μακάκιας1 ακόμη ορισμός

Σπεκ σ' αυτόν που έβαλε μηδέν στο λήμμα και τίποτα στον ορισμό. Έχει άποψη.

όμορφα... μάλλον τα εισέπραξες για λογαριασμό μου... αλλά δεν έχει νόημα να προσθέσω ψήφους τώρα, άστο να το χαρούμε και σου βάζω μετά...

Εγώ από τη μεριά μου ναι, γαμάτο λήμμα και γαμάτος ορισμός, αλλά μετά από ότι έγινε με τούτο εδώ το λήμμα απέχω από τη βαθμολόγηση, ασχέτως με το πόσο εκτιμώ, συμφωνώ, διαφωνώ ή απλά δε γουστάρω κάποιο λήμμα. Σωστή ή λανθασμένη τακτική, δεν ξέρω, απλά έχω ξενερώσει με τις βαθμολογίες. Ένα σχόλιο κάνει πολύ καλύτερη και εμπεριστατωμένη δουλειά. Ααατά!

Τζέκισχάν
Ωραίο το λήμα αλλά μην απορείς για το θάψιμο αφού το γράφεις για το Μαυρόγιαννο και για σχόλιο του σε ένα λήμα της τάνγκας η κάπως έτσι που το είχα δεί.
Μ΄άρεσε το λήμα και συμφωνώ με τον ορισμό ταχυσφαγείο.

μίστερ Σάν'τ'μούσι
είδες, είδες αντικειμενικότητα βαθμολογίας !!!
Κφός γαμάει βουβό.

συμπλήρωμα απάντηση Σαν'τ'μούσι
Εδώ σε μένα δεν ενέκριναν τα λήματα που έγραψα για να μην μπορώ να βαθμολογώ. Τι ψάχνεις να βρείς...
Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει

Kχαν ο Σπασπιέ θαρρώ έχει δίκιο. Είπαμε ρε φίλε λίγη αυτοσυγκράτηση με αυτούς τους φωτογραφικούς ορισμούς για επιφανείς σλάνγκους... Κι άντε αν το λήμμα ως λήμμα υφίσταται στην κοινωνία και γαμεί, ας πάει στα κομμάτια. Εδώ ρε μπόι η φάση μου θυμίζει Χρήστο Λεοντή: και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά κλπ κλπ και μετά που λέει προζάτα τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα, αυτό θέλουμε κι εμείς.. Ρημέμπερ;

Σπεκ!

Σχόλιο σε μήδι 1: Στηρίζω την ελληνική οικονομία δεν σημαίνει καταναλώνω τις μάπες προϊόντα του καθενός αρπακολλατζή Έλληνα εμπόρου.

Η ελλειμματική σχέση παραγωγικού κεφαλαίου έναντι του χρηματοπιστωτικού στην Ελλάδα, εξικνείται τόσο απο την υστέρηση σε μαζική παραγωγή (=χαμηλότερες τιμές διάθεσης) όσο και σε ποιοτική κατωτερότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελληνικών προϊόντων αυτών καθαυτών, αλλά και της διαφήμισής τους.

Η δε κοντόφθαλμη εμπορική και επενδυτική εγχώρια δραστηριότητα (βάζω 1 να βγάλω 10 σε έξι μήνες τώρα που γυρίζει, ζουλάρω το κέρδος εκτός ελληνικής αγοράς και μετά βαράω κανόνι) σε συνδυασμό με την δυσανάλογη του βαλαντίου μας κατανάλωση αλλοδαπών προϊόντων, μας έφερε εν πολλοίς σ' αυτό το χάλι.

Η δε «εθνική υπερηφάνεια», που φουσκώνει τα στήθη των ανεγκεφάλων εγχωρίων φτωχοδιαβόλων, περί της (όντως) κραταιάς ναυτιλίας ορισμένων Ελλήνων μπισνεσμάνων (λες και τα’ χουνε μαζί τα γκαφρά), έχει ξεφουσκώσει προ πολλού, αφού ο μπερντές δεν επαναπατρίζεται, οι δε έδρες των ναυτιλιακών, οι σημαίες των πλοίων και η προέλευση των πληρωμάτων αναζητούνται στην αλλοδαπή...

Εν προκειμένω όμως, το οτι η εν λόγω αλυσίδα εστιατορίων ελάχιστα έπιασε στην Μεσόγειο, παρά την ανελέητη προπαγάνδα (ακόμα και μέσα απο ταινίες βλ. Pulp Fiction – Le Big Macques), τις φτηνές τιμές και την (αρχική) τριτοκοσμική αθρόα προσέλευση των κουτσών-στραβών στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, δείχνει οτι απο ποιότητα φαγητού όλο και κάτι ξέρουμε παραπάνω και δίνουμε σημασία.

