Στη χρηματιστηριακή αργκό, οι μετοχές που βγήκαν εκτός ταμπλό.

Παλαιότερα, πριν εμφανιστεί το Σ.Α.Τ. (Σύστημα Άυλων Τίτλων), οι μετοχές ήταν έγχαρτες. Που σημαίνει πως, αγοράζοντας π.χ. 100 μετοχές της ΕΤΕ, έπαιρνες τα αντίστοιχα χαρτιά. Αυτή η διαδικασία, εκτός από χρονοβόρα, ευνοούσε και την ύπαρξη «ψιλοκομπίνων». Δηλαδή μάζευε ο χρηματιστής 1.000 ΕΤΕ και κράταγε π.χ. για τον εαυτό του ή τον κολλητό του αυτές που πήρε φθηνότερα. Όταν κάποια μετοχή έβγαινε εκτός διαπραγμάτευσης, τα χαρτιά που είχες ήταν άχρηστα. Άρα μπορούσες να τα χρησιμοποιήσεις για να ντύσεις τους τοίχους του σπιτιού σου, εξ ου και «οι μετοχές έγιναν ταπετσαρία».

Τα τελευταία χρόνια το ΣΑΤ έλυσε αυτά τα προβλήματα, οι μετοχές πια δεν είναι έγχαρτες, αν κάποια βγει εκτός ταμπλό απλά χάνεις τα λεφτά σου, αλλά κάποιες εκφράσεις είναι old time classic.

- Γεια σου Μερόπη μου, τι κάνεις;
- Χάλια Τιτίκα μου, που να σ' τα λέω...
- Τι έγινε χρυσό μου;
- O Θανάσης...
- Τι ;
- O Θανάσης...
- E, τι ο Θανάσης;
- Είχε «πληροφορία» για μια μετοχή και την αγόρασε με δανεικά...
- Και;
- Τι και Τιτίκα μου; Έγινε ταπετσαρία...
- Μη μου πεις. Χοντρή ζημιά;
- 100.000 ευρώ.
- Γάμα τα...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
allivegp

Αληθεύει ότι υπήρχε καφενείο κοντά στο (παλιό) ΧΑΑ, όπου οι τοίχοι του ήταν πραγματικά επενδεδυμένοι με τέτοια ταπετσαρία;

#2
patsis

Με απορία δημιουργημένη από το σχόλιό σου, allivegp, είχα ρωτήσει μερικούς (όχι άμεσα ειδικούς με το ΧΑΑ της Σοφοκλέους, είναι η αλήθεια) αλλά δεν ήξερε κάποιος κάτι για ένα τέτοιο μαγαζί. Το ρεπορτάζ, όμως, συνεχίζεται.