μου έψαλλε τον αναβαλλόμενο

Πολύ καλό και λέγεται!

Βλ. και τον εξάψαλμο.

Προέρχεται απο τον Ψαλμό 103 «Τῷ Δαυῒδ»:

«...Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Κύριε ὁ Θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα, ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον...»

Σπέκ!

Σπεκ και στον Χότζα για την παραπομπή.

Σπεκ, από τον παλαιοδιαθηκικό ψαλμό έχει αντληθεί και χρησιμοποιηθεί και σ' έναν ύμνο της Ακολουθίας των Παθών της Μεγάλης Παρασκευής (την Μεγάλη Πέμπτη λέγεται νομίζω σήμερα), που αρχίζει ως:

ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον,
γυμνὸς εἰς κρίσιν ἵστατο,
καὶ ἐν σιαγόνι ράπισμα ἐδέξατο,
ὑπὸ χειρῶν ὧν ἔπλασεν

ολόκληρο εδώ

Ο κυρίως «αναβαλλόμενος», πάντως, που αναφέρει ο Χότζας (Ψαλμός 103) ονομάζεται επισήμως προοιμιακός ή λυχνικός ως προοίμιο της ακολουθίας του Εσπερινού, και αν κατάλαβα καλά επειδή είναιη ώρα που ανάβουν τις λυχνίες (;). Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ειδική σημασία που αναφέρεται ειδικά αυτός ο ψαλμός. Πιθανολογώ: α) μεγάλη έκταση, β) στην περίπτωση που αναφέρεται στον ύμνο της Μ. Παρασκευής και η μερακληδοπένθιμη νταλγκαδιάρικη εκφορά του μπορεί να έπαιξε ρόλο.

Βοήθειά μας...

Πό ρε ντούμπλφας, τί χάσιμο είν' αυτό που μας ανέβασες... Ντέντ κεν ντάνς και παπαριές...

Εμ, εγώ θα σου μαθαίνω την δουλειά σου, πάτερ μου;

Δυστυχώς, τυγχάνω αναρμόδιος στα της χριστιανοσύνης τέκνον μου κι ό,τι έγραψα το' μαθα απο σεμινάριο που παρακολούθησα για τις δυτικές θρησκείες...

[κάνε την πάπιααα...]