Η αλυσίδα απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη: Δεν διαθέτουν χρόνο ή δεν γνωρίζουν την περιοχή (γι’ αυτό κι έχει πιάσει τα γιοφύρια π.χ. Σύνταγμα-Εθνικές Οδοί κλπ) ή δεν διαθέτουν αρκετά χρήματα για να φάνε (άστεγοι, πρεζάκηδες κλπ). Δηλαδή, φάε τώρα και μη ζητάς τα πολλά-πολλά (παροιμία: «Το φτηνό το κρέας-τα σκυλιά το τρώνε»).

Για τους υπολοίπους, η φτηνή τιμή αναλογικά με την θρεπτική αξία που σου προσφέρει (σε βάθος χρόνου = enough to keep you going on your feet όλη τη μέρα κι όχι να ξεγελάσεις την λιγούρα σου για κανα δίωρο), είναι ήδη πανάκριβη στην πραγματικότητα, όταν διαθέτεις χρόνο και χρήμα να φάς κάτι πιο ουσιώδες, αλλιώς δεν θα έβγαζε κέρδος η επιχείρηση, νες πά; (Παροιμία: «Η φτήνια τρώει τον παρά»).

Π.χ. Ένα ξενοδοχείο που κοστίζει 10 ΕΥΡΩ διανυκτέρευση και μοιράζεσαι ένα λερό μπάνιο με 30 άτομα, στους τοίχους ανεβαίνουν κατσαρίδες κι ο σαματάς δεν σ’ αφήνει να κοιμηθείς, δεν είναι καθόλου φτηνό όταν διαθέτεις 30 ΕΥΡΩ για να πάς στο διπλανό, που θα ξεκουραστείς σαν άνθρωπος.

Οι νεοέλληνες αγνοώντας την οικονομία κλίμακος, είναι «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στις κότες», π.χ. τσιγκουνεύονται τα 300 ΕΥΡΩ ν’ αγοράσουν ένα καλό ψυγείο που τους χρειάζεται και ξοδεύουν ημερησίως 10 ΕΥΡΩ σε καφέδες (ορίστε το ψυγείο σ’ ένα μήνα βλ. Βέγγο σε «Θα σε κάνω βασίλισσα» 1964).

Parole αυτά, μια παροιμία λέει: «Στο φαΐ, στο γαμήσι και στο χέσιμο δεν χρειάζεται βιασύνη» κι αυτό όλοι οι Μεσόγειοι το ξέρουν καλά...

Ουζάκι ουζάκι
μάλμπορο τσιγαράκι
ταραμά και χταποδάκι
φέτα, μύδια σαχανάκι !

Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι. Εμένα τα γκούντιζ μ' αρέσουν βρε παιδιά... Δεν είναι τόσο αχυρένιο το μπιφτέκι (γιατί τα νάγκετς των μακντί βρωμάνε κι όλας αντικειμενικά). Αυτός δε ο κλόουν τι να λέει, μου θυμίζει κάτι θρίλερ με ληστές τραπεζών...

Μπορεί από απροσεξία να προκάλεσα παρεξήγηση. Δεν σκόπευα να φωτογραφίσω τον Τζόνι με τον σύνολο ορισμό, μόνο με το δεύτερο νο 4- βέλτσιστος κτλ (όχι με το πρώτο νο4 κάφρος κτλ, ασφαλώς), απλώς χρησιμοποίησα στον ορισμό ορισμένα από τα επιχειρήματα του παραδείγματος, τα οποία άλλωστε είναι στάνταρ επιχειρήματα, δεν τα λέει μόνο ο Τζόνι. Γενικά, νομίζω αν εξαιρεθούν δυο φωτογραφικά στοιχεία του λήμματος, τα οποία εξάλλου δεν είναι υβριστικά, ο ορισμός στέκει. Για την βαθμολογία δεν με νοιάζει, χαίρομαι που πυροδότησα ένα μεστό σχόλιο του Χότζα, που αξίζει να το ξαναδιαβάσουμε, βρωμιάρες μέρες.

Τελικά πώς γράφεται: parole αυτά ή παρ' όλαφ τα;

Καλά βρε Τζεγκισχάν
«από απροσεξία προκάλεσα παρεξήγηση» ;;;;;;;;!!!!!!!!!!
«Δεν σκόπευα να φωτογραφίσω το Τζόνι» ;;;;;;;;!!!!!!!!!!!
μα τι λές τώρα ;;;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καθαρότατη φωτογράφιση, αντιπατάρα το σχόλιο του, τον λες κατάμουτρα μακάκια και μετά .......δεν !!!!;;;;
Μα θα τρελάουα εδώ μέσα !
Μήπως είσαι ο Παπανδρέας η ο Καραμάν-Λή η κανάς άλλος επαγγελματίας πολιτικός και ενώ βλέπουμε μέρα μας λες ότι είναι νύχτα !
Ε οχι !
Δεν παίζεστε με τίποτα !

