Ή εκεί που χάνονται οι αναπτήρες.

Ηρεμήστε. Δεν είναι σλανγκ. Είναι έκφραση. Συμμερισθείτε και απολαύστε.

Σημαίνει ότι κάτι, κυρίως άψυχο αντικείμενο, χάθηκε απρόσμενα, αθόρυβα, χωρίς να αφήσει ίχνη, σχεδόν ύπουλα κάτω από τη μύτη μας. Άνοιξε η γη και το κατάπιε. Η νοηματική σύλληψη είναι μάλλον κοινή σε αγγλόφωνα περιβάλλοντα - την έκφραση την άκουσα αυτοπροσώπως στα ελληνικά από Έλληνα που σφόδρα αμφιβάλλω αν ήξερε καμία ξένη γλώσσα ώστε να μιλάμε για απλή μετάφραση.


Έχετε σκεφτεί ποτέ πού σκατά πάνε όλα τα στυλό και οι αναπτήρες που χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη; Πολλούς ανθρώπους απασχολεί το ζήτημα, κανέναν όμως δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι παραμένει εν πολλοίς ανεξήγητο.

Σίγουρα έχετε ακούσει τις θεωρίες ότι στις άκρες των γραφείων, κάτω από φακέλους και χαρτιά, στα σκοτεινά βάθη των χαρτοφυλάκων αλλά και μέσα στην πολύπλοκη γεωμετρία των αντικειμένων πάνω στα τραπέζια και τα σταντς των καφέ και των μπαρ (η οποία είναι ένα μυστήριο μηχανικής από μόνη της) δημιουργούνται εφήμερες μικρές μαύρες τρύπες, πύλες σε μια άλλη διάσταση, σε κάποιους άλλους κόσμους του χωροχρόνου.

Δεν μπορεί, άλλωστε, να είναι άσχετο το γεγονός ότι το φαινόμενο ξεκίνησε με τα γυαλιά πρεσβυωπίας, τα κλειδιά και τα μισά ζευγάρια κάλτσες που εξαφανίζονταν ήδη από καιρό, πριν την εφεύρεση του στυλό και του αναπτήρα.

Λένε, δηλαδή, ότι η διαχείριση τόσου μεγάλου όγκου εισερχόμενου «απολεσθέντος» υλικού απαίτησε τόσο τερατώδη γραφειοκρατία στους κόσμους υποδοχής, που τους οδήγησε να εξαντλήσουν ολοκληρωτικά τα αποθέματά τους σε γραφική ύλη, αναζητώντας απεγνωσμένα νέα κοιτάσματα στυλό. Το σοκ στον πολιτισμό τους όμως ήταν πολύ μεγάλο, εξού και η κατρακύλα τους στο κάπνισμα της τοπικής τους χλωρίδας και σε κοινωνικές αναταραχές με εμπρησμούς, στοιχεία που συνάγονται από την στροφή τους στην «απαλλοτρίωση» αναπτήρων.

Η αδυναμία τους να εφεύρουν μια απλή ηλεκτρονική βάση δεδομένων και να ξεμπερδεύουν ίσως μπορεί να εξηγηθεί με τον ίδιο τρόπο που εξηγείται η αρχική τους εμμονή να κατακλέβουν το σύμπαν από κλειδιά για σπίτια και αυτοκίνητα που δεν έχουν και κάλτσες που δεν μπορούν να ταιριάξουν μεταξύ τους αλλά και γυαλιά πρεσβυωπίας: είναι απλά κοντόφθαλμοι ηλίθιοι τους οποίους θά 'πρεπε από καιρό να έχουμε εξοντώσει, αν το τμήμα μάρκετινγκ της κόκα-κόλα δεν ασκούσε τόσο μεγάλη επιρροή κατά της γόμωσης χριστουγεννιάτικων καλτσών με πυρηνικά, χάριν προστασίας της ετήσιας εορταστικής καμπάνιας της εταιρείας.

Οι πιο ψαγμένοι, βέβαια, μπλογκάρουν χρόνια την θεωρία ότι η BIC ελέγχεται από την δοσίλογη υπερμυστική παγκόσμια κυβέρνηση που τά 'χει κάνει πλακάκια με τους εξωγήινοι και καταστέλλει την αντίσταση διοχετεύοντας στην αγορά φθηνά στυλό εφοδιασμένα με κινητική μνήμη και αναπτήρες με στερεοφωνική τσακμακόπετρα τα οποία στη συνέχεια συλλέγει, τους πατάει το ριπλέι και ενημερώνεται για ό,τι έγραψε ποτέ κανείς με αυτά ή είπε κοντά τους.

Διάφοροι άλλοι λιγότερο παρανοϊκοί μιλούν για την κβαντική αστάθεια κάθε μικρού χρήσιμου αντικειμένου και πως η κυματική του μορφή στατιστικά πρέπει να καταρρέει συχνά όταν βρίσκεται εκτός παρατήρησης, κάτι σαν την γάτα του Σρέντιγκερ για τους φιλόζωους.

Ένα πράγμα, όμως, στο οποίο όλοι οι παραπάνω συμφωνούν είναι η αδυναμία προσκόμισης οποιουδήποτε στέρεου αποδεικτικού στοιχείου για την εξήγηση του φαινομένου, είτε λόγω έλλειψης στυλό για να γράψουν μια αξιοπρεπή μαθηματική απόδειξη, είτε επειδή έχουν χάσει - ξανά - τα κλειδιά του αυτοκινήτου τους ώστε να φτάσουν στην συνέντευξη Τύπου, είτε γιατί θα φαίνονταν γελοίοι κάνοντας τόσο κοσμοϊστορικές ανακοινώσεις για την κατανόηση του σύμπαντος φορώντας παράταιρες κάλτσες.

