΐλα των ογδόνταζ «τηλεκανίβαλοι») και τα ρηάλιτυ σόουζ. Εκεί, άνθρωποι με ψυχολογικά ή και άλλα προβλήματα και, το βασικότερο, άγνοια του τι τους συμβαίνει πραγματικά γίνονται αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης από άτομα σαφώς πιο έξυπνα (με μια διεστραμμένη έννοια του όρου) και πολύ μεγαλύτερα ψυχολογικά προβλήματα (με τάσεις αυτοεπιβεβαίωσης σε βάρος αυτού που θεωρούν κατώτερο, και κυρίως χωρίς ηθικές αναστολές, καριερίστες, αυτοί που θες για γαμπρούς σου εν ολίγοις) με σκοπό την τηλεθέαση και τα γκαφρά.
Από εκεί επεκτείνεται στην (ημι)δημόσια διαπόμπευση κάποιου ο οποίος αποδεδειγμένα αδυνατεί να καταλάβει ότι τον δουλεύουν μέσα στη μάπα του, κυρίως αφήνοντάς τον να εκτίθεται και οδηγώντας τον στο να εκτίθεται όλο και περισσότερο.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της κατάστασης, σε σημείο μάλιστα πρόκλησής της, είναι η εθελούσια συμμετοχή του κανιβαλιζόμενου, ο οποίος λόγω άγνοιας ή λόγω μεγαλομανίας κατά κάποιον τρόπο (ο παππούς μου νομίζω έλεγε «να μην κλάνουμε παραπάνω απ' τον κώλο μας») βρίσκεται έξω απ' την κατηγορία του.
- Είχανε φωνάξει, οι μαλάκες, το παιδάκι στο τραπέζι και το κανιβαλίζανε. Γελάγανε οι κάφροι με την αναπηρία του παιδιού...
- Έχει διαβάσει μισό βιβλιο φιλοσοφία για αρχάριους, ο βλάκας, και μας το παίζει Σαρτρ. Έκατσε χτες μαζί μας και του ρίχναμε πενηντάρικα για να μας μιλάει για το παράδοξο του είναι με παραπομπές στο μανιφέστο για την τριακοστή τέταρτη θέση του Φόυερμπαχ. Σκατά τά 'χει κάνει στο κεφάλι του. Κλάσαμε στο γέλιο.
- Ρε σκατοκανίβαλοι αφήστε το παιδάκι ήσυχο.
4 σχόλια
Jim Blondos
Ψαγμένος ορισμός. Αποτύπωσες με λίγες λέξεις τη θλιβερή πραγματικότητα.
johnblack
Θεμελιώδες. Το είχα στο Πρόχειρο και τολμώ να πω δε θα το πήγαινα καλύτερα.
jesus
θξ.
απέφυγα να θίξω μέσα στον ορισμό την ηθική ευθύνη του κανίβαλου ως δευτερογενές στοιχείο του φαινομένου, αλλά νομίζω ότι αξίζει αναφοράς στα σχόλια. γενικά ο κανίβαλος (νομίζω δε χρησιμοποιείται με αυτή την έννοια το ουσιαστικό παρά μόνο στην κλητική, αλλά χάριν συντομίας) γνωρίζει πολύ καλά τι διαπράττει κ η βασική δικαιολογία του είναι ότι «αυτός ήρθε σε μένα», «μόνος του το ζήτησε», δλδ δικαιολογίες τύπου «ας πρόσεχε» για να καλύψει τους λόγους ψυχολογικούς ή επαγγελματικούς που κάνει κάτι το τόσο απάνθρωπο.
είναι οι θλιβερές στιγμές της επίκλησης του αγαθού της ελευθερίας των οποίων βρίθει ο συστημικός/θεαματικός λόγος.
HODJAS
Εξαιρετικό!
Βλ. και λήμμα «πίκπα».
Τα μουνόπανια και οι λιγδοκώληδες ρηαλητάμπουρες, θα είναι τα πρώτα κεφάλια που θα ρολλάρουνε...
Φωτηά κε τσεκούρη!