Ποιον μου θυμίζει ετούτος; Τον Πούτσαρς; Ή τον λιοντάρη που αφήνει κενά πριν τη στίξη; Τιδιάλα ομαδικώς μπαίνουνε; Κόψε βρε σπασαρχίδη μου, αυτοί οι δύο είναι κολλητάρια, τι πας τώρα και χώνεσαι και βάνεις φυτιλιές, άστα τα παιδιά.

Λες ε... ! Μέση...
Γιατί και πουτσαράς είμαι και λιοντάρι ...(ζώδι)
Και καλά τι κολλητάρια είναι τούτα με πρόκες κατοστάρες !
Δεν με κόφτει εμένανε... απλά το δούλεμα ρε γαμώτο..., το γμμν το δούλεμααααααααα !

Εξ όρχεως τον λέοντα!

χα χα χα χα χα χα

πουτσαράς

η φάση μου θυμίζει Χρήστο Λεοντή: και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά κλπ κλπ και μετά που λέει προζάτα τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα, αυτό θέλουμε κι εμείς.. johnblack

Για την ιστορία: Το ποιήμα είναι από τη συλλογή «Καπνισμένο τσουκάλι» του Γ. Ρίτσου το οποίο μελοποιήθηκε από το Χ. Λεοντή. (Το «Καπνισμένο τσουκάλι» βρίσκεται σε αυτό το σύνδεσμο).

@johnblack:
Έχω την εντύπωση ότι ο ποιητής εννούσε με τη φράση κάτι διαφορετικό από αυτό που εννοείς στο σχόλιο σου αλλά ας μην αρχίσουμε φιλολογική συζήτηση για το τι θέλει να πει ο ποιητής γιατί δε θα βγάλουμε άκρη.

Γιατρέ μου ξεύρω πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Με είχε κάνει δώρο κάποτες ένας φίλος μια κασετίνα με 4 σιντιά μπεστόφ νίκος ξυλούρης κι απο κει το πρωτόμαθα. Βασικά ενώ όλα τα επίλοιπα ξυλουρέικα τα γούσταρα κάργα, ιδίως τα μαρκοπουλικά, με αυτό ρε πστ μου 'ρχόταν να ξεράσω σόρυ κιόλας. Είναι απ' αυτά τα απροκάλυπτα λαϊκιστικά-κομμουνιστικά-κάργα στρατευμένα που εμένα με την καμία.

Θεωρώ πως υπάρχει σχέση και θα στο κάνω λιανά. Όπως ο ρίτσος θέλει την τέχνη να μην είναι ελιτίστικη και να μην δημιουργεί διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε «προικισμένους καλλιτέχνες» και απλό «άμουσο» λαό, έτσι και δω στη σλανγκ - που είναι ασφάλουσλυ τέχνη - εμφανίζονται συχνά πυκνά κάποια λήμματα «του λεπτού», λεξιπλασίες απ' αυτές που κι ένα πεντάχρονο μπορεί να σκαρώσει κατά βούληση εκατό την ώρα. Ίσως το ανεβάσω κάποια στιγμή ως αυτοτελές λήμμα: «Χρήστος Λεοντής». Ορισμός: λεξιπλασία άνευ ερείσματος και αντιστοιχίας στον πραγματικό κόσμο, απ' αυτές που ο καθείς στην καθησά του μπορεί να φκιάσει 100 την ώρα.

Και δια του λόγου τ' αληθές, τσάκω ένια παραδείγματα που έβγαλα μόλις τώρα απ' την κοιλιά μου, που παίζει και να υφίστανται (νταξ δεν είναι 100 αλλά γουατέβα):

