«Μεθώνννη είπαμε, όχι Μεθώνη».

Έτσι διαμαρτύρομαι όταν δεν προφέρουν σωστά τον τόπο καταγωγής μου. Κατά το Μεθωναίο λοιπόν - και όχι μόνο - όταν το Ν ακολουθείται από Η, Ι, Υ, ΕΙ, αποκτά ένα χαρακτηριστικό, βαθύ ήχο, που βγαίνει κατευθείαν από τον ουρανίσκο του.

Τρία λοιπόν Ν αντί για ένα, και λίγα είναι.

- νννιαου - νννιαου
- μια νννύχτα στο νννιου γιορκ
- έφτιαξε η Ελενννίτσα ένα νννύχι
- φοβερο μουνννί η πουτανννίτσα

Αλλα γράμματα που χρησιμοποιούνται x3:
- τα τρία A του επιφωνήματος «Aαα !¨
- τα τρία Χ του πορνό
- τα τρία Ρ της Βραζιλίας, Ρονάλντο,Ριβάλντο και...Μπεμπέτο! (κατά Μανώλη Μαυρομάτη) - τα τρία Λ της Αμαλίας του Παρα Πέντε

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
dipyadip

#2
Επισκέπτης

φίλε, βάζε κάνα γιώτα πριν τα νι σου, γιατί δεν διαβάζουν αλλιώς σωστά!
Π.χ. Μεθώνννιη
Το ντόπιο «νννι» δεν είναι εύκολο να το αποδώσεις γραπτά.
Γι' αυτό σου λέω, βάζε γιώτα

#3
Galadriel

Βλέπε παράλjυτος (έχει καθιερωθεί το j να εκφράζει το σπάσιμο μέσης της γλώσσας της Ηλjείας, της Μεσσηνjίας και της Αχαΐας κατά κύριο λόγο - το οποίο έγινε έτσι στο ψάξιμο και άτυπα). Ζήτω το πελοποννjησιακό λόμπι, με το νjι και με το λjι μου, στολjίζω την φωνjή μου.

#4
Galadriel

Και βέβαια χαρακτηριστικό το σαραντατρίο!

#6
dipyadip

πολυ ωραία τα λέτε φίλοι μου !
Διορθώνω: Ειμαι από τη Μεθώνjη

#7
Galadriel

Ωραία η Μεθώνjη. Και η Κορώνjη ωραία είναι.

#8
dipyadip

και που να δεις τη Φοινjικούντα...