ψεύτικο

Το αντίθετο του «ψεύτικου», είναι το «γνήσιο» (ή «γεμιστό») ;

@ gp: νόουπ. Το γεμιστό - ή ακριβέστερα «γεμιστάκι» είναι το μπαφοτσίγαρο που δεν παρασκευάζεται δια στριψίματος (χαρτάκια ρίζλα κλπ) αλλά με την εξής μανουριάρικη και χρονοβόρα διαδικασία: παίρνεις ένα κανονικό γαροτσί, αδειάζεις με προσοχή όλο το περιεχόμενό του και κατόπιν το ξαναφουλάρεις με νέο, ενισχυμένο περιεχόμενο, είτε μείγμα φούντας και νορμάλ καπνού είτε - για πιο ζόρικες φάσεις - μόνο με νταφού. Γάμα τα.

Εγκυκλοπαιδική ερώτηση: και γιατί να μπεις σε τέτοια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία;;;

Ωραίος ο ξεσκίστ.

Χα!

@ Mes: Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω γιατί. Μια μικρή πιθανότητα είναι οτι το <<γεμιστάκι>> δεν ξεχωρίζει εκ πρώτης όψεως απο ένα κανονικό τσιγάρο και μπορείς να το εμφανίσεις μπροστά σε κόσμο άφοβα. Και καλά βέβαια, γιατί να το σκάσεις πάλι δεν μπορείς.
Άλλη πιθανότητα είναι οτι δεν παίζουν χαρτάκια, βαριέσαι τρομερά να πας να πάρεις, έχει και καταιγίδα έξω, οπότε προσπαθείς έτσι. Τέλος μπορεί απλά να θες να προσπαθήσεις για να δεις αν το 'χεις.

Και γιατί λες «γιατί να το σκάσεις πάλι δεν μπορείς»;

Γιατί θα μοσχοβολήσει ο τόπος!

Μάστα.

@Μes :-)

Μια ερώτηση: το joint με ολίγη το λέγαμε στην παρέα, «με ολίγη»,, αλαφρύ αλλά και παιδικό. Εσείς;

Παλαιοί χασικλήδες διηγούνται ιστορίες για εποχές όπου τα αγοραστά χαρτάκια ήταν είδος πολυτελείας. Κατέφευγαν λοιπόν στη μέθοδο του γεμιστού ή, αν βαριόνταν τη μανούρα, απλά έσπαγαν το ψεύτικο τσιγάρο, έπαιρναν το χαρτάκι, έστριβαν και το ξανακόλλαγαν (που κι αυτό μπελαλίδικο είναι). Παλιά κιτάπια όπως είπα, δε νομίζω κανείς κάτω των 35 να 'χει προλάβει τέτοιες φάσεις. Ελπίζω να σας κάλυψα.

Και με το παραπάνω!

@MηΧεΣ: παιδικό; Μουαχαχααχ!

Κάποτε γυρνούσαμε από το Άμστερνταμ τίγκαρισμένοι στα Rizla, κάνοντας τους τελωνειακούς να μας ελέγχουν (όταν μας πιάνανε βέβαια...) μέχρι και την κωλοτρυπίδα μας! Αν σε πιάναν με χαρτάκια στα στέκια σε παίρναν μέσα για τα περαιτέρω... Μια φίλη την πιάσαν με μπαμπάκι και πέρασε κάποιο καιρό στο Γεντί...

Υπήρχε μια εποχή που τα ροζ χαρτάκια του Μονοπώλιου Καπνού είχαν εξαφανιστεί από την πιάτσα (έτσι κι αλλιώς ήταν άχρηστα) και όλοι βολευόμασταν με ότι βρεθεί... Αν και οι -αυτοσχέδιοι- αργιλέδες ήτο κι αυτοί μια λύση!

@Vrastaman: τότε κυκλοφορούσαν και τσιγάρα-μαστίχες, σε κουτάκια που μοιάζαν με τα κανονικά. Οι μαστίχες αυτές ήταν τυλιγμένες σε χαρτάκι που είχε φίλτρο, κλπ. Όπως και τα ψεύτικα παγωτά, σε χωνάκι κανονικά με απομίμηση ζαχαρωτό για το παγωτό...

...και έβλεπες λοιπόν τους μπόμπιρες να γυρνάνε στις αλάνες με ένα «τσιγάρο» στον στόμα και να πουλάνε μαγκιά (σαν τσίχλα δεν μετρούσε μία πάντως...)

Φίλε υπάρχουν ακόμα, όπως με πληροφόρησε το Βρασταγκιρλ.

Μπαϊ δε γουέϊ, στα φοιτητικά μου χρόνια στο Αμέρικα προ αμνημoνεύτων λέγεται ότι τα αυτοσχέδια μπονγκ από κουτάκια κοκακόλας έδιναν και έπαιρναν. Εν ξέρω εάν χρησιμοποιούνταν και εδώ.

Ω Γαία!

...όπως έχω ακούσει, φυσικά...