Είτε γιατί, πολύ απλά, όλα τα καυτά έγγραφα χάθηκαν εκεί που πάνε τα χαμένα στυλό.

Πρωτοτύπως ακουσμένο σε ραδιοφωνική εκπομπή της Θεσσαλονίκης, το 2007:

- Τι θα πει «τρύπα στο ταμείο του Δήμου»; Ποιος ήτανε δηλαδή ταμίας; Να τον βάλουν κάτω και να τον ρωτήσουν, πού είναι ρε τσόγλανε τα λεφτά;
- Τι ψάχνεις τώρα να βρεις ρε συ, εξαφανιστήκανε τα λεφτά. Σιγά μη βρούνε αυτόν που τά 'φαγε.
- Για στάσου ρε φίλε, μιλάμε για πενήντα εκατομμύρια, δεν είναι τα ρέστα από τον καφέ, δεν είναι ψιλοπράματα!
- Εγώ στο λέω ρε, χαθήκανε τα λεφτά, πάνε, αέρας, πώς το λένε;
- Πώς χαθήκανε δηλαδή, πού χαθήκανε; Εκεί που πάνε τα χαμένα στυλό;
- Με τις κλήσεις για παρκάρισμα που έχεις να φας για να καλυφθεί η τρύπα θα το χωνέψεις, πού θα πάει...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
patsis

Homage στην ιστορία του Βιτ Βούτζαγκιγκ, από τον Douglas Adams, με σεβασμό και νοσταλγία.

#2
Galadriel

Σπεκ. Συμμερίστηκα και απόλαυσα. Είσαι απίστευτος ή/και άρρωστος. Και δεν ξέρω τι από τα δύο μ' αρέσει περισσότερο.

#3
gaidouragathos

Δηλαδίς ρε Πάτση κι αυτά[w=topireinuxta10254#]τα πήρε η νύχτα;[/w] Κι έλεγα κι εγω γιατί νταουνιάστηκα έτσι φέτος.

#4
nikospip

Υπάρχει ένας πλανήτης στο Ηλιακό σύστημα του Σταυρόμουλα Βήτα, στον οποίο η φυσική διάβρωση ανα τους αιώνες έχει σχηματίσει μια ατελείωτη σειρά από καταπληκτικής ομορφιάς Αρκτουριανά Μέγα-Προποτζίδικα, στα οποία είναι πάντα Κυριακή απόγευμα στις 18:45, λίγο πριν σκάσει ο στάνταρ άσσος και σου χαλάσει το σύστημα.Έψαξες εκεί;

#5
patsis

Τι είπες τώρα ρε μεγάλε; Κι εκεί για απώλεια μιλούσα, χωρίς βέβαια νά 'χω πάρει τα ληγμένα του παρόντος ορισμού. Κι εκείνο ήταν ένα σεντόνι Σαββάτου προς Κυριακή, όχι όμως 11 αλλά 12 Απριλίου. Ίσως έστησα μια φάρσα στον εαυτό μου χωρίς να το αντιληφθώ...

Εσύ μην πέφτεις όμως, «τίποτα δεν χάθηκε ποτέ από κανέναν...»

Mes σ' ευχαριστώ. Το παραπάνω κείμενο είναι η μόνη αξιόλογη πράξη μιας δύσκολης μέρας, ελαφρώς παρανοϊκής. Όσο και να πεις φαίνεται, έτσι;

#6
patsis

Όπα nikospip, γράφαμε μαζί. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να μάθουμε ποτέ. Πιστεύω ότι αν ποτέ κανείς λύσει το μυστήριο θα αντικατασταθεί από κάτι ακόμα πιο παράξενο και ανεξήγητο.

Θα μπορούσε, βέβαια, να εικάσει κανείς ότι αυτό έχει ήδη συμβεί.

#7
Galadriel

Με άγγιξε ιδιαίτερα το σύμπαν των χαμένων καλτσών. Πραγματικά δεν μπορούσα να το καταλάβω, ως τώρα. Ευχαριστώ για τη γνώση :P (Πλάκα πλάκα δεν πιάνεις να γράψεις κανα βιβλίο βρε καλό μου...)

#8
euripidisk

για ότι κοσμοϊστορικές απορίες έχετε, το σλανγκτζιάρ είναι εδώ για εσάς... Για όλες τις ματσακωνιές ευθύνονται τα πράσινα μπίου-μπίου!!! Τώρα για το που κρύβουν όλα τα τσιμπράγκαλα, νομίζω πως θα ασχοληθεί με το θέμα ο Χαρδαβέλας στις επόμενες «Πύλες του Ανεξήγητου».
ΥΓ @Πάτση ελπίζω να έχεις και άλλες παρανοϊκές μέρες...σπεκ

#9
Vrastaman

Υπάρχει και το μυστήριο των μονών παπουτσιών που συναντάμε κάθε τόσο στο δρόμο.

#10
AN21

Το άλλο παπούτσι το παρέσυρε το αμάξι μαζί με τον πεζό προφ.

#11
dryhammer

Υπάρχει και η αμερικλανιά «Εκεί που πάνε οι μονές κάλτσες... Στην κόλαση». Την θυμάμαι σχεδόν κάθε πρωί...

#14
patsis

Το "θαύμα" των large language models στην τρέχουσα χρονική στιγμή, μια εφιαλτική αντιγραφή και ανακύκλωση κειμένων.