κοκοράκι2 ακόμη ορισμοί

Σλανγκ παλαιάς κοπής, από τότε που ο κόσμος μαζευόταν στο καφενείο του χωριού. Και σε αυτό το καφενείο, υπήρχε πάντα και ένας με περισσή έπαρση, ο οποίος, και λόγω της έπαρσης, αρπαζόταν και εύκολα. Δηλαδή ένας αναμκιόρης και ψευτοτσαμπουκάς. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όλοι τον έπαιρναν στο ψιλό, ακόμα και αν τον συμπαθούσαν.

Ο όρος προέρχεται από την συμπεριφορά των κοκόρων στα κοτέτσια. Επειδή ο κόκορας δεν είναι χρήσιμος σε τίποτα εκτός από την αναπαραγωγή (δες και προκοφτικά), κάθε κοτέτσι αποτελείται από έναν μόνο κόκορα. Οι υπόλοιποι αρσενικοί σφάζονται με την ενηλικίωση και συνοδεύονται από κόκκινη σάλτσα, δηλαδή γίνονται κρασάτοι. Ο μοναδικός λοιπόν κόκορας, ενός κοτετσιού :
α) είναι περήφανος διότι έχει πολλές γκόμενες
β) ευέξαπτος διότι προστατεύει το χαρέμι του, και μάλιστα πάντα είναι επιθετικός στους επισκέπτες
αλλά χωρίς να γνωρίζει ότι:
α) είναι καθαρά θέμα τύχης ότι δεν έγινε αυτός κρασάτος, αλλά ο αδελφός του
β) ότι όλες οι γκόμενες είναι δικές του, επειδή οι ανταγωνιστές φαγώθηκαν, και όχι επειδή είναι ο Σάκης Ρουβάς των κοκόρων
γ)το μέλλον του σίγουρα έχει μια κατσαρόλα, με το που ενηλικιωθεί το πρώτο αρσενικό παιδί του.

Στα δικά μας τώρα, κοκοράκι αποκαλείται ο ψωροπερήφανος, ο ξερόλας, που πάντα πρώτος πετάγεται και αντιτίθεται σε κάτι, ή ξέρει τη λύση για κάτι. Συνήθως νομίζει ότι με αυτήν την κίνηση έχει και την πλειοψηφία μαζί του, κάτι που συμβαίνει σπάνια, διότι όποιος βιάζεται, σκοντάφτει. Και συνήθως το κοκοράκι, ως ευέξαπτο, αγνοεί πολλά πράγματα, κάτι που θολώνει και την κριτική ικανότητά του.