κοκακολάκιας = αυτός που πίνει πολύ κοακόλα
μακαρονάκιας = αυτός που τρώει μακαρόνια
ρυζάκιας = αυτός που τρώει πολύ ρύζι
βυζάκιας = αυτός που γουστάρει βυζιά
κωλάκιας = αυτός που γουστάρει κώλους
αναβολικάκιας = αυτός που παίρνει αναβολικά
πρωτεϊνάκιας = αυτός που παίρνει πρωτεΐνες σε σκόνη.
μερσεντάκιας = αυτός που οδηγά μερσέντα ή γενικώς γουστάρει μερσέντα
γκολφάκιας = αυτός που οδηγά ή γουστάρει VW Golf
γκαζάκιας = γκαζοφονιάς
γκαζάκιας = ο θαμών του Γκαζίου
γκαζάκιας = αυτός που πετάει γκαζάκια σε τράπεζες κλπ
γυμναστηριάκιας = ο κολλημένος με το gym
ουισκάκιας = αυτός που πίνει σκατς
ταβλάκιας = αυτός που παίζει μανιωδώς τάβλι
πορσάκιας = ο κολλημένος με τα πορσικά
οθονάκιας = αυτός που γράφει οθονιές στο σλανγκ.γρ μεσάκιας = ο θαυμαστής της mes στο σλανγκ.γρ
λεξιπλασιάκιας = αυτός που πάσχει απο καλοβυρνίτιδα
ιντερνετάκιας φορουμάκιας = αυτός που γράφει σε φόρα
σλανγκάκιας = ο κολλημένος με το σλανγκ.γρ
σεντονάκιας = αυτός που γράφει σεντόνια στο σλανγκ.γρ
κατσαβιδάκιας = μαστροχαλαστής κλπ
μπητλάκιας = αυτός που ακούει μπητλς
μεϊντενάκιας = αυτός που ακούει άιρον μέιντεν
ποδηλατάκιας = αυτός που γουστάρει ποδήλατο μηχανάκιας = αυτός που καβαλάει μηχανάκι

και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός...

ελπίζω το σημείο μου να έγινε κατανοητό....

Κύριε πρόεδρε, ως πληρεξούσιος δικηγόρος των πελατών μου κ.κ. Κωλάκια και Βυζάκια, υποβάλλω ένσταση.

Συμφωνώ ότι θέλει φειδώ η κατάληξη -άκιας.

Τρεις περιπτώσεις που νομίζω ότι αξίζουν:
- Αν η σλανγκ του πράγματος έγκειται στο θέμα και όχι στην κατάληξη. Λ.χ. στο σβερκάκιας, το σλανγκικό βάρος αναλαμβάνεται από τον σβέρκο, και δεν υπάρχει λέξη με τον σβέρκο και άλλη κατάληξη που να δηλώνει το ίδιο φαινόμενο.

- Αν περιγράφει σημαντικό φαινόμενο που αξίζει να ονοματοδοτηθεί καιγια το οποίο δεν υπάρχει άλλη λέξη. λ.χ. ντηλάκιας και μακάκιας (ορισμός ιρονίκ).

- Αν είναι πάρα πάρα πολύ διαδεδομένο λ.χ. μουνάκιας.

Για το παρόν λήμμα το μόνο υπερασπιστικό επιχείρημα είναι ότι αποτελεί προθήκη ορισμού σε άλλη σημασία, και από αυτήν την άποψη ίσως αξίζει, αλλιώς είναι όντως τελείως περιττό.

προσθήκη ορισμού

Για την κατάληξη -άκιας κάτι είχα γράψει στο λήμμα -όβιος, -όβια

υπάρχει πλέον κ στα γαμοσλανγκοτέτοια

Ίσως το ανεβάσω κάποια στιγμή ως αυτοτελές λήμμα: «Χρήστος Λεοντής». Ορισμός: λεξιπλασία άνευ ερείσματος και αντιστοιχίας στον πραγματικό κόσμο, απ' αυτές που ο καθείς στην καθησά του μπορεί να φκιάσει 100 την ώρα. johnblack

Βλέπω το σημείο σου αλλά το λήμμα θα πρέπει να το ονομάσεις «Γιάννης Ρίτσος» αφού αυτός έγραψε το στίχο (προσωπικά θα το θεωρήσω προσβολή στη μνήμη και το έργο του ποιητή αλλά αυτό δεν αφορά το θέμα μας).

Ο Ηλίας Πετρόπουλος παραδίδει την λέξη ρινάκιας εκ του ἡ ῥὶς- τῆς ῥινὸς (μύτη) αντί για μυτάκιας. Διερωτώμαι αν αξίζει να μπει κάποιο απ' τα δύο. Καθώς οι -άκηδες είναι σε δυσμένεια, είπα ν' αρωτήξω πρώτα.

Εγώ, καθότι φανατικός ακιάκιας, λέω να τ' ανεβάσεις καί τα δύο. Και το σωστό είναι παρόλα 'φτά, το χριστό μου μέσα... Ορίστε μας...

Τζόνι, γιατί δεν αναλαμβάνεις το -άκιας ρ' εσύ; Ήδη η λίστα σου δείχνει αρκετά καλά πώς λειτουργεί το επίθημα στην καθομιλουμένη, τό 'χεις πλέον.

ακιάκιας, αχαχαχαχαχα, καλό!