Ως παραλία και παραλιακή ονομάζεται (συχνά) ο κεντρικός δρόμος μιας πόλης ή προαστίου που έχει όλα τα μαγαζά, τα μπαράκια, τα κλαμπάκια, γενικώς το τζέρτζελο, ακόμη κι όταν η τοιαύτη πόλη / προάστιο δεν είναι παραθαλάσσια, μα καθόλου όμως.
Στην πολιτισμική γεωγραφία υπονοείται ότι η παραλία είναι ο αέρας, το άνοιγμα, η άπλα, το σεργιάνι, η συναναστροφή με το καινούργιο, η έκπληξη μιας νέας σχέσης. Αυτά κατά κανόνα συμβαίνουν στις ένδοξες παραλιακές που διαθέτουν οι σημαντικότερες ελληνικές πόλεις, οπότε η έννοια μεταφέρεται και σ' αυτές που δεν διαθέτουν.
Πέρασα την προηγούμενη εβδομάδα με τον ξάδερφό μου που σπουδάζει στην Κομοτηνή. Μιλάμε τρελά γκομενάκια η παραλία Κομοτηνής!
9 σχόλια
AN21
Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας, απέναντι απο το Υγειονομικό - που εχει φαγάδικα, είναι γνωστή ως παραλία Αμπελοκήπων από παλιά...
vikar
Τα σέβη μου Χάν, εξαιρετικό λήμμα!
Να προσθέσω οτι μία παραλιακή είναι μάλλον ένας σχετικά μακρύς δρόμος, όπως θα επρόκειτο για μία κυριολεκτικά παραλιακή οδό. Δηλαδή, πλατείες ή μικρά στενάκια, ακόμα κι' αν είναι πήχτρα στα πολυσύχναστα μέρη, δέν θα τα έλεγες εύκολα παραλίες.
Επιπλέον, όντας θεσσαλονικιός, τον όρο τον χρησιμοποιώ για δρόμους με μέρη πολυσύχναστα μέν, αλλα κατα κύριο λόγο κυριλέ ή κυριλόφερνα που απευθύνονται στον μέσο, ή τελοσπάντων στον πιό συνηθισμένο τύπο κάτοικου της πόλης ο οποίος βγαίνει έξω (γνωστή γιατί η κατάντια της λεωφόρου Νίκης, με εμβληματική την προετών «ανακαίνιση» μέχρι και του Ματζέστικ, τελευταίου των μοϊκανών ανάμεσα στα αισχρά νταπαντουπάδικα).
Σύμφωνα με τα παραπάνω, τη γειτονιά Συγγρού και Βαλαωρίτου στη Θεσσαλονίκη πιχί
που μές σε ελάχιστα χρόνια κατάντησε κι' αυτή μάλλον αισχρή, πήχτρα στα μοδάτα και νταπαντούπα στέκια σε παράταξηδέν θα την έλεγα παραλιακή, καθότι, πρώτον, ρυμοτομικά απέχει απ' το πρότυπο του παραλιακού δρόμου, και δεύτερον, μαζεύει κόσμο που δέν χαρακτηρίζει το μέσο εξοδούχο της πόλης (βέεεβαια... στη Συγγρού παστώνονται μόνον εναλλάξ τύποι, που θα σπεύσουν να σνομπάρουνε την παραλία, τρομάρα τους... τέλος πάντων).Γαμάτο λήμμα.
patsis
Στην (ηπειρωτική) μου πόλη το έλεγα κι εγώ, αλλά νομίζω μόνο εγώ. Σε κάποια άλλη πόλη όμως, πλην της δικής μου και της Θεσσαλονίκης, το λένε στάνταρ, δεν μπορώ όμως να θυμηθώ ποια. Έδεσσα, Νάουσα;
Khan
Δράμα το λένε στάνταρ
vikar
Μωρέ το λένε γενικά. Νομίζω τελευταία φορά το άκουσα προχθές-παραπροχθές για τα Τρίκαλα (για τον κεντρικό τους πεζόδρομο, άν κατάλαβα καλά --δέν έχω πάει ποτέ μου εκεί).
iron
καλέ το λέω συνέχεια αυτό! το λέω και για το εξωτερικό (προς τον δρόμο, προς το μπαλκόνι κλπκλπ) μέρος ενός εστιατορίου, ταβέρνας κόκ: «πα να κάτσουμε μέσα ή παραλία;»
Επισκέπτης
Εμείς το λέγαμε και για την Βέροια...
vikar
Έεεεετσι... Στην Ελιά ταιριάζει το παραλία τόσο πολύ που καταντάει σχεδόν γελοίο. :-)
iron
λοιπόν, επιπεοσθέτως του ορισμού αλλά και του παραπάνω σχολίου μου, έχω να καταθέσω ότι πράγματι το σημείο που είναι άκρη, έχει θέα κλπκλπ αποκαλείται «παραλία» στη ζαργκόν των εστιατορίων, κλαμπ κλπ.
Διάλογος που διημείφθη ψες στο μπαρ - εστιατόριο του Χίλτον, όπως μου το μετέφεραν ζεστό-ζεστό:
- Είχαμε ζητήσει καλό τραπέζι, δεν γίνεται να καθίσουμε εκεί;;; (δείχνουν ένα άλλο που έχει καλύτερη θέα)
- Δυστυχώς δεν γίνεται, είναι κρατημένα όλα σε αυτή την πλευρά. Στο εξής άμα θέλετε να κάνετε κράτηση για τα τραπέζια αυτά, να ξέρετε να ζητήσετε «παραλία».